A Love That Never Dies

Sleepover..

Pov Emily

Na we een half uur in de file hebben gestaan en Nathan, Amber en Alex hebben afgezet waren we eiiiindelijk thuis. Selina was een beeeetje pissig omdat we nogal luidruchtig waren maarja... "Hey Emily gaan jij en Lena al even het luchtbed klaarleggen? Dan zal ik nog wat eten maken." Zei men moeder. "Oke is goed." En Lena en ik gingen naar men kamer. "Oke Lena pak jij even de pomp? Dan neem ik het bed even uit de kast." "Oke." Ik legde het bed op de gond en Lena begon het op te blazen met de pomp. "Hey Emily hoelang zijn jij en Nathan zelfs samen?" "Sinds gisteren." "Ow en je hebt me niet eens een berichtje gestuurd?" Zei ze en ze veegde en neptraan weg. "Ooh het spijt me Lena!" Zei ik overdramatisch. Lena lachte. "Ja voel de spijt! Je zal er mee moeten leren leven!" "Lena vergeef me alsjeblieft!" Zei ik smekend en ze begon te lachen. "Natuurlijk Emily." Zei ze terwijl ze nog steeds stond te lachen. Ik deed het luchtbed dicht zeg maar want het was opgepompt en ik zette de pomp in de kast. Ik nam een kussen en een deken en legde het op het luchtbed. "Dat doen we straks wel." Lachtte ik. "Ugh ik heb honger." Zei Lena. Ik lachte. "Ja ik ook laten we kijken wanneer mama klaar is. Volgens mij eten we frietjes." "Oooh lekker." Zei Lena terwijl we naar de keuken gingen."Mama wanneer is het eten klaar?" Vroeg Selina net terwijl we de keuken binnenliepen. "Nu." Zei mama en ze schepte de borden op en we begonnen te eten. Na het eten gingen Lena en ik terug naar mijn kamer. We gingen op men bed  zitten en ik nam mijn laptop. "Ooh misschien is er iemand op Skype." Zei Lena. Ik lachtte. "Oke oke we zullen is kijken." Ik deed Skype open en een paar meisjes van mijn vorige school waren online en Amber ook. "Ooh laten we met Amber en Alex skypen!" Zei Lena enthousiast. Ik lachtte. "We zullen even een bericht sturen om te zien of ze tijd hebben."

Ik: "Heeeeey."

Amber stuurde best snel terug.

Amber: "Heeeeeeey!"

Ik: "Zullen we Skypen?"

Amber: "Ja is goed!"

