A Love That Never Dies

Slaapfeestje

Pov Emily

Nico is vorige week verjaard en hij geeft vandaag zijn slaapfeesje en er zijn allerlei jongens uitgenodigd. Ook Amber ik en nog 2 andere meisjes zijn uitgenodigd want Nico mocht maar 4 meisjes uitnodigen van zijn moeder. Vandaag voetballen ook de Rode Duivels tegen Amerika dus natuurlijk gingen we met zen allen kijken. Ik maakte me klaar en wachtte op Amber, haar moeder kwam me ophalen. Ik stuurde even op Whatsapp naar Amber.

'Hey, wanneer kom je me ophalen? XD'

'We gaan zo vertrekken haha.'

'Okej zie je zo :p'

Ik stak men telefoon in men broekzak en ging even in de zetel zitten. Ugh het nieuws was bezig zoo saai. Ik heb het gevoel dat ik iets ben vergeten. OWJA mijn oortjes! Ik kan niet zonder muziek. Ik haalde men oortjes uit men kamer en hoorde een auto. Amber stuurde een berichtje. 'Heey we zijn er!' Ik zei nog doei tege men moeder nam men tas en ging naar Amber. 'Hey!' Zei ik vrolijk. 'Heey!' Zeiden Amber en haar moeder in koor. Amber fluisterde iets in men oor. 'Ben je niet happy dat je in 1 kamer gaat slapen met Nathan?' Ik keek haar pissig aan. 'Dude Nico zei dat we in aparte kamer gingen slapen.' Ze lachtte. 'Jaja en jij gelooft dat?' Ik schudde men hoofd en lachtte. Want als Nico iets verteld gebeurt het tegenovergestelde. 'Nou ben je dan niet blij?' 'Nowp.' Zei ik. Ze keek zo van: ja hoor tuuuuurlijk. Ik lachtte. 'Stop.' 'Met?' Vroeg ze. 'met zo te kijken.' 'Oke als jij stopt met ontkennen.' 'Ik ontken niet ik zeg de waarheid.' 'Emily, je hebt zelf verteld dat je verliefd bent op hem.' 'Heb je daar bewijs van?' Vroeg ik. 'Nee maar..' 'Amber geef op.' Lachtte ik. 'Nevaaah.' Zei ze. Op dat moment kwamen we aan bij Nico's huis. Hij woonde veel minder ver dan ik had verwacht. We stapten uit en namen onze tassen. We namen afscheid van Amber's moeder en liepen naar de deur. Ik belde aan. De deur ging na een paar seconden open.

'Hey!' Zei Nico. Nathan, Rob en Alex kwamen aanrennen. 'HEEEEEEY!!' Riepen ze. Ik lachtte. 'Wooow iedereen is hyper hier.' 'Haha ja.' Lachtte Alex terwijl hij naast Amber stapte en haar kuste. 'Kom binnen.' Zei Nico. 'Dankje.' Zei ik. 'En wie is er allemaal al?' Vroeg Amber terwijl we binnen liepen. 'Nathan, Rob, Alex, uhm... Elias, Wil, Nic, Stefan en jullie 2.' Antwoordde Nico. Leuk er is nog geen enkel meisje... Nathan lachtte. 'Jep jullie zijn beland in de mannengrot.' 'Daaamn.' Antwoordde ik. 'Ik vrees dat jullie het niet gaan overleven.' Lachtte Nathan. 'IK BESCHERM AMBER!!' Riep Alex. Iedereen lachtte. 'Dan ben jij de ongelukkige Emily.' Lachtte Nathan. 'Ja tuuurlijk alsof jij me aankan.' 'Dat zullen we nog wel is zien.' Knipoogde Nathan. Daaamn hij is zo cute als ie dat doet. Ik wist niet meer wat ik moest zeggen dus ik glimlachtte en keek toen naar beneden want ik begon te blozen. 'Owh hands down, we've got a badass over here.' Lachtte Nico. 'Ohw yeah.' Antwoordde Nathan. Ik kreeg een sms van Amber en daarna van Alex.

