A Love That Never Dies

Filmavondje deel 4

Pov Amber 

'Hey Alex je bent binnenkort toch jarig?' Vroeg Emily. Alex knikte. 'Jep hoezo?' 'Ow zomaar.' 'Emilyyy. Zeg op.' 'Oke oke dan je hebt me, ik wou misschien met jullie iets organiseren aangezien deze dude hier ook jarig is binnekort.' Zei Emily terwijl ze in Nathan's wang porde en hij glimlachtte. 'En wat wou je dan organiseren?' Vroeg ik. 'Ja dat is het probleem ik heb echt geen idee.' Nathan lachtte. 'Weer eens een eigenschap van jou.' Emily knikte en lachtte. 'Jep. Maar heeft iemand een idee?' 'Jha we kunnen nu moeilijk een slaapfeesje geven want  Nico heeft het pas gedaan.' Zei Alex. 'Ja das wel waar maar alles wat we hebben gedaan was tv kijken en weerwolven.' Antwoordde Nathan. Op dat moment kwam Emily's moeder aanrijden. Alex pruilde. 'Ooh nu moet ik alleen naar huis.' 'Ja hoe ga je zelfs naar huis?' Vroeg Nathan. 'Met de bus.' Zuchtte Alex. 'Wel ik kan wel aan mama vragen of je mee kan rijden.' Zei Emily en Alex knikte. Emily stond op en rende naar de auto. Ze kwam terug en iedereen was al gaan rechtstaan. 'Ja je mag wel mee maar dan moet er iemand op iemands schoot want mijn nicht zit in de auto.' Alex keek me glimlachend aan. Ik lachtte. 'Ambeeer?' Vroeg hij. 'Ja okeee.' 'Yaay!!' Emily lachtte. 'Oke kom mee tortelduifjes.' Nathan bleef staan. Emily zuchtte. 'En Nathan.' Nathan lachtte en Emily ging eerst in de auto zitten, Nathan in het midden en daarna ik en Amber bleef lachend staan. Ik klopte op men schoot en ze lachtte en ging zitten en we reden door. 'Ow Emily zodadelijk moet je zus er ook nog bij.' Zei Emily's moeder. 'Demmit en vertel me niet dat ze weer vanvoor wilt zitten of wel?' 'Jawel.' Emily zuchtte. 'En hoe moeten we dat dan doen?' Vroeg ze. 'Wel Lena moet in ieder geval van achter komen zitten dus ja.' Antwoorde haar moeder. 'Maar Emily als jij gwn op Nathan's schoot gaat zitten kan Lena in het midden gaan zitten.' Zei ze er nog achter. Nathan lachtte. 'Oke is goed, wanneer stapt Selina dan in?' Vroeg Emily. 'Nu.' Lachtte haar mama terwijl ze de auto remde. Nathan, Emily en Lena stapten uit, Lena ging in het midden zitten en Nathan daarnaast met Emily op zijn schoot en Selina ging vanvoor zitten. Na een paar minuutjes rijden werden we tegen gehouden door de politie. Damn ook dat nog. Een man van ongeveer 35 klopte op de raam en Emily's moeder deed het raampje open. 'Goedenavond, mevrouw. Euuhm, wat heeft dit te betekenen?' Zei hij terwijl hij naar Emily, Nathan, Alex en mij wees. 'Wel mijn dochter en haar vrienden waren naar de cinema en normaal zou ik maar 2 van de 4 thuisbrengen maar de 2 jongens vonden geen vervoer naar huis en zeg nu zelf, ik kan ze moeilijk in deze storm laten staan.' Zei Emily's moeder. Oke zo een erge storm is het niet en ze moest 3 van de 4 naar huis brengen maar dat zei ze waarschijnlijk expres het is best wel een goede uitleg. 'En deze 2 jongedames dan?' Vroeg de agent en keek naar Selina en Lena. Damn hij was nieuwgierig. 'Ja mijn oudste dochter is net in de auto gestapt na ze in de regen stond en mijn nichtje blijft bij ons logeren.' De man knikte. 'Oke maar beseft u wel dat de 2 jongedames daar zonder veiligheidsriem zitten?' 'Euuhm ja.' Zei Emily's moeder nogal nonchalant. De man zuchtte. 'Weet u wat? Ik zal u laten gaan als u er nu voor zorgt dat de dames daar ook veilig zitten.' Zei hij. Nathan lachtte. De man keek hem raar aan. 'Jongeman, beseft u wel dat dit een serieuze zaak is?' Nathan probeerde zijn lach in te houden en zette zijn pokerface op. 'Ja het spijt me meneer.' Zei hij terwijl hij zijn nog steeds zijn lach probeerde in te houden en zijn riem los deed en die ook rond Emily deed. Alex volgde zijn voorbeeld en deed zijn riem rond mij. Ik lachtte. De man knikte. 'Oke dan ga ik jullie nu laten, fijne avond nog.' Zei hij met een glimlach, je kon zien dat hij het allemaal wel een beetje grappig vond om te zien. 'Voor u ook.' Zei Emily's moeder en ze sloot het raampje. Ze keek naar achter. 'Iedereen comfortabel?' Zei ze lachend. Alex zat me te kietelen dus kon ik niet antwoorden. 'Nee mammie totaal niet.' Zei Emily pruilend. Toen deed Nathan Alex na en begon Emily te kietelen. 'NATHAN STOP!' Riep Emily. Lena zat er in het midden lachend bij. 'LENA HELP MEEEEE!' Lachtte Emily. 'Hahahaha dus niet dit is geweldig!' Lachtte Lena. 'Nathan als je dood gaat is het je eigen schuld!' Zei Emily en Nathan gaf op. 'Oke oke ik stop al.' Zei hij lachend terwijl hij zijn armen rond haar deed. Emily legde haar hoofd naar achter op zijn schouder. Ja ze was nogal buiten adem van het lachen. Ondertussen zat Alex mij nog te kietelen maar niemand hielp. 'EMILY!' Riep ik. 'Nee.' Antwoordde ze halfslapend op Nathan's schouder. 'DUDE HET SPIJT ME VOOR JE MOMENTJE MAAR IK ZIT HIER DOOD TE GAAN!' 'Amber jij hielp mij ook niet of wel soms?' 'JA IK KON JE NIET HELPEN.' Ze deed haar hoofd omhoog en wachtte 2 seconden. 'ALEXANDER KAPPEN!' Riep ze. Alex keek haar nep boos aan en stopte. 'Oke ik stop al.' Pruilde hij. 'Goed.' Zei Emily terwijl ze haar hoofd terug legde op Nathan's schouder. Emily's moeder zat te lachen. 'Man Emily waar ben jij in terecht gekomen?' Zei ze. 'Weet ik zelf ook niet maar ik probeer al te ontsnappen.' 'Ow dus jij wilt ontsnappen van mij he?' Zei Nathan nep pissig. 'Jep.' Mompelde Emily, die nog steeds op zijn schouder lag. 'Hey mama waarom staan we zelfs stil?' Vroeg ze. 'Ja jullie zitten de hele tijd te schreeuwen. Kunnen we doorrijden?' 'Jep.' Zei Emily en haar moeder begon te rijden. 'Hey Lena je bent zo stil.' Zei Emily terwijl ze haar hoofd naar Lena rolde zeg maar. 'Zegt degene die half ligt te slapen op haar vriendje's schouder.' Antwoordde ze. Selina draaide zich om. 'Wow Emily wat?!' 'Wat?' Vroeg Emily verbaasd. 'Dus die dude is..?' 'Selina what the hell is er?' 'Sinds wanneer is hij je vriendje?' 'Omg Selina heb je het nu pas door?!' 'Euhm ja?! En ik vroeg je iets.' 'Sorry wat vroeg je?' Vroeg Emily die al bijna sliep. 'Ja hoelang hij al je vriendje is.' 'Gisteren.' 'Omg Emily dus toen hij gisteren bij ons was waren jullie al samen?' 'Selina! Ik heb het je al 4 keer verteld!' Zei Emily tewijl ze recht ging zitten. 'Owwwwwjaaaa.' Zei Selina en lachtte. 'Hey Alex woon je niet hier?' Vroeg ik. 'Owja.' Lachtte Alex en Emily's moeder remde en zette de auto voor het huis. Ze wachtte tot iemand opendeed maar dat gebeurde dus niet. Het regende dus hij stapte nog even terug in en hij belde zijn moeder.