Ik belde haar op en even later nam ze op. "Heeeey guuurls!" Zei Alex enthousiast. Lena en ik glimlachten. "Amber heb je hem koffie gegeven?" Zei ik. "Hhaha ja schuldig!" Lachte Amber. "Dat was niet een heeeel goed idee denk ik." Zei Lena. Amber's hond kwam haar kamer binnen en Alex rende er naartoe. "Heeeey kleine pluizenbollie!" Zei hij. "Omg hij is zo hyper!" Lachte ik. "Jha ik hoop dat hij vannacht kan slapen.." zei Amber en Alex ging terug naast haar zitten. "Slapen?!" Zei hij. "Ik dacht dat we heel de nacht zouden praten en opblijven!" Pruilde Alex. Amber rolde met haar ogen. "Pff ja oke dan maar dan hebben we wel meer koffie nodig." "Aah dat halen we zodadelijk wel." Zei Alex. "Omg wij zitten hier met zen 4 te skypen en we hebben allemaal iemand en Nathan zit thuis alleen de arme ziel." Zei Alex nep verdrietig. Amber lachtte. "Wel hij is online we kunnen hem hier toevoegen." "Ja is goed." Zei ik en Amber voegde hem toe aan het gesprek. Na een tiental seconden nam hij op. "Heeeeeeey!" Zeiden we allemaal tegelijk en Nathan lachte. "Ow hey! Damn ik zit hier net als een loner." Pruilde hij. "Omg ik heb een idee!" Zei Amber enthousiast. "Wat wat wat?!" Zei Lena nieuwgierig. "Wel als jullie 3 nu eens naar mij en Alex komen en hier blijven slapen!" "Jaa dat zou awesome zijn!" Zei Alex die nog steeds ongeloofelijk hyper was. "Ugh, was ik eindelijk van jullie af na een hele dag.. nee grapje klinkt leuk!" Lachte Nathan. Ik keek naar Lena. Ze knikte. "Voor mij is het ook goed." "Oke dan voor mij ook." Antwoordde ik. "Oke ik ga het wel even aan men moeder vragen." Zei Nathan. "Ja wij ook." Zei ik en Lena en ik stonden op en gingen naar de woonkamer. "Hey mammieeee?" Ze keek me vermoedend aan. "Jaaa?" "Mogen wij naar Amber's huis om daar te blijven slapen?" Mama lachtte. "Lena ook?" Ik knikte. "Dus gaan jullie daar met 3 slapen?" Ik glimlachtte. "Mama Alex is daar ook nog remember?" "Ow jaa.. en komt er nog iemand?" Vroeg ze. "Jaa." Zei Lena. "Ow ow ow wie dan?" "Nathan." Zei ik. "Ooh jullie zijn onafscheidelijk. Eerst neem je die jongen mee naar huis gisterenavond, dan spreek je ermee af met Amber en Alex en dan blijven jullie 2 allebei bij Amber slapen." Lachte ze. "Mamaaaaa stop." "Ze heeft wel gelijk." Zei Lena. Ik zuchte. "Ja oke oke maar mag het?" "Uhm ja maar je broer is met de auto weg dus ik kan jullie niet brengen." "Ooh maar het is donker we moeten tog niet te voet met al onze spullen?" Vroeg ik. "Jawel sorry." Zei mama en ze pruilde. "Pff oke dan Lena vind jij het goed?" "Ja tuurlijk maar dan zijn we wel alleen." "Ach we bellen Nathan wel terwijl we onderweg zijn." Zei ik. " *kuch* Onafscheidelijk *kuch* " Zei mama. Ik zuchte. "Mamaa!" "Whaat? Ik hoeste gewoon maar." Lachtte ze. "Ja tuuuuurlijk in ieder geval we gaan ons klaarmaken." En Lena en ik gingen terug naar mijn kamer en gingen voor de laptop zitten. "Wow het duurde zo lang!" Zei Nathan. "Jaa Emily had een kleine discussie." Zei Lena. Ik keek haar vragend aan. "Over wat dan?" Vroeg Alex. "Over dat zij en Nathan onafscheidelijk zijn." Zei Lena.  "Lena! Dat was geen discussie!" "Oke oke don't kill me!"  Lachte Lena. "Wel mag het nu?" Vroeg Amber. "Ja tuurlijk! En mag Nathan?" Vroeg Lena. "Jep ik mag ook!" Lachte hij. "Ow maar wij moeten wel te voet want men broer heeft de auto." Zei ik. "Ooh maar dan moeten jullie alleen in het donker te voet!" Zei Alex. "Ja maar Emily ging Nathan bellen dus.." Ik lachte. "Lena!" "Wat?" Zei ze. "Jij floept ook alles eruit jij he?" "Tja haha." "Maar euh ik moet even men tas klaarmaken." Zei ik. Lena's tas was al ingepakt omdat ze alles al klaarhad om bij mij te blijven slapen. "Ooh moet je nu weg?" Vroeg Nathan. " *kuch* onafscheidelijk." Zei Lena. "Lena shut up!" Lachtte ik. '"En nee ik blijf gewoon in deze kamer hoor." Zei ik nog. "Oke." Glimlachte Nathan. Ik glimlachte nog even en stond dan op en begon men tas klaar te maken. "Oke duuuuus..." zei Nathan. Alex lachtte. "Jaa?" "Ow niets ik weet gewoon niet meer te zeggen." Zei Nathan. "Je bent ook niets zonder haar he?" Lachte Lena. "Lena heb jij liefdesdrank gedronken ofzo?!" Vroeg ik. Lena begon te lachen. "Waat? Ik zeg toch alleen de waarheid?" "Omg Lena had je geen honger trouwens?" "Emily we hebben net gegeten, wat doet die Nathan toch met je?" Ik lachte. "Ooh Lena toch, je ben helemaal gek geworden." "Sorry." Zei Lena terug. "Is ni erg." Zei ik en ik pakte men tas verder in. Ik ging terug naast Lena zitten. "Emily je leeft nog!" Zei Alex. Ik lachte. "Damn Amber gaat hij straks ook zo actief zijn?" "Jhaa ik vrees van wel.." Zei Amber. "Hey Nathan heb jij al je spullen al?" Vroeg Lena. "Euuhm even checken.. jep  kheb alles." "Wanneer vertrekken we?" Vroeg Lena aan me. Ik keek hoe laat het was. "Damn het is al half 7." Zei ik. "Ja misschien kunnen we nu best vertrekken. Ik ga tuurlijk langer onder weg zijn want Emily woont dichter maar ja." Zei Nathan. "Amber is het goed als we nu vertrekken?" Vroeg ik. "Ja tuurlijk!" Ik glimlachte. "Oke tot zo!" Zei Lena. "Ja doei!" Zeiden Alex en Amber en ik legde op. Ik sluitte men laptop af, nam men spullen en Lena die van haar en we gingen naar de living. "Hey mama we gaan vertrekken oke?" "Ja is goed wees wel voorzichtig want het is donker buiten." Zei ze. "Ja oke ik zal wel een berichtje sturen als we er zijn oke?" "Ooh je kent me zo goed!" Zei ze. Ik lachte. "Weet ik tooch, maar we gaan vertrekken tot morgen!" "Tot morgen!" Antwoordde ze. "Doeeei!" Zei Lena nog voor we de deur sloten en we begonnen te wandelen. "Hey ga je Nathan nog bellen?" Vroeg Lena. Ik lachte. "Oke oke." Zei ik en ik belde Nathan en zette men gsm op luidspreker.
                       ~Nathan~

