Alpha Magus University | The Hidden Soul

Chapter 5

Chapter 5: Bloody and a Life ending Game

'Your game will start NOW! '

OUR LIFE must live as play. Sometimes we lose, sometimes we won but the main point is--as an individual we possess our own freedom, this free will gives us the ability to make choices and perform actions. If we choose to be lose then be ready for its consequences, if we chose to fight and won the game then go for it!

To won the game, just defeat first your self. In life, our biggest enemy is our self. Are you willing to defeat yourself to raise your guard?

"Courage is knowing what not to fear." One's Philosopher said.

Be brave!
Don't let your fear vanquish yourself!

I think this is the fresh start!!

NAGISING ako sa ingay na galing sa labas ng aming kwarto. Agad kong kinusot ang aking mga mata at napa-hikab sabay taas ng dalawang kamay.

I roved my sight from the whole vacinity of the room but no one trace of the two girls I accompanied with.

Maayos na ang kanilang higaan halatang kanina pa sila nagising. Ang mga gaga hindi man lang ako ginising. Haystt... it was our first day--what? Yeah! It was our first day today! Nakakinis.

I managed to comb my hair first before I decide to leave the room. Pagkalabas ko ay agad kong narinig ang kanilang mga tinig kaya walang sabing pinuntahan ko sila sa kusina. Agad akong dumiretso sa sink at nag-hilamos, hindi ko pinansin ang naka-pukol nilang mga titig. Naiinis pa rin ako.

I let out a heavy sigh before I turn my gaze to them. Napa-awang ang mga labi kong sinalubong ang kanilang mga masasamang tingin. So... ako pa ngayon ang masama? Na hindi ko sila pinansin? It's my fault, huh?

Lumapit ako sa kanilang gawi, Nag-aalmusal. Padabog na umupo ako sa bakanteng upuan sa pinaka dulo ng mesa. Maliksing kinuha ko ang isang toased bread sa plato ni Clyde sa kanang gawi ko katabi si Brix, sa kabilang banda naman ay naka-upo sina Fiery katabi si Cassy.

Lahat sila ay natigilan habang pinapanood ang aking eksena. I tried to be calm, pero hindi ko na kaya sobrang mapanuri ang mga matang nakatitig sa akin.

I glare, the way they did. "What?" I managed to not be sarcastic but it's fills me and I can't stop it.

"What!?" Asik niya pabalik, si Fiery. Naguguluhan, what!? So ano 'to maang-maangan, Kunwari'y hindi nila alam? Nakakinis! 'Di man lang sila makaramdam.

"Problema mo?" Nag-aalangang tanong ni Brix.

"Mukhang masama gising mo ah?" Seryoso ngunit nag-aalala niyang tanong. Si Clyde, Isn't obvious?

"Bakit hindi niyo ako ginising?" I paused for a moment to calm my self, "alam niyo naman na first day natin ngayon, diba?" Bulyaw ko.

Agad naman nila ako sinuyod ng naguguluhan tingin. Kumunot ng bahagya ang noo, don't you say na ginising niyo ko?

"Ginising ka kaya namin!" They yelled in unison, it was a loud voice coming from their mouth that reverberated on my ears. Agad kong tinakpan ang mag-kabilaang tenga. Shit, may balak ba silang basagin ang ear drums ko? Kailangan ba sumigaw? Kailangan sabay-sabay?

"Ginising niyo 'ko?" Hindi maka-paniwalang tanong ko.

"Oo naman, ginising ka kaya namin." This time si Cassy na ang nag-salita. Bakas sa kaniyang mukha na seryoso ito sa kaniyang sinabi. Mali ako, akala ko hindi nila ako ginising? Pero bakit hindi ko naramdaman na ginising nila ako?