Bir kız düşünün zeki mi zeki,güzel mi güzel çok tatlı bir kız.En büyük hayalide BTS grubunun çıkış yaptığı şirkette seçmelere katılmak bir army olarak da en çok sevdiği kişi ile tanışmak.. J-hope tabiki....
3 kız arkadaş edinerek hayatını yeniden ya...
Yiwaa'nın Ağzından Nam kötüydü.Hemen gidip sarıldım.Ne olduğuyla alaklaı hiçbir fikrim yoktu.Merakta ediyordum ama şuan sormayacaktım.Sımsıkı sarıldım gözyaşlarını sildim.Bir anda namın elini kalbime koymasıyla irkildim. Nam:Burası çok güzel Dediğiyle kafamak aşapıya indirip gözlerine bakmam bir oldu.Konuşmasına izin verdim.Anlatmak isterse dinlerdim. Nam:Hani bütün erkekler aynı derler ya peki butün kadınlar da aynı mı? Konuşamıyordum nedense sadece kafamı sağa sola salladım ve onun gözlerine bakıp dinlemeye devam ettim. Nam:Demin giden annemdi.Bana vuran annemdi.Beni kardeşimle tek bırakan annemdi.Babamın ölmesine neden olan annemdi. Dediği şeyler çok ağrıma girmişti.Kalbime dokunmayı bırakmamıştı.Anlıyor muydu hızlı atışını duyabiliyor muydu? Ben tam konuşmak için hamle yapacakken Nam parmağı ile dudaklarıma baskı yaptı ve engelledi. Nam:Sen konuşma yoksa ben utanırım yerin dibine girerim. Ben:Beraber gireriz. Dediğim şey ile nam elimi öptü ve kalbine koydu. Nam:Özür dilerim. Ben anlamsız anlamsız bakarken devam etti. Nam:O gece için? Gülümsedim sadece. Nam:Çok cesurcaydı söylediklerin yaptığın.Ama ben senin kadar cesur değildim üzgünüm. Ben ne diyeceğimi bilemiyordum.Kafasını kaldırdı ve sanki bir yavru köpek gibi gözlerimin içine baktı.O bakışa dayanamadım ve kafamı eğip dudağına buse kondurdum. Bu hareketimle kısa bir şok geçirdi.Gözleri fal taşı gibi açıldı.Bu hakine gülmeye başladım.Ta ki; Nam:A!Soo,soo'nun yanına gütmeliyim. Dediğiyle ne olduğunu anlamadım.Kalkmaya çalıştığını farkettiğimde hemen kolundan tutup kaldırdım.O aceleyle önden koşar adımla Blackpink'in odasına girdi peşinden de ben.Ne olmuştu burda?Soo jhopeun dizinde yatıyordu.Etraf darmadağındı.Bir yandan kuzular toparlamaya çalışyorlardı.Oğlanlar şok içinde Soo'ya bakıyorlardı.Soo ise uyuyordu.Nam hemen soo'nun yanına eğilip alnından öptü.Bende kızların yanına geçip oturdum. Ne olduğunu sorsamda onlarda pek bilinmeyen bilmiyorlardı.
