Stupid ❧ Changlix Texting

Özel Bölüm

10 yıl sonra;

"Changbin, acele et. Geç kalıyoruz."

Ayakkabılarımı giyerken bir yandan da Changbin'e seslendim.

"Geliyorum!"

Changbin içeriden bana seslendiğinde çöktüğüm yerden doğruldum.

Kapıyı açıp dışarı çıktım ve ciğerlerime temiz hava yolladım. Gözlerimi gökyüzüne çevirip gülümsedim.

Bu bana 10 yıl önceki zamanı hatırlatmıştı.

Şuan ben 27 Changbin ise 28 yaşındaydı. Liseyi bitireli uzuun bir zaman olmuştu.

Liseyi bitirdikten sonra çoğumuzun yolu ayrılmıştı. Bazılarımız başka bir şehire gitmişti. Yine de iletişimimizi kesmemiştik.

Bu sürede en çok zorluk çeken kişi Hyunjin olmuştu. Seungmin başka bir şehirde üniversite tutturunca Hyunjin yıkılmıştı.

Maalesef bir sene boyunca bizim başımıza kalmıştı bu aptal. Bir senenin sonunda ise Seungmin'in yanına okumaya gitmişti.

Seungmin'le Hyunjin yine arada tartışıyorlardı ama hiç bir zaman ara vermediler. Bu beni biraz şaşırtmıştı.

Birkaç sene önce ise nişanlanmışlardı.
Changbin'le ben onlardan iki sene önce nişanlanmıştık. Changbin nişanlanmayı çok istemişti.

Hyunmin ikilisinden bir yıl sonra ise biricik kardeşim Jisung'la Minho hyung nişanlanmışlardı.

Bu ilişkiler arasında beni en çok şaşırtan Minsung çifti olmuştu. Normalde Jisung birine bu kadar bağlı kalamazdı. Çoktan ayrılmış olurdu fakat Minho hyung onu kendine bağlamıştı. Nasıl yaptığını hala bilmiyorum.

"Geldim."

Changbin yanıma gelip ayakkabısını giyerken onu izledim. Gerçekten Changbin'le nişanlanmıştık. Bu inanılması güç bir durumdu.

"Neden öyle bakıyorsun?"

Changbin sırıtıp doğrulduğunda ona doğru bir adım atıp saçlarına uzandım ve dağınık olan saçlarını elimle düzelttim.

"Nasıl bu kadar uykucu olduğunu düşünüyordum."

Changbin omuz silkti ve elini belime koyup dudaklarımızı birleştirdi. Gülümseyip geri çekildim.

"Geç kalacağız."

Changbin omuz silktiğinde ellerimizi birleştirip arabamıza doğru ilerledim.
Changbin sürücü koltuğuna geçtiğinde bende yanına oturup radyodan güzel bir şarkı açtım.

Yol boyunca sessiz bir şekilde dışarıyı izledim. Sonunda Cafe'ye geldiğimizde arabayı park edip Cafe'ye ilerledik.

Cafe'ye girdiğimizde etrafıma bakındım. Seungmin onları fark etmemiz için elini kaldırdığında gülümseyerek onlara doğru ilerledik.

Seungmin'lerin masasına geldiğimizde bize ayrılan sandalyeye oturduk.

"Sonunda gelebildiniz. Neden hep en geç siz geliyorsunuz?"

Seungmin azarlar şekilde konuştuğunda gülümsedim. Seungmin hala çok sevimliydi.

"Changbin ve onun ağır uykusu."

Hyunjin gülüp araya girdi.

"Changbin hala değişmemiş. Eskiden de çok uyurdu."

Gözlerimi Changbin'e çevirdiğimde Changbin omuz silkip arkasına yaslandı.