Amber: awhh hoe lief hij knipoogde en je bloosde! :D

Alex: oooh hoe een schattig momentje tussen jullie 2 ik heb je wel zien blozen hoor ;)

Ik glimlachtte en schudde lichtjes men hoofd. 'Oeoeoeoeoe wie is daaattt?' Vroeg Nico. 'Niemand.' Zei ik terwijl ik vlug men telefoon weg stak. 'Oooh je hebt een vriendje!!' Zei hij enthousiast. 'Neee.' Antwoordde ik. 'Emily... zeg het maar.' Zei hij ongeduldig. Ik lachtte. 'Nico geloof me nu maar ik heb geen vriendje.' 'EN DAT MOET IK GELOVEN?!' Zei hij erg luid. Achja hij is eeeerg hyper. 'Uhm waarom staan we zelfs nog voor de voordeur?' Vroeg ik. Alex lachtte. 'Oke laten we naar de anderen gaan.' Zei Nathan. We gingen naar de woonkamer waar de anderen zaten. Nico liep naast me en Amber aan de andere kant. 'MENSE EMILY HEEFT EEN VRI-' riep Nico maar ik hield men hand voor zen mond en glimlachtte awkward naar de rest.

Nico slaagde er in om zit te verlossen en maakte zen zin af. 'ZE HEEFT EEN VRIENDJE!' Ik zuchtte. 'HOLY SHIZ IS HET NATHAN?!' Riep Stefan mega happy. 'WOW WHAT?!' Riepen Nathan en ik tegelijk. 'Dude ik heb geen vriendje oke?' Iedereen zuchtte. 'Daaaamn. Wrm ben je niet met Nathan?' Vroeg Elias. 'Man wat heb jij gedronken? Je denkt niet meer helder.' Hij keek me nepboos aan. 'Emily, iedereen ziet dat jullie elkaar leuk vinden behalve jullie 2 zelf.' Nathan zei niets dusja moest ik het maar tegen Elias opnemen. 'Dude je ziet spoken. Serieus Nico wa zit er in die cola?' Hij keek me aan van: meen je dit nou? Ik zuchtte en besloot er me niets meer van aan te trekken en ik ging in de zetel zitten naast Amber die alle chips zat op te eten. 'Ey hij heeft wel gelijk.' Zei ze. Iedereen luisterde mee. 'Wie?' Vroeg ik. 'Elias duhh.' Ik gaf mezelf een facepalm. 'Ambeeeer.' 'What? You guys love eachother.' 'Woow noo.' Zei ik. Ze keek me pissig aan.

Alex kwam naast me zitten. Ik weet dar hij er over gaat beginnen. Anders zou hij nu naast Amber zitten. 'Alex nee.' Zei ik toen ik zag dat hij iets wou zeggen. 'Wat? Ik wilde gewoon zeggen dat Amber gelijk heeft.' Ik antwoordde niet en zag dat Nathan foetsjie was. Achja zal wel gewoon naar het toilet zijn ofzo.

Plots hoorde ik 'BOE!' En ik schrok me en ongeluk. Nathan was lachs achter de zetel op Alex gesprongen. Alex schrok ook. 'Dude what the hell?' Lachtte hij. Nathan lach nu op Alex, mij en Amber. 'Ooooh kijk naar Nathan en Emily.' Zei Nic. Nathan en ik zuchtte. 'Jongens stop!' Zei Nathan.
Ik legde men hoofd op Amber's schouder. 'Amber laat ze stoppen.' Pruilde ik. Ze lachtte. 'Ach als jij nu is gewoon zou toege-.' 'Oke stop.' Ik legde men hoofd op Alex' schouder. 'Alex laat ze stoppen.' Pruilde ik weer. Hij lachtte ook. 'Arme meid tog, het spijt me maar ze zegge de waarheid.' Ik zuchtte en ging weer rechtop zitten. Damn Nathan is warm net een fliesdekentje ofzo. 'Dude lig je goed?' Vroeg Alex. 'Ja best wel.' Lachtte Nathan. 'Wacht.' Zei Amber terwijl ze rechtop ging staan 'NEEE MEN VOETENBANKJE!' Riep hij. Amber lachtte en zei tegen Alex dar ie op moest staan en dat deed hij. Nathan viel op de grond. Ze tielden Nathan op en zette hem op de plek waar Amber zat, naast mij dus. 'Dude wij moete er ook bij.' Zei Alex terwijl hij me dichter bij Nathan duwde. Ik rolde met men ogen. Amber ging naast me zitten en Alex propte zich naast haar. Daar zat ik dan, opgepropt tegen Nathan. Man waarom moeten Alex en amber dit nu doen? Achja het is best gezellig... De voetbalwedstrijd van België tegen Amerika begon. De andere meisjes waren er nog niet dus zaten ik en Amber hier alleen met die jongens. Achja.

