Stupid ❧ Changlix Texting

3.1

"Buraya oturalım mı?"

İlerideki bankı işaret ettiğimde Seungmin gülümseyip banka doğru ilerledi.

"Ah açıkcası çok rahatlamış hissediyorum kendimi."

Seungmin banka oturup kollarını başının arkasına koydu ve gözlerini kapattı.

"Rahatlamış mı hissediyorsun?"

Bu söylediğinin doğru olduğunu düşünmüyorum Seungmin.

Seungmin gözlerini açıp bana baktı ve gülümseyip başıyla beni onayladı.

"Hmm, daha rahatlamış hissediyorum. Sanki...içim ferahlamış gibi. Artık özgürüm."

Seungmin ellerini iki yana açıp gülümsedi. Bende yüzümdeki üzgün ifadeyle onu izledim.

Seungmin'i tanıyalı çok olmamıştı fakat bu onu tanımama engel değildi.

Seungmin etrafındaki insanlara yardım etmeyi seven biriydi. Bu yüzden kendine pek özen göstermezdi. Başkalarının mutlu olması onu mutlu ediyordu. Bu zamana kadar böyle yaşamıştı.

Duygularını çoğunlukla karşısındakine göstermezdi. Çünkü o bile duygularının farkında değil. Kendini başkalarına adamış.

Hyunjin de bunun farkında. Bu yüzden Seungmin'e bu kadar yükleniyor. Çünkü hayatını başkalarını düşünerek yaşayamazsın. Başkalarına bağlanırsın ve eninde sonunda seni terk ettiklerinde çok büyük bir acı yaşarsın.

Hyunjin Seungmin'in başkalarından önce kendisini düşünmesini istiyor. Bu sayede daha az hasar alır diye düşünüyor.

Fakat yanıldığı bir nokta var. Bir kişi kolay kolay kendi kurallarını yıkamaz. Birinin değişmesi öyle kolay birşey değildir.

Aslında Seungmin'in biraz değiştiğini düşünüyorum. Evet, hala başkalarına yardım ediyor fakat bu kendi ilişkilerine önem vermediği anlamına gelmiyor.

Seungmin Hyunjin'i seviyor. Hatta gerçekten çok fazla seviyor. Bu onun için yeni birşey olduğundan kabullenmesi zor geliyor. Duygularını karşısındakine yansıtamıyor.

Hyunjin'in bunu anlaması gerekirdi. Hyunjin'in burada yaptığı hata da tam olarak buydu. Seungmin'in hemen değişmesini istiyordu. Fakat bu imkansız.

Sonuç olarak ikisi de bu duruma katlanamamış ve çözümü birbirlerinden uzaklaşmada bulmuşlardı.

Birbirlerini sevdiklerini anlmamı sağlayan en büyük ip ucu söyledikleri bir kelimeydi.

Hyunjin ve Seungmin birbirlerine 'ara verelim' demişlerdi. Yani isteyerek birbirlerinden uzaklaşmıyorlardı. Bu hala umud vaad ediyordu.

Eğer birbirlerini sevmeselerdi direkt 'ayrılalım' derlerdi fakat onlar ara vermeyi seçmişlerdi.

İkisi de barışmak namına hiçbir şey yapmıyorlardı ve bunun sonu gerçekten ayrılmaya gidiyordu. Eğer birşey yapmazsak birbirini çok seven iki insanın ayrılışına tanıklık edeceğiz ve ben bunu istemiyorum.

Ayak sesleri kulağımı doldurduğunda gözlerimi daldığım yerden çektim ve sesin geldiği yere çevirdim.

"Cidden bana aptal demekten vaz geçmeyecek misin?!"

Hyunjin'in sinirli çıkan sesini duyduğumda gözlerimi Seungmin'e çevirdim. Seungmin şaşırmış gibi duruyordu. Yüzündeki afallamış ifadeyle ileriden bize doğru gelmekte olan Hyunjin'e bakıyordu.

Hyunjin'de sonunda önüne döndüğünde bizi fark etmişti ve o da afallamıştı. Öylece olduğu yerde durmuş şaşkınca Seungmin'e bakıyordu.

"Bu ne böyle?"

Kendine ilk gelen Seungmin olmuştu.

"Cidden benimle barışmak için Felix'leri oyununa dahil ettiğine inanamıyorum Hyunjin."

