"නාරි ඔයා?!"
ඒ කෙඳිරිළි හඬ දිගේ මම කුටියේ කොනටම යද්දි දැක්කේ මගේ ඇස් අදහන්න බැරි දසුනක්.
මගේ හොඳම යාලුවා නාරි දම්වැලකින් ගැට ගහලා හරියට බල්ලෙක් වගේ ඉන්නවා.
"He...lp.." එයා මාව දැක්කට පස්සේ කටින් පිටවුනේ මේ වචනේ විතරයි. එදා හවස මාව හම්බෙන්න ආවේ ඇයි කියලවත්, මේ මොකක්ද උනේ කියලා අහන්නත් කලින් මං ගියේ එයාගේ කකුල් දෙකේ ගැටගහලා තිබ්බ දම්වැල් ලෙහන්න.
ඒත් එයා හොඳ සිහියකින් හිටියේ නෑ. මං එයාගේ කකුලෙන් ඇල්ලුව ගමන් එයා අමුතු සතෙක් උනා.හරියට බල්ලෙක් වගේ ඒත් උල් දත් වගේම ඇග පුරාම වැඩුණු කලු පාට රෝම තිබුනා. ඇස් දෙක කහ පාටින් දිලිසෙනවා.මොකක්ද මේ උනේ?
පස්සෙන් පස්සට යන මාව බිත්තියකට කොටු උනේ තවත් හැංගෙන්න තැනක් නැති කරමින්
'අනේ මාව කවුරුහරි බේරගන්න' මගේ ඇඟට ගොරෝගෙන කඩා පනින මේ සතාගෙන් බේරෙන්න බිත්තිය බදාගෙන ගුලි වෙලා ඉඳගන්න ගමන් කෑ ගැහුවා.
මට හයියෙන් කෑ ගහන්න ඕන උනත් බයටම මගේ දෙතොල් වෙව්ලුවා.
'Please help' මං කටින් කියන්න උත්සාහ කරන එක නවත්තලා හිතින් හිතන්න ගත්තා. මට එවලේ මරණ බය එක්කම මතක් උනේ යූංගිව.
'යූංගි සරන්හේ' මගේ අන්තිම හුස්ම පොද යන්න කලින් මට එයාට ඒ දේ කියාගන්න ඕන උනා.
තවත් මේ සතාගෙන් බෙරෙන්න බෑ. දම්වැලේ පුරුකක් කැඩිලා යන සද්දෙත් එක්කම මං ඇස් දෙක පියාගත්තා. තව දුරටත් මේ ජිවිතෙන් වැඩක් නෑ. මගේ ඔම්මවයි අප්පවයි ජැකී බලාගනී. ඒත් යූංගි.....
*Yoongi p.o.v
"කුකී! දැන් අඩුද?" ඇඳ උඩ හාන්සි වෙලා හිටිය ජංකුක් දිහා බලන ගමන් මං කතා කරා.
ජංකුක්වත් බදාගෙන එතනම ඇඳ එහා පැත්තේ ඉන්න ටේව දැක්කම මට මතක් උනේ සූ මින්ව.
අනේ මටත් මේ වගේ සූ මින් ආදරේ කරානම් වගේ හැඟීමකින්. ඒත්.. එයා මට.. මං වගේ ආත්මයක් නැති රාක්ෂයෙක්ට.. ඒ වගේ කේනෙක් කවදාවත් ආදරේ කරන එකක් නෑ.