Chapter 47

22 6 0
                                    

Chapter 47: Return

SHATTERING NEWS. Her voice sounds like a an agony. Those melancholic smile of her were stab my heart again and again.

'I'm Cathnis still but I am not the same as you knew. People changed.. I'm alive but I am no longer exist...'

"What should I do to make you live again?" From my inner voice I asked. She shook her head, pathetically. Tears fallen on her cheeks.

Nakaluhod na humarap ako sa kaniya. Hinawi ko ang kumawalang buhok sa kaniyang at isinilid sa kaniyang tenga. I wipe her tears away. "Shh... don't cry, please?" I grab her and lock her into my arms.

She seems vulnerable.

I can't look at her while a lots of tears escaping on her eyes. I felt insecure and doubt as well. I can't ease her pain she had, I'm not good in comforting.

I am such a jerk.

Narinig ko ang mahina niyang paghikbi hanggang sa naging hagulgol na ito. Mahigpit ko siyang niyakap. Hinimas-himas ko ang buhok sa kaniyang likuran para patahanin siya. Binaon niya ang kaniyang ulo sa aking dibdib.

Nasa ganoon lang kaming posisyon hanggang sa humupa ang kaniyang nararamdaman.

Akala ko tapos na ang lahat subalit mukhang nasasaktan siya ng sobra sa hindi ko alam na dahilan. Iniisip ba niya na wala na akong pakialam sa kaniya simula ng mawala siya? Iniisip ba niya na wala akong ginawa para mahanap siya? Iniisip ba niya na hindi ako nasasaktan sa mga oras na wala siya sa aking tabi? Iniisip ba niya na hindi ko na siya mahal?

Dami it!

Oo, hindi ko na siya mahal.. kasi mahal na mahal ko siya ng sobra. I was longing for her.

Kumawala siya sa pagkaka yakap ko at mabilis na tumayo. Pinahid niya ang luha sa kaniyang pisngi. She's about to turn her back at me when I immediately hold her hand that make she halted.

"That time, I can endure the pain, heal the wound and enlighten the heavy feelings I had," she said in a hoarse tone. Nagbabadya na namang bumagsak ang mga butil ng mga luha sa kaniyang mga mata.

Why are you telling me this?

Hindi ko kayang panoorin siya sa ganoong kalagayan. Ayoko na ako ang naging dahilan ng kaniyang galit at pagkamuhi at lalong ayokong maging dahilan ng mga luha ako sakit na dinadala niya sa kaniyang dibdib.

"B-but, I can't live with those wound, pain and heavy feeling I had without you on my side," she sob. She can't hold back her feelings.

"Do you know what I felt and how pathetic I was while watching you falling on that freaking building? Your such a jerk to not considered my feelings!" She said while her hand hit me and punch my chest.

My jaw clenched.

My hands trembled.

A quick feminine changed to hysterical tears and wails.

Damn! I am totally a jerk who doesn't care at all.

She prove it again, she proves that I am worth it---no, it's a worth for me to have her.

Alpha Magus University | The Hidden SoulTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon