Alpha Magus University | The Hidden Soul

Chapter 2

Chapter 2: Training

THE DEEP blooming blast of gun reverberated out of nowhere, as it stricken my entire Soul that piss me off.

I wasn't hit but those shattering echoic makes me more fragile suchlike glassy things which is vulnerable and brittle that might be broken in just one snap.

"CATHNIS!" He yelled my name in a stammering  tone.

Bago pa man siya nakarating sa kinalalagyan ko ay nag unahan na naman sa pagpatak ang mga luha sa aking mga mata, agad ko 'yun pinahid habang nanatili parin akong nakaluhod.

"Ayos ka lang?" Kunot-noong tanong niya.

Ang sarap pa lang maranasan na may mga taong nag-aalala sayo, sa akin. Oo, lahat naman sila may pakialam at nag-aalala sa akin. Unlike his concern, the way he cares are much effective than the others. I feel it and it make sense for me.

Ganito ba talaga si Clyde? Hindi ko mapigilang itanong sa aking sarili, o sadyang ako lang ang nakakaramdam ng ganito. For him, it was just a concern. Yeah it's a concern, nothing more special. Pagkukumbinsi ko sa aking sarili sabay napa iling ako.

Mas kumunot ng bahagya ang kaniyang noo at nag salubong narin ang kaniyang mga kilay ng makitang napa-iling ako sa gitna ng kaniyang katanungan.

"I mean, I'm good" pangungumbinsi ko, kahit hindi naman talaga ako okey. Mukhang nakumbinsi naman siya sa sinabi ko gayun na lamang ang pagpakawala niya ng mahabang buntong-hininga.

"Oh! God" he mumbled.

Tatayo na sana ako ng maramdaman ko ulit ang panlalambot ng aking tuhod kaya muli na naman akong napaluhod. Bago pa man ako tuluyang bumagsak ay naramdaman ko ang kaniyang kamay na dumampi sa aking braso habang ang kaliwang kamay niya ay naka alalay sa aking balikat.

I glare at him na ngayon ay nakatitig rin sa akin. Napaka amo at walang emosyon ang bumabakat na makikita mo sa kaniyang mukha and in a sudden my heart beat so fast. Ngayon lang nangyari 'to. Ngayon lang tumibok ng ganito ang aking puso.

Lately, my heartbeats are normal until he is not around but when he kept on my side it become terrified and yet I was confused. Why it is happening?

Namalayan kong matagal na pala akong nakatitig sa kaniya, ramdam na ramdam ko ang kaniyang hininga na tumatama sa aking balat.

I caught a wiff of his scent and God! His aroma feels so good. I think I love his scent even more. It was just a widespread of something that makes me calm and comfortable. Agad akong umiwas ng tingin, habang patagal ng patagal na malapit kami sa isa't isa ay pabils ng pabils ang pintig ng aking puso.

Naramdaman ko na lamang na inaalayan niya akong maka-upo sa malapit na silya katabi ang kahoy na lamesa. Inabot niya ang isang basong tubig sa akin at inisahang lagok ko iyon, masyado akong na uhaw dahil sa matinding kaba ang nararamdaman ko.

Huminga ako ng malalim. "Thank you" halos pabulong na wika ko pero sapat na para marinig niya. He nod as the answer.

A few minutes ago, unti-unti na ring bumabalik ang aking lakas. Nagpaalam siya na mag c-cr lang saglit. Matapos ang naganap kanina ay Panatag na ang kaniyang loob 'yun ang kaniyang ipinapakita ngunit iba naman ang pinapahiwatig ng kaniyang mga mata, bakas parin ang labis niyang pag-aalala sa akin. Isinawalang bahala ko na lamang iyon. Agad akong tumayo at marahang ini-unat ko ang aking katawan at nag lakad-lakad.

Namalayan ko na lamang na dinala ako ng aking mga paa sa harap ng isang pintuan na bahagyang nakabukas. Dahan-dahan akong pumasok at mabilis na inilibot ko ang aking paningin sa kabuuan ng silid.