PROBLEMLİ

••Bölüm 5••

            Multimedya da Poyraz var... :):):)

           Şaşkınlıkla Poyraz'a bakarken, bir yandan da hızlı hızlı nefes alıp veriyordum. Poyraz hiçbir şey demeden beni çekiştirmeye başladı. Bir banka oturtduğunda hala neden burada olduğunu düşünüyordum. Ne zaman aldığını bilmediğim kese kağıdını bana uzattı. "Nefes alıp ver." dediğini yaparken bir yandan da onu izliyordum. Yüzü gerilmiş ve endişeli görünüyordu. Arada bir "Geçecek, rahatla " diyerek beni teselli ediyordu.

            Yaklaşık 15 dakika sonra, kendimi daha iyi hissetmeye başladığında zorla da olsa konuştum.

            "Sabah benimle konuşmadın bile. Şimdi neden burdasın? Neden bana yardım ediyorsun?"

           "Yardıma ihtiyacın olduğunu düşündüm. Annem de arada kriz geçiriyor ve bunu kendi başına atlatmanın ne kadar zor olduğunu biliyorum.Hem neden hep ben varken başına bişey geliyo? Bebek gibisin. Unutma ben her zaman sana yardım etmem." dediğine şaşkınlıkla bakarken konuşmaya başladım.Ne demekti şimdi bu sinirlenmeye başlamıştım.

             "Ne diyorsun sen be? Sana gel bana yardım et diyen oldu mu?"

             "İlk karşılaşmamızda istemiştim."

              "Evet ama şimdi istemedim. Yardım etmesen kendim halledebilirdim." diyip ayağa kalktım.

              Arkama dönüp yürümeye başladığımda arkadan gelmediğini anlayınca rahatladım. Hem kızmış, hem utanmıştım. Ellerime bakınca yine tırnaklarımı batırdığımı anladım. Neden bende herkes gibi normal olamıyordum. Eve gitmek için otubüse binicektim ki Batuhan'ın beni çıkışta almak için geleceğini hatırlayıp geri okula döndüm.

             

                                                                                                                     **

               Okulun bahçesine girer girmez Mira endişeli bir şekilde yanıma gelip bana sarıldı.

               "İyi misin?" sorusu beni gülümsetmişti. Daha bu gün tanışmamıza rağmen bana bu kadar iyi davranmasını sevmiştim.

               "İyiyim, sadece ufak bir kriz. Her zaman olmuyor zaten." ona tabiki Poyraz'ı anlatmıycaktım.

               "Nasıl yani ne zaman olucağını nasıl anlıyosun,"

               " Zor oluyor. Vücudum bazı tepkiler veriyo ve o şekilde anlıyorum. Korktuğumda, heyecanlandığımda kriz geçiriyorum. Bu yüzden her zaman dikkatli olmalıyım."

            

               "İyiysen sorun yok. Bunun üzerinde fazla konuşup canını sıkmak istemiyorum."

               Birinin bana seslenmesiyle arkama döndüm. Batuhan'ın görünce gülümsememi biraz daha genişlettim. Mira'yla vedalaştıktan sonra koşarak Batuhan'ın yanına gittim.

               "Naber fıstık"

               "İyiyim, sen"

               "Bende iyiyim. Sen gerçekten iyi olduğuna emin misin, yüzün solgun görünüyor." Batuhan'a birşey fark ettirmemek için zorla da olsa gülümsedim.