J-hope'nin Ağzından Soo delirmiş gibiydi.Yanına geldiğimizde gördüğüm o kadın vardı yine yanında.Soo ise bir şeyler fırlatıyor bağırıyordu.Nam tanıdığını anladığım kadını dışarı çıkardığında Pd'nim odaya geldi ve Soo'yu öyle gördüğünde korktu ve hemen hastaneye gitmemizi söyledi Soo da gerek olmadığını biraz uyursa geçeceğini söylemişti.Pdnim odadan çıkınca Soo dizime yatıp uyumuştu.Ne oluyordu?Kimdi o kadın?Hiçbirimizin hiçbir fikri yoktu.Nam ve yiwaa odaya gelince Nam sooyu öpmüş elini tutup yere oturmuştu. Bizde çocuklar ve kızlar birbimize bakıyorduk.Nam bu halimizi görünce anlamış olacak ki konuşmaya atıldı. Nam:Annemiz. Herkes:NE! Şaşırmıştık.Artık konuşmaktan çekinmiyor sorular soruyorduk. Jisoo:Soo sabah biraz bişiler anlattı.Annesi olduğunu buraya geldiğini söylemişti. Jennie:Evet. Rm:Sizi bırakmıştı bunu en başından biliyorduk. Nam:Evet bıraktı. Ben:Ne zaman yani neden? Nam:Küçüktük biz.Babamız kanser olmuştu.Belki iyileşebilirdi ama iyileşmedi. Ben:Nasıl yani? Nam:Annemiz ilgilenmedi.Bakmadı yani bize.Hep gezerdi süslenmeyi severdi. Jin:Naptınız peki o zaman? Nam:Napalım babamıza kendimiz baktık.Soo çok küçüktü mutfağa girip yemek yapar bazen yakardı.Ben babamın istediği her şeyi yapmaya çalışırdım.Lavaboya gitmek isterdi yardım ederdim bazen taşıyamaz düşerdim.Bazen Soo çok güçlüymüş gibi gelir diğer kolunun altına girerdi babamın.Çok düşkündük babamıza.Öldüğünde de anlamamıştık.Küçüktük ölüm Ne demek bilmezdik,nasıldı bilmezdik. Yiwaa:Anlamadık derken? Yiwaa'nın sorusu ile namın aşağıda olan başı yukarı kalkmıştı.Yiwaa'nın gözlerinin içine bakıyordu.Bir eli soo'nun eline kitlenmiş diğeri ise yumruk olmuştu. Nam:Ben ısınmamız için sonayı yakmaya çalışıyordum Soo ise yemek hazırlamıştı.Tepsiyle mutfaktan içeri geldi bende hemen babamın yanına çömeldim Soo da tepsiyi tutuyordu.Seslendk bir kaç kez duymadı zannettik.Ardından bir kaç kez daha çağırdık uyuyor uyandırmayalım dedik.Çünkü çok fazla uyuyamazdı ağrısından dolayı.Uyumasına çok sevinmiştik.Yüzümüz gülüyordu. Nam kötü olmuştu belliydi gözlerinden.Utanmasa ağlayacak derecede kızarmıştı gözleri.Anlatırken arada sooya bakıyordu. Nam:Akşam olduğunda bu sefer korktuk ikimiz de işlerimizi bırakıp babamızın yanına çömeldik ve uyanmasını bekledik.Uyanmadı Soo kolunu dürterken kolu düştü.İşte o an anlamıştık.Dizilerde görmüştük bu sahneyi bir çok kez ,ölen insanların son hareketiydi o.İşte o an yıkılmıştık.Annemiz evde yok babamız ses vermiyor kalkıp bize katılmıyordu.Çok ağlamıştık.Abiyim ben güçlü olmalıyım değil mi ama güçlü olamadım.Korkuyorduk.Bir kaç saat sonra annemiz geldi.Sevinmiştik belki annemin sesini duyarsa uyanır diye düşünmüştük.Çocuk aklı işte. Öyle olmadı.Uyanmadı.Annemde ambulansı aradı babamızı alıp götürdüler.Tutuğumuz el değil taştı.Gözyaşlarımızın aktığı yer omuz değildi.Perişandık tam anlamıyla.Bir de yetmezmiş gibi o gün orada annemiz bizi bıraktı.Soo- Devam edecekken soo'nun namın elini sıktığını gördüm.Nam hemen dönüp soya bir kaç kez seslendi.Ter sucuk içinde kalmıştı.Kabus görüyordu. Soo:Baba!Baba bırakma bizi!Nolurrr! Konuşmaya devem ederek kalktı ve Nama sarıldı. Soo:Abi!Bırakma beni sende!Abiii! Ağlıyordu. Nam:Soo canım burdayım.Geçti.Bir yere gitmiyorum.Bırakmıcam seni.Asla gende hiç.Soo güzelim kendine gel hadi bir tanem. Soo yavaş yavaş kendine geliyordu.Ter içindeydi.Nam hemen bir havlu isteyip yüzünü sildi ardından da boynunu.Soo namın hemen kolunun altına gird ve sarıldı. Soo:Abi,babamızı özledim. Nam:Bende güzelim bende. Dediğiyle hepimiz