#unicode
Flashback
Jennie တစ်ယောက် သံဇကာတွေ ကာထားတဲ့ ပြတင်းပေါက်ကနေ အပြင်ဘက်ကို ငေးကြည့်ရင်း သက်ပြင်းချလိုက်သည်
အပြင်ဘက်က ရာသီဥတုက သာယာနေပေမယ့် Jennieရဲ့ စိတ်အခြေအနေကတော့ မုန်တိုင်းသဖွယ် ဆိုးရွားနေသည်
အပြင်ဘက်ကို ငေးကြည့်ရင်း သူမ ထားခဲ့မိတဲ့ သူမ အရမ်းချစ်ရသူကို သတိရမိပြီး Jennie မျက်ရည်တွေ ကျလာသည်
Jisooဆီ ဖုန်းဆက်ပြီး ပိတ်ခံထားရတဲ့ သူမကို လာကယ်ဖို့ အကူအညီတောင်းချင်မိသည် သို့သော် မဖြစ်နိုင်ပါ
Jennie ဖုန်းက အသိမ်းခံရပြီး အခန်းတစ်ခန်းထဲ ပိတ်ခံထားရတယ်လေ
နေ့တိုင်းနေ့တိုင်း Jisooကို Jennie တွေ့ချင်ပေမယ့် သူမအဖေက တွေ့ခွင့်မပေးပါ
သူမကို အခန်းထဲ ပိတ်ထားတာ ရှစ်လ...ကိုးလလောက် ရှိနေပြီ .....
သူမရဲ့ အဖေစကားကိုသာ မယုံကြည်ခဲ့ရင် Jennie အခုလို ပိတ်ခံထားရမယ် အခုလို သူချစ်ရတဲ့ သူနဲ့ ဝေးရမှာ မဟုတ်ဘူးလေ
သူမအဖေက သူမဆီဖုန်းဆက်ပြီး ကင်ဆာဖြစ်နေတယ် နောက်သုံးလနေရင် သေမှာဆိုပြီး ဖုန်းဆက်ပြောလို့ Jennie နယူးဇီလန်ကို လိုက်သွားခဲ့မိတာ
Jennieက သူမ အဖေဆို သိပ်ချစ်တာ...သူမ အမေ ဆုံးသွားပြီးနောက် သူမမှာ မိသားစုဝင်ဆိုလို့ သူမ အဖေဘဲ ရှိတာလေ
ဒါကြောင့် နှစ်ကြိမ် မစဥ်းစားဘဲ လေယာဥ်လက်မှတ် ဖြတ်ပြီး သူမအဖေဆီ သွားခဲ့သည်
နယူးဇီလန်ကို ရောက်တော့ အားလုံးက အလိမ်အညာတွေမှန်း Jennie သိလိုက်ရသည်
သူမ အဖေက ကင်ဆာမဖြစ်တဲ့ အပြင် ကျန်းကျန်းမာမာရှိနေတာကို Jennie တွေ့လိုက်ရသည်
Mr. Kimက သူ့ company ဒေဝါလီခံတော့မှာမို့ Jennieကို ဖုန်းဆက်ခေါ်တယ် ပြောခဲ့သည်
Jennieက သူမ အဖေ company နဲ့ ပတ်သက်ပြီး ဘာမှမသိလို့ koreaကို ပြန်ဖို့ လုပ်လေသည်
သို့သော်လည်း သူမ အဖေက Jennie ကို ဖမ်းကာ အခန်းထဲ သော့ပိတ်ထားသည်.....
Jennie ကတော့ Jisoo သူမကို လိုက်ရှာပါစေ လာကယ်ပါစေ ဆုတောင်းခဲ့ပေမယ့် အခန်းထဲ ပိတ်မိနေခဲ့တာ ကိုးလလောက် ရှိနေပြီလေ
