PROBLEMLİ

••Bölüm 11••

Bölüm şarkısı = Meg & Dia - Monster

****
Hatırlatma...
Şu durumda yapmam gereken suni tenefüstü ve ben Poyraz' ı öpmekten utanıyordum açıkçası. Nasıl olsa suni tenefüs öpücük değil bir yardım diye düşünüp burnunu sıktıktan sonra dudaklarını dudaklarımla buluşturdum.

Sesler kulağımda gittikçe uğultuya dönüşürken duyduğum son şey Mert' in sesiydi.

"Ömür Poyraz' ın motor kullanmaktan sonra yaptığı en iyi şey yüzmek"

****

Duyduğum şeyi algılamam kısa sürdüğü için dudaklarım hala Poyraz' ın dudaklarının üstündeyken gözlerini açtım. Onunda gözleri açık alaycı bir tavırla bana bakıyordu.

Dudağının kenarı hafif kıvrılırken hareket fonksiyonlarımı yitirmiş gibiydim.

Kendimi hızla geri çektikten sonra en başında yapmam gereken şeyi kendime hatırlatıp Poyraz' ın suratına bir tane tokat geçirdim.

"Piç kurusu" çevredeki gülme sesleri kulağımı doldururken ayağa kalktım ve Cansel' in zoruyla giydiğim, sabahtan beri çıkartmak istediğim topukluları Poyraz' ın üstüne doğru fırlattım.

Üstünde gelen topuklulardan kaçmaya çalışırken bir yandan da hala gülüyordu. Ona orta parmağını gösterip evden dışarı çıktım.

O an aklıma ne Mert, ne Mira, ne de Cansel geldi. Ne yaptıkları çok ta umrumda değildi açıkçası. Nereye gideceğimi bile bilmeden öylece çıkmıştım evden. Çevrede bir taksi bile yoktu. Hoş olsa ne olacaktı ki? Çantamı almadan çıktığım için yanımda ne param nede telefonum vardı..

Daha fazla kapının önünde durmamam gerektiği için olan iki seçenekten birini seçip sağa doğru yürümeye başladım.

Kıyafetlerimin ıslaklığından olsa gerek üşümeye başlamıştım. Kollarımı önünde birleştirdim. Şu halimle beni filmin bir sahnesine koysalar insanları ağlatmaktan reyting rekorları kırabilirdim. Yalınayak, ıslak ve akmış makyajımla durumum buydu..

5 dakika önce olanları düşündüm. Herşey saçma bir iddaa için miydi yani? Sadece bir ilk öpücük saçmalığı? Başıma ne geldiyse bu yüzden gelmemiş miydi? Aldatıldım.. Kandırıldım.. Kırıldım..

Buz tutmuş yüzümden yanağıma doğru kayan bir sıcaklık hissettim. Ağlıyor muydum?

Babam öldükten sonra en nefret ettiğim şeylerden birisi de ağlamaktı. Ne zaman korksam, kırılsam ağlamak benim kaçış yolumdu. Babam hiç bir zaman bu kadar güçsüz bir kız olmamı istemezdi. Elimin tersiyle yanağımı sildim. Sert bir rüzgar tenime çarpınca kalbimin derinliklerine kadar soğuk havayı tekrar hissettim.

Arkadan bir ışık vurduğunda gözlerimi ovuşturdum. Uzun süredir karanlık bir yolda yürüyordum çünkü. Yolda ne bir ışık, ne de başka bir ev vardı. Midem bulanıyordu, alkol için çok fazla güçsüzdüm zaten. Ne zaman içsem geri çıkarırdım. Başım dönmeye başladığında diz kapaklarımın üzerine düştüm. Dizimdeki acıyla inlerken birinin bana doğru yaklaştığını farkettim. Bunu soğuk zemine çarpan ayak seslerinden anlamıştım. Kimin olduğuna bakma fırsatı bile bulamadan kendimi boşluğa bıraktım.