Alpha Magus University | The Hidden Soul

Chapter 24

Chapter 24: Ms. Ganda

I HAVE been through a lot yet I can't understand. I can't shoot even one from the target. What is happening to me?

"Wiseone focus." The captain yelled beside me.

For the second time, I can't make it. My hands are not trembling. Maayos naman ang kondisyon ng katawan ko pero bakit hindi ko pa ring makuhang maisagawa ng maayos ang aking pagsasanay.

I shrug.

Masyadong inukopa niya ang aking isipan kaya't naging tuliro ako. She is bothering me. I want to see her but how? I don't know where she was.

Every second, minutes, no time left that I didn't think her. Now tell me, paano ako makakapag focus kung siya ang laman ng isip ko?

Damn! I am torturing myself.

Hindi ko alam kung papaano ko itataguyod ang araw na wala siya sa aking tabi. Apat na araw na ang nakalilipas at anim na araw na lang ay makikita ko na rin siya.

Napahinto ako sa paglalakad ng may maramdamang kakaiba. May sumusunod sa akin. Nagpalingalinga ako sa aking likuran subalit wala namang kahina-hinala akong napansin.

Gayon na lamang ang pagka bigla ko ng muntik ko ng mabundol ang tatlong lalaki na naglalakad. "Be careful." Angelo said. "An eye watching you," he added.

Kumunidad ang noo ko. "What do you mean?" I asked curiously. Sa halip na sumagot ay iniyuko niya ang kaniyang sarili sa aking harapan. Ganun din ang ginawa ng kaniyang kasama.

My jaw clenched.

Nakausap na kami patungkol sa insidente noong nakaraang araw na nangyari sa Acquaintance Ball. Hindi nila raw iyon sinasadya, dala raw kasi ng alak kaya't nagawa ang pangyayari. Dahil sa taos-puso niyang paghingi ng dispensa ay pina lampas ko na lang ang nangyari at pinatawad sila.

Iba ako kung magpatawad dapat may basbas. Kasabay ng salitang 'Pagpapatawad' ay iginawad ko sa kanila ang isang malutong at nagliliyab na kamao na tumama sa kanilang mukha.

Amazing isn't it? Problem solved. Subalit, hindi ko maintindihan kung bakit yumu-yuko sila sa'kin sa tuwing nakakasalubong nila ako.

'An eye watching  you'

There's an eye watching me?
Who?
Do whatever they wanted to do. I am not giving them a damn shit.

Watching me, go. Huwag lang sila magpapahuli. Libingan na ang naghihintay sa kanila.

Kinabukasan, it was our fifth day of our training.

Every day is like hell.

I couldn't see her. She was too far that I can't find where exactly the nowhere is. Pinaparusahan ako sa bawat araw na lumilipas.

"I miss you, cath," I mumbled in the air.

The sun were starting to rise from the mountain in the est, sparkling from the peak of the the tree.

The winds were murmuring in my ears, whispering the sound's like a funeral song. Those sounds are echoed and stab my heart so many times.

My heart shattered.

Filled with sorrow and emptiness.

Hinihintay ko lang ang pag-angat ang araw. Yakap ang sarili habang naka upo sa sanga ng kahoy. Kung gaano ka ganda ang sikat ng araw sa umaga ay ganoon din ka pangit ang sikat ng aking buhay sa bawat araw na nagdaan.

Gaganda lang ang umaga kung siya ang magiging sikat ng araw ko. I hope, sa susunod na pa panoorin ko ang pag-angat ng araw ay siya na ang aking kayakap.