Chapter 9

43 0 0
                                    


"Wait me here!" Sambit ni Anshein, sakin at iniwan ako sa bleachers. May practice game kasi sina Saito. Pero sabi ng barkada nya ay napaaga ako ng punta. Kaya ayun aalis daw muna si Anshein, may gagawin din kasi ang isang iyon. Nagpasama lang namam ako sa kaniya.

I opened my phone. While reading my schedule for tommorow ay may nagpatalbog ng bola malapit sakin. Im trying to ignore it  but its suddenly dribble more fast. Kaya nilingon ko na. Then i saw a banner.

"I love you!" I read the printed letters. Hinanap ng mata ko si saito, but i can't see him. Para sakin ba ito? If its for me, then why Saito isn't around? May yumakap mula sa likuran ko. At may gumulat na kwintas sa harapan ko.

"I love you!" He said and i suddenly melt. I faced him.  "What's this?" I asked and get his hand. Kinuha ko ang necklace. "Thats for you!" He said. I smiled and kissed his cheek. My face heated when he kissed me smack. He helped me wear the necklace he gave me.

"I love you too, thank you babe!" I said.

"Hi lovers!" Nasa cafeteria kami ng biglang sumulpot so Anshein out of nowhere. "Where have you been?" I asked him. "Salamat sa kanina pre!" Saito said and i dont know what was that thank you for!

"Ano nanaman ang ginawa nyo?" I asked.

"He helped me planned that banner for you, and choosing a gift." Saito explained. I smiled. I felt so very loved by this two man beside me. My boyfriend and my friend. I've couldn't wish for more.

Maaga din kaming umuwi at dumiretso sa bahay. And yeah, wala nanamang magkasamang iba kundi kami ni anshein.

"Shein, gutom kana?" I asked him at nilingon naman nya ako. Ngumisi naman sya sakin. "What?"

"Sus, nahiya pa." He said and walks towards me. "Takaw mo!"sabay gulo ng buhok ko.. "Aish, parang tang* naman ih!" Inis na sabi ko at hinabol sya.

Naabutan ko sya sa veranda ng 2nd floor. Naka upo sya sa railings at inaabot ang mga buwan. "Para kang tang* dyan!" Sabi ko at naupo din sa  railings ng veranda.

"I just wanted to wish to that star."

"Ano naman ang hihilingin mo?"

"Na sana, someday that the girl i love would love me like the way i do!" Nilingon ko nman sya at nakatingin lang sya sa nagliliwanag na mga bituin. "Why don't you try to tell her!"

"I can't. I am not that selfish. may mahal na syang iba e!" He said at smiled at the stars.
"Then, replace her. alam mo maraming babae sa mundo!" I said na parang ang dali lang gawin.
"Yeah right. Theres a lot of girl that suitable for me but shes the one i like." He said. umusog ako sa tabi nya para icomfort sya. I hugged him for the side and tap his shoulder. "I know its hurts. But i know someday, Someone will came and love you the way you wanted to be loved."

"Hindi na!"

"Huh? Bakit naman?"

"Ikakasal na ako sayo e! Sayang lang sa oras." Natigilan din ako sa sinabi nya. Umayos ako ng upo at tumingin sa nagliwanag na buwan.

"Ang unfair no? Hindi tayo hayaang maging masaya. Pero sivuro ok na yon. Kase atleast ikaw yung papakasalan ko." Sabi ko at inaabot ang buwan. Gusto kong pigilan ang pag galaw ng araw at pag ikot ng buwan. Gusto ko ganito lang. Hindi na uusad pa ang araw. Walang taon na lilipas. Gusto ko ganito lang palagi. Mahal ako ng mahal ko. Akin sya at akin ako. Napatingin ako kay shein at nakatingin din sya sakin. "If i can say no. I will!" I said. Ako lang ba? I can sense pain in his eyes. Nasasaktan ba sya para sakin o nasasaktan sya kasi hindi nya magawan ng paraan ang babaeng mahal na mapasa kanya? If i can be happy for 4 years gusto ko sya din. Dapat fair kami.

"May boyfriend na ba yung gusto mo?" I asked him.  He looked away. "Meron na, wala na akong laban don." He said tumayo na sya at akmang tatalikod na sakin. "Mahirap ipilit yung maling oras saming dalawa. Hindi rin sya magiging masaya kapag ipinilit ko. Hindi nya ako mahal!" He said and walks away. I felt sad for him. I felt bad and sorry for him. Kung wala kami sa pamilyang ito sana ay malaya kami na pumili ng taong mamahalin namin hanggang dulo.

Dumiretso ako sa kusina at nakita ko sya don hawak ang sandok.

"Nagluluto ka?" I asked.

"Hindi ah, naghuhugas ako!" He said at napa make face ako. Yeah dont asked what is obvious. "Anong niluluto mo?" I asked him at ipinakita naman nya sakin ang recipe book na binabasa nya. "Cordon Bleu!" He said at binasa ulet ang procedure.

"Let me help you!"

"Chopped that!" He said at itinuro ang mga ingredients sakin. I nodded at inuumpisahan na chop-chop-in lahat ng nasa bar counter.

Halos patapos na ako sa lahat nang agawin nya ang kutsilyo sakin.

"Shit, anong ginagawa mo?" He asked at talagang nakanganga

"Chopping all those ingredients like what you've said!"

"My god. Chinop-chop mo talaga? God, avery parang giniling lahat yan!"

"You said it yourself chopped it." Sabi ko at itinuro pa ang mga ginayat ko. Napahawak sya sa kanyang batok.

"You didn't tell me that you don't know how to do it!"  Pag gigil sa boses nya at pigil na pigil iyon. "You didn't asked me!" Hindi naman kasi nya talaga ako tinanong e.

Nauwe nalang kami sa patuturo nya ng mga dapat gawin.

"Like this?"

"Avery, how many times do i have to teach you?" Inis na sabi nya.

"I am asking politely here. Paano ba kasi?"

"Ako na ok? Ako na!" Sabi nya at inagaw ang knife sakin.

"Paano ako matututo nyan.".

"Soon kapag asawa na kita!"

"Hindi ka nakakatuwa." Inis na bwelta ko at naupo sa stool chair.

"Ako ba natutuwa?  Hindi ko ito magagamit!" He said at napasabunot sa buhok nya. Napatawa naman ako. "You looked stressed!" Tumatawang sabi ko. He makeface and looked at me. "Giniling mo yung ingredients avery, grabe!"

"Im sorry na nga e!"

"At galit kapa?"

"No, im sorry na kasi. Edi hindi na ako makikialam!"

"You should. Sit there and wait for it to cooked."

"Oo na magpapalit lang ako ng damit!"

He nodded and continued doing the cordon blue.

The Story We Made TogetherTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon