PROBLEMLİ

••Bölüm 2••

Multimedyada Ömür' ün denediği etek :)

Şu an yatağıma uzanmış 2 gün sonra gideceğim okulu düşünüyorum.

Acaba iyi davranırlar mı? Yada beni kendilerinden farklı mı görürler? Umarım herkesin içinde panik atak krizi geçirmem. Tüm bunları düşünürken istemeyerek te olsa gözlerimi açtım ve yeni doğmuş güneşe baktım.

Yataktan kalkıp yavaş adımlarla banyoya doğru yürüdüm. Dün evi gezme fırsatım olmamıştı. Banyoya bile ilk defa gidiyordum.

Siyah renklerin hakim olduğu yer sanki benim içimi yansıtıyordu. Yuvarlak aynaya baktım, gerçekten de berbat görünüyordum.

Küveti suyla doldurdum ve ardından üstümdekilerden kurtularak ılık suyun altına girdim.

İşte mutluluk buydu. Ufak bir şeye bile mutlu olabilirdim ben. Bazen ılık bir duşla, bazen bir müzikle, bazense sadece bir çikolatayla mutlu olabilirdim.

Fazla oyalanmadan saçlarımı kurutup aşağıya indim. Anneme karşı iyi olmaya çalışacaktım. Ayrıca beni önemsememesini unutucaktım. İyi bir kız olucaktım.

Mutfaktan çok güzel kokular geliyordu. Mutfağa girdiğimde gördüğüm manzara karşısında şaşırdım.

"Orda dikilicek misin? Gelde çayları koy." annenin sesiyle girdiğim ufak çaplı şoktan kurtuldum ve bardakları doldurmaya başladım. Masaya oturduğumuz ilk beş dakika hiç konuşmadık.

"Bu gün alışverişe çıkalım. Sana kıyafet, forma falan alırız. Bitirdiysen git de hazırlan kızım." dediğinde içtiğim çay genzime kaçtı. Öksürüklerin arasında sordum

" Kızım mı?"

" Evet seninle aramızın iyi olması gerektiğine karar verdim." bu söz beni çok sevindirmişti.

Yıllar sonra annemle normal anne kızlar gibi alışverişe çıkıcaktık. Ben babasıyla birlikte annesini de kaybetmiş bir kızdım. Ama şimdi anneme karşı içimde bir umut oluşmuştu. Onu tekrar kazanabilirdim belki.

" Tamam" dedikten sonra koşarak odama gittim ve geniş yakalı kazağımla mavi Jean giydim, saçlarımı da yandan ördüm. Aşağı indiğimde annem çoktan hazırlanmıştı.

**

Alışveriş merkezinde yaklaşık üç saatimizi geçirdikten sonra gerçekten bayılacağımı hissetmiştim. Ben alışık değildim ki bu kadar gezmeye.

Annem zorla beni bir mağazaya daha soktuğunda "Beğendiğin olursa söyle alalım, bu seninle ilk alışverişimiz. Sen dolaş ben şu taraftayım." diyerek yanımdan ayrıldı. Yıllar sonra mutluyduk. Annemle bu gün çok eğlenmiştik.

Askılara bakarken gözüme bir etek takıldı. Gerçekten çok güzeldi. Bordo renkli, deri, çok kısa olmayan,pileli bir etekti. Oradaki çalışan kızın yanına gidip

" Bakar mısınız, bunun iki beden küçüğü var mı?" dediğimde kız beklememi söyleyip yanımdan ayrıldı.

Kısa süre sonra elinde etekle yanıma gelip bana uzattı. Kabinlerden birine girip eteği giydim. Etek tam bana göreydi. Kabinden çıkıp aynada kendimi incelerken arkamda duran sarışın, mini etekli kızında bu etekten istediğini duydum.

Bedeni neredeyse benimle aynıydı. Çalışan kız o beden etekten başka kalmadığını, sonuncusunu da benim aldığımı söyledi. Aynı zamanda da beni işaret ediyordu.