A Love That Never Dies

Efteling (busrit deel 1)

Pov Emily

Vandaag gaan we naar de Efteling met de klas. YASS. Oke we kennen elkaar nog niet zo goed maar ja... ik sprong uit bed en maakte me klaar, ik vroeg wat geld aan mijn moeder om eten enzo te komen in de Efteling en fietste naar de bushalte waar Amber me opwachtte. Ze was heel erg blij 'Heey Emily!' Riep ze naar me. Ik zette men fiets neer en ging naar haar toe. 'Sinds wanneer ben jij zo vrolijk 's morgends?' Lachtte ik. 'Ja we gaan niet elke dag naar de Efteling.' Na ze dat zei droomde ze weg. 'Zeker dat je niet enthousiast bent om Alex te zien na een week vakantie?' 'Uhm n-nee hoor.' Zei ze plots veel stiller. Ik lachtte. De bus kwam eraan. 10 minuten te laat. We waren bang dat we te laat gingen komen op school dus we belden naar Evi, een meisje van in onze klas. Ze stelde ons gerust en zei dat ze op ons zouden wachten. We kwamen aan op school en gingen op de bus zitten.

Pov Nathan

We moesten wachten om naar de Efteling te gaan om welke reden wist ik niet. Ik keek rond en nergens was Amber of Emily te bekennen. Ze zijn tog niet ziek hoop ik. Op dat moment kwam Evi aangelopen. Ik vroeeg haar waarom we moesten wachten. 'Emily en Amber komen wat later door de bus' 'Oh oke bedankt.' Ik ging meteen naar Alex die zich begon af te vragen waar Amber was. Ik vertelde hem dat Emily en Amber laten komen. Hij reageerde opgelucht. 'Haha hoezo ben je zo opgelucht ben je van plan met Amber in de attracties te gaan ofzo?' Lachtte ik. 'Uh nee hoor.' Blooste hij. 'De bus komt eraan' zei hij snel. En keek naar de deur, wachtend op Amber. Ze stapte uit en Alex keek haar dromend aan. Ze glimlachte naar hem en ze bloosten allebei. Vlak daarna kwam Emily lachend de bus uit. Toevallig keek ze mijn richting uit en ik blooste. What the hell? Sinds wanneer bloos ik? Ze lachtte en begon daarna te praten met Amber terwijl ze onze richting uitkwamen.

Pov Emily

Fioew, de bus was er dus ik was erg opgelucht. Amber was erg happy dus struikelde ze bijna voor ze uitstapte. Lachend huppelde ik de bus uit en keek in Nathan's richting en lachtte naar hem. 'Zie je Alex blozen?' Vroeg ik nieuwsgierig aan Amber die ook staat te blozen. 'Hij heeft het vast gewoon warm' 'Jaja.' Lachtte ik. We stapten de bus in. We gingen ergens meer vanachter in de bus zitten. Alex kwam onze richting uit. Subtiel stootte ik tegen Amber's arm. Ze blooste. Alex ging voor ons zitten. Toen kwam Nathan en ging ook voor ons zitten.

Pov Alex

Ik stapte in de bus. Ik zag Emily en Amber zitten. Ik twijfelde of ik voor hun zou gaan zitten. Ik deed het maar gewoon. Ik voelde mezelf rood worden dus ik ging maar vlug zitten. Ik wachtte op Nathan, waar bleef hij tog. Damn nu zit ik hier. Toen ik me een beetje zorgen begon te maken dat hij de andere bus nam stapte hij in. (fioew) hij lachtte naar Amber en Emily en ging naast me zitten. Hij lachte naar me en zei fluisterend. 'En waarom heb je deze plek gekozen? He?' Hij wees subtiel naar Amber. Ik blooste en glimlachte zachtjes. 'Betrapt.' Hij lachtte.

5 minuten later

Ik werd Nathan's gebabbel een beetje beu dus begon ik een gesprek met Amber. Emily lag tog te slapen en Nahan is ook niet heel wakker meer. Nu ja het is nog maar 7 uur. Zenuwachtig draaide ik me om. 'Hey.' Ze lachtte. Man wat is ze mooi. 'Heey.' Ondertussen was Nathan ook aan het slapen. We keken naar hun en moesten lachen. Nathan mompelde wat ik zijn slaap. Amber lachtte. 'Zou het nog lang rijden zijn?' Vroeg ik uiteindelijk. 'Pff geen idee, hoelaat is het?' 'Uhm.. wacht even... 7 uur.' 'Jezus wat is het nog vroeg.' 'Jha dat zal de reden zijn dat die 2 liggen te slapen.' Lachtte ik. Ze keek naar Nathan en Emily en moest lachen.

Ik zwijmelde helemaal weg in haar ogen. Ze glimlachte. Ik blooste en glimlachte terug. Plots was een een put in de weg en Nathan schrok wakker. 'Goeiemorgend slaapkop.' Lachtte ik. 'Oh hey.' Mompelde hij.

Ik zat nog steeds omgedraaid dus draaide hij ook om. Terwijl hij zich omdraaide praatte hij een beetje te luid. 'Ssttt.' Fluisterden ik en Amber tegelijkertijd. Hij keek voor zich en zag Emily slapen. 'Owww.' Uit het niets begon hij te glimlachen. Achja dat zal wel niets zijn.