පුංචි කාලේ ඔම්මයි අප්පයි වැඩට ගියාම මාව බලා ගත්තේ අත්තම්මා. අත්තම්මා කිව්වට එයා අපේ ගෙදර වැඩ කරන කෙනා. එයාගේ නෑදෑ කමක් තිබ්බෙනම් නෑ. හැබැයි අපි අතර ලොකු බැඳීමක් තිබ්බේ මගේ ජීවිතේට සමීප උන එකම කෙනා එයා නිසා.
මට අවුරුදු 17ක් ලබද්දි එයා අපි අතරින් සමු ගත්තේ හදිසියේ ඇතිවුන පපුවේ අමාරුවක් නිසා.මට එයාව ගොඩක් වටිනවා. එයා කියලා දීපු දේවල් නිසා තමයි මට තනියම මෙහෙම ඉන්නත් ශක්තියක් උනේ.
අවුරුදු 8කට කලින් halloween දවසක...
මට අවුරුදු 13ක් වෙද්දි වැඩිවියට පත් උනාට පස්සේ මට ගෙදරින් ලැබෙන නිදහස නැති උනා. ආත්තම්මා හැම රෑකම මට එක කතාවක් කියලා දුන්නා.
ඔක්තෝම්බර් මාසේ halloween දවසක, මට අම්මලා යාලුවෝ එක්ක එළියට යන්න දෙන්නේ නෑ කියන එකනම් මං දන්නවා. හොඳ වෙලාවට මට යාලුවො හිටියෙත් නෑ.
අත්තම්මා ගාවට දුවගෙන ගියේ වෙනදා වගේම රස කතාවක් අහන්න බලාපොරොත්තුවෙන්.
"ආත්තම්මේ ! මට අම්මලා එළියට යන්න දෙන එකක් නෑනේද?"
"මගේ දුවට ආදරේටනේ අම්මලා එහෙම කරන්නේ"
"තවත් බොරු අහන්න ඕන නෑ. මං දැන් ලොකු ළමයෙක්. මට මේ හැමදේම තේරෙනවා"
"මං එහෙනම් කතාවක් කියලා දෙන්නද හිත හැදෙන්නත් එක්කම"
"මගේ සුදු අත්තම්මා කියන ඕනම දෙයක් මං අහනවා"
"ඔන්න මේක පටන් ගන්නේ ඔයාගේ වයසෙම පුංචි ගෑනු ළමයෙක්ගෙන්.
Halloween දවසක ඒ කියන්නේ අද වගේ දවසක රෑට අඳුරේ කුමාරයා එයාගේ සේවකයෝ දම්මලා පිරිසිදු ගෑනු ළමයෙක් හොයනවලු""ඒ මොකටද? පිරිසිදු ගෑනු ළමයෙක් කියන්නේ කවුද?"
"ඒ කුමාරයට විවාහ වෙන්නනේ.
තව ඒ ගෑනු ළමයව ලස්සන මනාලියක් වගේ සරසවලා කුමාරයාගේ මාළිගාවේ ප්රධාන බිසව වගේම කුමාරයාගේ නිත්ය භාර්යාව කරගන්නවලු.""ආත්තම්මේ ! එතකොට මාවත් කවදහරි ඒ වගේ කුමාරයෙක් අරං යයිද?"
"නෑ නෑ. මගේ මේ සුරංගනාවිව අරං යන්නේ අශ්වයාගේ පිටින් දිව්යලෝකේන් එන ලස්සන කුමාරයෙක්"