Nathan: "Hey!"

Lena en ik: "Heey!"

Nathan: "En zijn jullie al aan het wandelen?"

Lena: "Jep!"

Ik: "Jha maar het is eng buiten.. zit jij al in de auto?"

Nathan: "Ooh je hebt mij nog! Nuja niet mijn geweldige krachten maar wel men stem.. en jep ik zit al in de auto."

"Hey volgt die man ons hier achter?" Fluisterde Lena.

Nathan: "Wat?"

Ik: "Ooh dat was niet tegen jou Nathan wacht even."

"Wat zei je?" Fluisterde ik tegen Lena. "De man achter ons." Ik keek heel subtiel achter ons en zag dat de man glimlachtte en toen een weg indraaide.

Nathan: "Emily Lena wat is er?"

Ik: "ooh het was niets Nathan."

Nathan: "Schat verteeeeeeeeel."

Ik: "Oke oke we dachten dat een man ons volgde maar vals alarm."

Nathan: "Ow en jij verteld me niets?"

Lena: "Ja wat hadden we moeten doen? Schreeuwen dat een man ons volgt? Dan gaat die man het eeeecht niet door hebben."

Nathan: "Jhaa daar heb je wel gelijk."

Lena: "Duuuh!"

Nathan: "Haha Emily ik mag je nicht wel."

Ik: "Jhaa ze is er me wel eentje haha."

Lena: "Hey!

Ik: "Whaat?"

Lena: "Haha niets."

Ik: "Hey schat, ben je al bijna bij Amber?"

Nathan: "Hmm nog 5 minuutjes en jij?"

Ik: "Wij zijn er bijna."

Nathan: "Daamn dan ben ik laatst."

Ik: "Ooh arme jongen."

Nathan: "Schaaaat?"

Ik: "Waaaat?"

Nathan: "Kunnen jullie niet op mij wachten buiten?"

Ik: "Omg lieverd serieus?! Ow dus jij laat je vriendin en haar nicht buiten op je wachten?"

Nathan: "Haha nee tuurlijk niet, het was een grapje je kent me toch, ga maar hoor."

Ik: "Hahaha, we zijn er net."

Nathan: "Oke ik ben er zodadelijk denk ik tot zo!"

Lena: "Doeeeeeei!"

Ik: "Haha tot zo." En ik legde op en stuurde even een berichtje naar mama dat we er waren terwijl Lena aanbelde en Alex deed de deur open. "EMILY!! LENA!!"

"Heeeey!" Zeiden we. Amber kwam aanrennen en liet ons binnen. We zetten onze spullen weg en deden onze jassen uit. Alex was heel egt actief en Amber nu ook. "Euhm hoeveel koffie hebben jullie op?" Vroeg Lena. Amber lachtte. "Maar 1 tas elk hoor maar het is goeeeie koffie." Zei ze. "Ja dat kunnen we wel zien." Lachte ik. "En wanneer komt Nathan eindelijk?" Vroeg Alex. "Uhm zodadelijk denk ik." Zei ik. "Daamn nu moeten we nog op hem wachten. Achja dat zijn we al gewoon van Nathan." Zei Alex. "Zegt de jongen die aan de foute cinema stond een paar uur terug." Zei ik. Amber lachte. "Oeoeoe burn!" Zei Lena en ze gaf me een high five. Alex lachte. "Tja daar kon ik toch niets aan doen?" "Haha laten we nu gewoon wachten op Nathan." Zei Amber en we gingen met zen vieren in de zetel zitten en random stuff doen.