kötü olmuştuk kozlar ağlıyordu.Biz de çocuklarla V'ye bakıyorduk.O da ağlıyordu.Sebebi ise ona bakan onu büyüten çok sevdiği tek varlığı babaannesini kaybetmiş geçen sene aklına o gelmişti.Hemen peçete uzattım.Jimin de su verdi ve sarıldı.Jungkook ve jimin V'nin yanında oturuyorlardı hemen başlarını V'nin omzuna koyup sarıldılar. : : : Soo'nun Ağzında Çok şey olmuştu üstüste.Uyuyup bir daha uyanmak istemiyordum o derece Yorgundu hem bedenim hem ruhum.Abime sarılı kalmıştım öyle.Kabuslar görüyordum iki gündür.Ter içindeydim.Kızlar hemen eve geçip kıyafet getirmişlerdi bana. Rose:Hadi Soo gel! Jennie:Üstünü değiştirmene yardım edelim. Dedikleri şeylerle Kalkmaya çalıştım.Jisoo hemen gelip kolumdan tuttu.Hemen giyinme odasına gittik.Prova odasında sadece abim ve yiwaa kalmıştı.Ne yapmışlardı aralarındaki sorunu diye düşünmeden edemedim.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
(Giydiğim) Kızlar rahat eşofman takımı getirmişlerdi.Hemen zorda olsa giyindim ve abimin yanına eski yerine geri döndüm.Kısa bir süre sonra jhope ve çocuklar elleri dopdolu odaya girdiler.Hemen yere getirdiklerini kurdular ve hep beraber yemek yemeğe başladık.Garip bir şekilde herkes bana bakıyordu.Kafamı yemekten kaldırmadım. Ben:Bana bakmak yerine yemek yemeğe devam edin. Dedim ve kaşımı kaldırıp herkese gözgezdirdim. Jhoep hemen yanıma oturmuştu.Bir kendi yiyordu birde bana yediriyordu.Bende aynı şekilde ona.Yemeklerimiz bitene kadar kimseden çıt çıkmamıştı.Tatlıları yemeğe başlamıştık ki; Jisoo:Soo bir şey sorabilir miyim? Ben:Tabi. Jisoo:Aalında hepimizin merak ettiği bir şey, İyice meraklanmıştım kafamı kaldırıp jisooya baktım.Devam etmesi için kafamı salladım. Jisoo:Nam bize her şeyi anlattı. Dediği şey ile abime döndüm direk sorarcasına baktım.Daha sonra utanıp kafamı aşapıya eğdim. Jhope:Hayır,yukarı. Diyerek çenemi tutup kafamı yukarıya kaldırdı.Bense mazlum mazlum bakınıyordum. Jisoo:Tek kaldığında yani Nam da gittiğinde ne yaptın? Dediğiyle eski günler aklıma geldi.Gözlerim dolmaya başladığımda gülümsedim.Abime döndüm ve elini tuttum. Rm:Bence Nam da bilmiyor Ne yaptığını? Diye sordu abime dönüp,abim sadece onaylarcasına kafasını salladı. Ben:O zaman anlatıyım,çok bir şey yapmadım yani yapamadım saha doğrusu.Ortaokul zamanlarımda tek başıma kaldım o zaman Abim lise dönemindeydi büyüktü iki üç yaş benden.Ortaokulu bitirdim.Liseyi kazandım. Lafımı bölen jimin'in "hangi lise?"sorusu oldu. Ben:Güzel sanatlar.İkinci sınıfın ikinci döneminde okuldan ayrıldım.Okul masraflarını ödeyemediğim için.Ardından bir iş buldum.Abimle de orada karşılaştım. Bu seferde bölen sugaydı."Ne işi?"diye sordu. Ben:Garsondum.Ardından sabahları ayrı akşamları ayrı garsonluk yapmaya başladım.Zorlandım.Yani bir insanın dünyada hayatta tel başına yalnız kimsesiz kalması kadar kötü bir şey olamaz bence.Hastalandım ama iyileşmeyi bekleyemezdim hemen işe koştum.Dışardan üçüncü sınıfı da bitirdim.Ardından iki senedir çalıştığım yere garson şefi oldum.Öyle yani.Başka merak ettiğiniz bizi var mı? V:Aslında var ama..- Ben:Sor lütfen çekinme. V:Bu zamana kadar anneniz- Ben:Kim?Annem mi?Benim annem yok! Dedikten sonra herkes tedirgin olmuştu.Abim elimi sımsıkı tutup yüzüme gülümsemişti. V:Peki.O kadın hiç gelmedi mi yanına o eve? Ben:Hayır hiç.Evin yolunu biliyor mudur o da meçhul.İstemiyorum zaten. Jhope:Neyse konuyu kapatalım. Deyip jimin ve jk'e baktı onlardan yardım istiyordu belli ki.Onlarda hemen bir konu açıp konuşmaya başladılar.Jhope da bana yaklaşıp alnıma buse kondurdu.