Na een halfuur scoordde België. Nathan, Elias en Wil sprongen recht en begonnen te juichen. Amber, Alex en ik zaten te lachen. Plots trok Nathan me recht en begon me te knuffelen. Ik lachtte en we propten ons terug in de zetel. Amber glimlachtte en fluisterde. 'Ooh da was zoo lief. Hij knuffelde je.' Ik glimlachtte. 'Stop Amber.' 'Oohw ik zag een glimlach.' Ik glimlachtte en zuchtte. Achja dan vind ik Nathan maar leuk ik kan er toch niets tegen doen. Het was best al laat dus iedereen was wel wat moe maar de wedstrijd was nog laaaang niet gedaan.

Na 20 minuten was Nathan op men schouder in slaap gevallen. Alex boog voorover om iets aan me te vragen en zag het. 'Oooh jongens kijk!' Riep hij. Ik zuchtte en legde men hoofd naar achter. 'Ooooh!!' Hoorde ik iedereen zeggen. Ik negeerde het en keek verdernaar de wedstrijd. Amber had nog geen opmerking gemaakt. Ik keek opzij en ze lag ook te slapen. Dat verklaard veel. Na een paar minuutjes werd er nog een goal gemaakt door de Rode Duivels. Iedereen juichtte. Behalve ik dan omdat ik Nathan niet wou wakker maken. Maar hij werd wakker door het geroep. 'Oh nee heb ik een goal gemist.' Vroeg hij aan me met zo een slaperige stem. 'Jep.' Zei ik. 'Daamn.' Zei hij terwijl hij zen hoofd terug neerlegde op men schouder en ik kreeg zo'n raar gevoel. Man wat doet die jongen met me. Amber werd ook wakker. 'He heb ik veel gemis-' ze zag Nathan. 'Ooh!!' 'Ambeeeer stop.' Zei Nathan. 'Sorry maar het is lief.' 'Amber.' Lachtte ik. 'Ja???' 'Stop.' Ze lachtte. 'Okee okee ik laat jullie wel.' Ik zuchtte. Wat kan die meid tog doordringen. Ze kwam
Terug dichter en zei snel. 'You liike him.' En ze ging terug weg. Nathan lachtte. 'Wat is het tog een vreemde meid.' Zei hij. Ik knikte. 'Dat is ze zeker.' 'Dat zal ze wel van jou hebben.' Antwoordde hij. 'Damn je hebt me door.' Zei ik. Hij lachtte.

Net toen ik dacht dat iedereen ging ophouden zei Elias weer iets. 'Ooh true loovee.' Stefan glimlachtte. 'Dat is het zeker. Ik keek naar Nathan die bitchy hun richting uitkeek. Ik keek naar Amber die weet zat te slapen.
Ik negeerde het hele gedoe en keek weer naar de wedstrijd. Amerika maakte een goal en iedereen riep 'Noooo.' Behalve Nathan. 'Ga je niet verdrietig reageren?' Vroeg ik lachend aan Nathan. Hij keek naar boven. 'Nowp ik kan niet verdrietig zijn nu.' Glimlachtte hij. Ik lachtte en blooste maar je kon het niet zien want het was donker. Ik keek terug naar de wedstrijd. Weeral. 'Emily?' Vroeg Nathan ineens. 'Ja?' Vroeg ik terwijl ik naar hem keek en hij ging rechtzitten. 'Ik moet je iets vertellen.'  'Oke. Zeg maar.' 'Ik ben euhm.. weet je laat maar zitten.' Zei hij uiteindelijk. 'Oh. Oke.' Glimlachtte ik en ik keek naar de tv. Ik zag in mijn ooghoek dat Nathan nog naar me keek maar ik negeerde het. Daamn wat wou hij zeggen? Achja...