𝙰 𝙳𝚒𝚏𝚏𝚎𝚛𝚎𝚗𝚝 𝙻𝚒𝚏𝚎

~Κεφαλαιο 45~

-Την ίδια μέρα-

Άρης: Λίνα μου; Μωράκι μου ξυπνά, πάμε να φάμε, μας φώναξε η μαμά μου για φαγητό μου είπε ο Άρης και μου έδωσε ένα φιλί
Λ: ελα ρε Άρη νυστάζω
Άρης: ελα δεν θα κοιμάσαι το βράδυ, η ώρα είναι 7 κοιμάσαι από τις τρεις το μεσημέρι
Λ: ναι αλλά νυστάζω. Που είναι ο Άλεξ;
Άρης: κάτω παίζει με τα αδέρφια μου
Λ: καλα κατσε άλλο λίγο εδώ ρε Άρη. Νυστάζω
Άρης: ελα η μαμά μου έχει στρώσει το τραπέζι να φάμε
Λ: καλα, αλλά θα με πάρεις αγκαλίτσα
Άρης: φυσικά μωρό μου. Ελα είπε και εγώ τον αγκάλιασα, αφού πρώτα σηκώθηκα
Έβαλε τα χέρια του λίγο πιο κάτω από τον κωλο μου και με σήκωσε
Λ: ε άσε με κάτω
Άρης: ποτέ! είπε και βγήκαμε από το δωμάτιο
Λ: άσε με ρε Άρη, μπορώ να περπατήσω δεν είμαι μωρό
Άρης: είσαι το δικό μου μωρό, μωρό μου
Λ: βλάκα μου
Μετά από λίγο φτάσαμε στην κουζίνα και με το που με είδε η κυρία κατερινα στην αγκαλιά του Άρη, έσκασε στα γέλια, ενώ ο κύριος Γιάννης δεν κατάλαβε τι συνέβη
Άρης: γιατί γελάς μαμά;
Λ: με τα χάλια μας
Κ.Κατ: παιδί μου, γιατί δεν την άφησες την κοπέλα να κοιμηθεί;
Λ: γιατί είναι βλάκας
Άρης: ώστε βλάκας ε;
Λ: ναι ο δικός μου βλάκας
Κ.Γιάννης: μην μου πείτε
Λ: δεν σας λέμε
Κ.Γιάννης: ααααα έγινα Παππους. Άλεξ αγόρι μου που είσαι να σε φιλήσει ο παππούλης; Αχ Λίνα μου άντε κατάφερες να τον κανείς σωστό άνθρωπο
Παραλογιζόταν ο κύριος Γιάννης
Λ: οι γονείς σου έχουν πολύ πλάκα
Άρης: κοιτά χαρά ο μπαμπάς μου
Λ: τελικά θα με αφήσεις κάτω;
Άρης: α ναι σορρυ είπε και κάθισε σε μια καρέκλα, με εμένα ακόμα στην αγκαλιά του
Λ: εγώ δεν μπορώ να κάτσω να φαω με την ησυχία μου; Στα πόδια σου θα κάθομαι;
Άρης: ωχ ναι είπε και σηκώθηκα από τα πόδια του
Έκατσα σε μια διπλανή καρέκλα και η κυρία κατερινα μας σέρβιρε το φαγητό
Λ: ο Άλεξ έφαγε; Ρώτησα ψιθυριστά τον Άρη
Άρης: ναι τον τάισα πριν λίγο
Λ: εντάξει
Άρης: τώρα εχω να ταΐσω την μικρή μου
Λ: η μικρή σου ξέρει να τρώει μόνη της κατσε φάε γιατί θα λέει η μαμά σου, ότι δεν σε ταΐζω
Άρης: μα δεν με ταΐζεις. Τουλάχιστον αυτό που θέλω εγώ
Λ: μαζέψου
Άρης: καλα είπε και κοίταξε κάτω στεναχωρημένος
Λ: ε γιατί μου θύμωσες τώρα;
Άρης: γιατί είσαι κακιά
Λ: δεν είμαι κακιά
Άρης: ο ναι είσαι. Είσαι κακιά και ξινη
Λ: δεν είμαι
Άρης: είσαι αλλά εμένα έτσι μου αρέσεις
Κ.Κατ: κοιτά τους μωρέ Γιάννη και εμείς έτσι ήμασταν στην ηλικία σας παιδιά μου
Άρης: καλα εγώ μετά θα πάρω την κοπέλα μου και το παιδί μου και θα τους πάω για παγωτό τώρα που φτιάχνει ο καιρός
Κ.Κατ: να πάτε παιδί μου να πάτε
Αφού φάγαμε, εγώ πήγα πάλι στο δωμάτιο του Άρη και έπεσα μπρούμυτα στο κρεβάτι
Άκουσα την πόρτα να ανοίγει και να κλείνει και μετά ένιωσα ένα βάρος στον πάνω κωλο μου
Λ: Μωρό μου το ξέρεις ότι δεν είμαι μαξιλάρι;
Άρης: ξαναπες το
Λ: δεν είναι μαξιλάρι
Άρης: όχι αυτό το άλλο
Λ: ποιο άλλο; Ρώτησα και καλα ανήξερη
Άρης: ο ελα τώρα ξέρεις ποιο
Λ: μωρό μου
Άρης: ξανά
Λ: μωρό μου
Άρης: ξανά
Λ: όχι άλλες φτάνει τώρα σήκω από τον κωλο μου, γιατί θέλω να σηκωθώ
Άρης: καλα
Εκείνος σηκώθηκε από πάνω μου και έκατσε δίπλα μου στο κρεβάτι
Άρης: άντε δεν θα ντυθείς;
Λ: ναι περίμενε να πάρω ρούχα βρε
Πήρα αυτά τα ρούχα⬇️