Seungmin kafasını başka bir yöne çevirip kollarını göğsünde bağladı.

"Ah, aslında Hyunjin öyle birşey-"

"Ben mi? Asıl sen onları kendi oyununa alet etmişsin gibi görünüyor Seungmin."

Seungmin kaşlarını şaşkınca kaldırıp Hyunjin'e baktı.

"Ne? Ben mi? Neden böyle birşey yapacakmışım ki?"

Seungmin'le Hyunjin'in aralarında kavga çıkacağını fark ettiğimde araya girmeye çalıştım.

"Hey çocuklar öyle birşey-"

"Çünkü korkaksın. Kendin gelip özür dileyemeyeceğinden Felix'le Changbin hyungu kullandın."

Seungmin'in kaşları şaşkınlıkla daha da havalandığında Seungmin sinirle hızla ayağa kalktı. Onun ayağa kalktığını görünce bende hızla ayağa kalktım.

"Ben mi korkakmışım? Bunu bana sen mi söylüyorsun Hyunjin? Sırf korktuğu için benden ayrılan kişi?"

Hyunjin sinirle yumruklarını sıktı.

"Ne? Korktuğum için mi senden ayrılmışım? Saçmalık!"

Seungmin alayla güldü.

"Tabiki korktuğun için ayrıldın. Benim Felix'e karşı birşeyler hissedeceğimi düşündün değil mi? Bunu önlemek için ise benden ayrılıp dikkatleri kendi üzerine çekmeye çalıştın."

Hyunjin'in ağzı şaşkınlıkla aralandığında bende şaşkınca Seungmin'e baktım.

"Sen hep korkaktın Hyunjin. Herkesin beni senin elinden alacağını düşüdüğünden beni kimseyle konuşturmazdın."

Hyunjin'de alayla güldü. İşler rayından çıkmıştı bile.

"Acaba bunun sebebi ne olabilir? Senin benim haricimde herkesle yakınlaşman olabilir mi?"

Seungmin sinirle dişlerini sıktığında yutkunup gözlerimi Changbin'e çevirdim. Changbin duvara yaslanmış gözlerini de kapamıştı. Sanırım bunun olacağını tahmin etmişti.

"Eğer sana olan duygularımın farkına varsaydın başkalarına gitmeyeceğimi bilirdin Hyunjin!"

Hyunjin alayla güldü. Bu Seungmin'in daha da sinirlenmesine neden olmuştu.

"Eğer duygularını belli etseydin başkalarına gitmenden korkmama gerek olmazdı Seungmin."

Seungmin sinirle yumruklarını sıktı.

"Benim duygularımı karşımdakine belli edemediğimi biliyorsun Hyunjin!"

Hyunjin bıkkınca göz devirdi.

"Yine mi aynı konu?"

Hyunjin, biraz fazla kırıcı değil mi? Bu duruma el atmam gerek yoksa Seungmin daha da sinirlenecek.

Birşey demek için ağzımı araladığımda Seungmin'in kısık çıkan sesi beni durdurmuştu.

"Beni en iyi senin tanıdığını sanardım Hyunjin, fakat sen beni hiç tanıyamamışsın."

Şaşkınca Seungmin'e baktığımda gördüğüm şey afallamama neden olmuştu. Burada olan herkes benden farksızdı.

Seungmin'in gözleri dolmuştu hatta yanağından bir damla yaş çenesine doğru süzülüyordu.

"S-seungmin."

Şaşkınca mırıldandığımda Seungmin koluyla hızla göz yaşlarını sildi.

"Unut gitsin. Beni bu zamana kadar tanıyamadıysan bundan sonra tanıyabilmeni beklemiyorum."

Seungmin hızla yanımızdan geçip uzaklaşırken şaşkınca bir süre arkasından gidişini izledim. Daha sonra sinirle gözlerimi Hyunjin'e çevirdim ve ona kızmak için ağzımı araladım ama gördüğüm manzara beni 2. bir şoka uğratmıştı.

Hyunjin'in de gözlerinden yaşlar akarken yere çökmüştü. 3. şok ise Hyunjin'in dediklerinden gelmişti.

"Sahiden herşey bitti değil mi?"

Sesi daha çok kendisine sorar gibi çıkmıştı.

Herşey bitmiş miydi? Hayranı olduğum bu ilişki bozulmuş muydu? Benim yüzümden?