"සූ මින් ඔයාට කියන්න දෙයක් තියෙනවා"
"ම්වෝ?"
"මට මගේ මේට් හම්බුනා. ඒත්..."
"කවුද ඒ?"
"එයා.....කවුද?එයා මේ.."
"හරි පුලුවන් වෙලාවක එහෙනම් කියන්නකො" මාත් හිනාවක් දාගෙන ආවේ මේ කතාව මට එයාගේ මේට්ම කලින්ම කිව්ව නිසා.
_පැය කිහිපයකට කලින් university එක තුළ_
අද 1st lecture එක යූංගි කරලා ඉවර කරලා ගිහින් ටික වෙලාවකින් එතනට ආවේ නම්ජුන් ඔප්පා.
"සූ මිනා ! මට ඔයාව හම්බෙන්න ඕන"
"දේ"
මාත් lecturer එක්කම එළියට ආවේ අනිත් අය දැනගත්තොත් තවත් ප්රශ්න ඇති වෙන නිසා.
"සූ මිනා! යූංගිගේ last lecture එක තමයි අද"
"මොකක්?! මොනාද මේ කියන්නේ?"
"Staff meeting එකේදි හැමෝම මේ තීරණේ ගත්තේ ඔයාලාගේම හොඳට."
"හ්ම්..එයා කොහොමත් යන එක හොඳයි" මං කනට ඇහෙන නොඇසෙන ගානට කිව්වත් ඒක මං හිතන්නේ නම්ජුන් ඔප්පාට ඇහුනා.
"සූ මිනා ! තව දෙයක්. සෝ යුනාව බලාගන්න"
"මෙයා මොකටද මට මගේ ඔන්නිව බලාගන්න කියන්නේ?" හිත හිතම මං ආවේ lunch room එක පැත්තට
වෙනදා වගේම මගේ යාලුවො හැමෝම මටත් කලින්ම ඇවිල්ලා සුපුරුදු පරිදි ඉඳගෙන හිටුයා. ඒත් අද මාක් , ජැකී ඇවිත් තිබ්බේ නෑ.
ඊයේ ජැකීව හම්බෙන්න බැරි උන නිසා මගේ හිතටත් හරි නෑ.
Phone call ~ Jakieeeeee 😎👻
"කොහෙද ඉන්නේ?"
"ම්ම්..මියාන්හේ සූ මින්!"
"හෑ..මොනාද පිස්සො දොඩවන්නේ? විකාරද? අපි lunch room එකේ ඉන්නේ"
කතා කරලා ඉවරවෙන්නත් කලින්ම එයා call එක cut කරා.මෙයාගේ ගෑස්! එක දවසයි කතා කරන්න බැරි උනේ.
පෝන් එකත් ඔබ ඔබම මං වාඩි උනේ ජිමිනගෙයි කුකියගෙයි මැද්දෙන්, යූංගිට ඉස්සරහින්.
වෙනදාට කතා නායකයා උන හොබී ඔප්පා අද හරිම නිශ්ශබ්දයි.
"Guys ! මට කියන්න දෙයක් තියෙනවා. එයා කිව්වා ඔයාලට කියන්න කියලා"