Alex: 'Hey mam waar ben je?'

Mama van Alex: 'Ooh sorry Alex maar ik ben pas vannacht thuis ik moet nog echt veel werk doen.'

Alex: 'Ja ik heb geen sleutel bij.'

Moeder van Alex: 'Alex meen je dit nou? En wat nu?'

'Hey je kan wel bij mij blijven slapen.' Zei ik. 'Zeker?' Vroeg Alex. Ik knikte en glimlachtte. 'Tuurlijk.'

Alex: 'hey mam ik kan bij Amber logeren is dat goed?'

Moeder van Alex: 'ja tuurlijk! Oke maar nu moet ik echt gaan zie je morgen!'

Alex: 'Ja tot morgen.' En hij legde op. Alex deed de veiligheidriem vast en we reden weer door. We moesten nog over de snelweg en natuurlijk was het file... Nathan: "Demmit." Emily: "Wat is er?" Nathan: "Ja nu zit ik nog een eeuwigheid met jou opgescheept." Emily kijkt Nathan met open mond aan. Nathan: "Heey grapje!" Nathan lachtte en kuste Emily. "Oke oke kunnen jullie even minder klef doen?" Lachtte Alex. "Haha ja nu weet jij ook eens hoe het voelt!" Zei Nathan en hij knipoogde. "Ja oke oke." Zei Alex. "Omg het word al donker." Zuchtte Lena. Jeej nu staan we in de file en het word al donker...