...
bazen bir çocuğun hayatı hayallerdir. hayalleri ölünce hayatı da bitmiş demektir. benim hayatım hayallerimden ibaretti ve beni hayallerimden ayırdılar. şimdi ise bir sebebim yok yaşamaya... intihardan vazgeçirdiğim insanların böyle hissettiğini bilmiyordum. hoş bilsem de kararlarını değiştirmeye çalışır onlar ölmesin diye elimden geleni yapardım.
kafamı kaldırıp tavana üç gün önce astığım ipe baktım derin bir iç çekip odanın kenarında duran masaya oturdum ve kağıda şu kelimeleri yazdım. " hayallerim için yaşıyordum ben hayallerim yok olunca bende yok oldum. belki çabuk vazgeçti diye düşüneceksiniz siz hiç vazgeçmeyin ve daima hayaller kurun ben başaramadım ama siz başarabilirsiniz..."
son üç günümü düşündüm o kadar mutlu davrandım ki herkese büyük ihtimal onlara göre hiçbir sıkıntım kalmadı gibi gelmiştir. ama diyor ya bir psikolog ' intihar etmeye karar vermiş kişi son günlerini mutlu geçirir çünkü onlar için herşey bitmiştir.' herşey bitti mi benim için bilmiyorum belkide yeni başlıyor. ne derler bilirsiniz 'her son yeni bir başlangıçtır.'
yavaşça ayağa kalktım sandalyeden ipin altına koyduğum taburenin üzerine çıkıp ipi yavaşça boynuma geçirdim. birazdan ölecektim ve bu beni mutlu ediyordu. onu çok özledim ve ona kavuşmaya gidiyordum. bu benim için o kadar güzel bişey ki. annemi tekrar görmek...
telefonuma tekrar tekrar gelen bildirim sesleri kulaklarımı tırmalıyordu annem öldükten sonra ilk defa telefonuma mesaj gelmişti ve bu beni rahatsız etmeye başladı. kafamdaki ipi çıkartıp telefonuma doğru gittim ve bildirimleri sessize alıp tekrar ipi boynuma geçirdim.
Gözlerimi kapattım ve annemi düşündüm onu mutlu gördüğüm son anı mesela o papatya tarlasında inci gibi gülümsemesi ile güneşe bakışı bana mavilerini dikip "gel huzuru hissedelim meleğim" derkenki o güzel ses tonunu o anı twkrar tekrar düşündüm. "anne seni çok seviyorum" dedikten sonra ayağımı boşluğa bıraktım.
gittikçe nefesim gidiyordu anılarım gözümün önünden film şeridi gibi geçmiyo sanırım gerçekten ölüyorum ha. gözlerimden bir damla yaş aktı o damlanın gittiği yoldaki sıcaklığı hissediyordum. vücudum git gide üşümeye başladı.
gülümsedim yada gülümsemeye çalıştım. içimden tekrar ettim annemi çok sevdiğimi defalarca özür dilerim ama benden bu kadar.
sonra mı sonrası karanlık ve sessizlik...
...
evet öncelikle merhaba ilk defa yazmayı deniyorum umarım güzel olmuştur.
pek okunacağını düşünmüyorum ama şimdiden teşekkür ederim :)
yorum yapmayı ve oylamayı unutmayın...
...
