The Story We Made Together

Chapter 6

Its Been a month na ganito ang set up namin. hatid sundo ako ni Anshein, bantay sarado sa school, halos hindi na kami nagkikita ni saito. Sa cellphone nalang kami madalas mag usap. Miss na miss ko na siya. Gustong gusto kong yakapin sya ulit ng sobrang higpit.

"Youre on your phone again!" Anshein said. Nilingon ko sya ng nakataas ang dalawang kilay. "So what? Just focus on the way." Malditang sagot ko sa kanya. "Whenever of wherever your with me, youre working on your phone!" He said while driving, i put down my phone, i place it on my lap. "Just mind your own business!" Inis na sabi ko at nilingon ang bintana. "Ikakasal na tayo at lahat ganyan ka parin?" He said. I looked at him intently and more irritated. "Yeah, thats why i hate you. Why can't you just say no?" Asar na tanong ko. "Siguro naman ay may babae ka nang nagugustuhan. Why dont you try to break the rule and be with the girl you love?" I asked him irritated. Siguro naman ay may mahal syang babae, bakot hindi nya isipin kung gaano kasakit yon sa babaeng mahal nya. "You dont like me huh!" Sabi nya. "Prangkahan? Yes, i do hate you. Dahil kung wala ka, edi sana im so happy with Saito. Were so happy!" Sigaw ko sa kanya. Iniwas ko ang tingin ko. Tumingin nalang ako sa kalsada.  But I ican see him through his reflection on the mirror. He rested his elbow sa may bintana ng sasakyan at kinagat kagat ang hinlalaki ng daliri nya. "You are so inlove with him." He said. This time mahinahon. "Ikaw, why dont you try to break the rules?" He asked me kaya napatingin ako sa kanya na focus parin sa pagmamaneho. "You think i didnt? Almost everyday kong inipilit yon. But because... Ugh shit!" I frustratedly sigh. Naiinis ako. Bakit pa ba ako naging chinese? Bakit pa ba ako? Bakit ako? Ugh. "Dont worry, you can still love him. I wont force someone to love me, you can love him, have him at be with him." I looked at him. Nanlaki ang mata ko sa narinig ko sa kanya. Maya maya lang ay tumigil ang sasakyan. Hindi ko namalayan na nasa garahe na pala kami. "I wont tell it to your parents. Hindi ako ganon kasama para, pigilan yung ikakasaya mo. I know this is too much for you to handle." He said. Nauna syang bumaba at pinagbuksan ako ng pinto. Pakiramdam ko ay nakalutang ako. Hindi ako makapaniwala sa narinig ko mula sa kanya.

Nagbabalak akong magpasalamat sa kanya pero hindi ko sya makita sa boung bahay. Magisa din akong kumakain ng hapunan. Masyado akong pre-occupied sa mga sinabi ni Anshein, kanina. Hindi ko namalayan na kanina pang tumatawag si Saito sakin.

"Im sorry, hindi ko napansin!" Sagot ko ng sagutin ko ang tawag nya. "Are sleeping? Nagising yata kit?" Saito, asked. Umiling ako. "No, gising pa naman ako. Im just thinking something!"

"Something like what?"

"Nothing important!"

Late nadin naman kaya medyo, inaantok na kaming pareho. Sabay na rin kaming natulog.

Maaga akong nagising i do my morning routines.
While im having my breakfast nakita ko si Anshein, na dumiretso sa ref para kumuha ng tubig. "Your not home last night, right?" I asked him. Nilingon nya ako at nagsalin ng tubig sa baso. "Yeah, why?" He said casually. Gusto kong tanungin kung seryoso ba sya sa sinabi nya kahapon. Gusto kong makasigurado. "Im melting already!" Napapitlag naman ako sa sinabi nya. Iniwas ko ang tingin ko sa kanya. "You know what? I dont know kung nagsasabi ka ng totoo or not, im just wondering." I saif at itinulog ang pagkain. Maya maya ay may kumuha ng bacon sa plato ko. "Hoy, wengya ka. Bat mo nikuha?"

"Masarap e, saka yeah im dead serious. I dont like you too!" He said at lumabas na ng kusina. Im so shocked, hindi ko alam kung, ma ooffend ba ako sa sinabi nya o hindi? But i chooses to smile. Masyadong maaga para mabadtrip sa kanya.

Sumakay na ako sa kotse. Nakaupo na sya at nagmumusic.
"Anong klaseng kanta ba yan? Nakaka antok ah!" I tried to talk to him casually na para bang barkada lang kami. "Smooth kaya, relaxing!" Sagot nya at minaniobra ang sasakyan. "Duh, ang makaluma mo. 19's pa yata yan e!" Sabi ko at tinawanan sya. Nag aasaran lang kami hanggang sa makarating sa school.

And like the other days, sabay kaming pumasok at i ihatid nya ulit ako sa classroom ko.

Nag vibrate ang cellphone ko.

From: Saito

Com. ROOM.

hindi na ako nagreply dumiretso na kaagad ako sa Com. Room. Dumiretso kaagad ako sa likod ng bookshelf.

Niyakap niya agad ako kaya niyakap ko sya pabalik. "Sai," tawag ko sa kaniya. Hinarap namin ang isat isa. Nakatingin sya ng diretso sa mga mata ko.

"Mahal na mahal kita Saito." Sambit ko at hinalikan ang malalambot niyang labi. Nang maghiwalay ang mga labi namin ay kita ko ang gulat sa mga mata nya. I laughed a bit. "Ganyan ba dapat ang reaksyon?" I asked at niyakap ang bewang niya. "What was that kiss for?" He asked me. Tumingkayad ako at hinalikang muli ang labi niya. "That kissed is the seal that you are mine only." I said and hugged him tight. "But you're belongs to someone else. Madaya!" Sabi nya at niyakap akong pabalik para halikan ang tuktok ng ulo ko. "4 years, were going to fill that 4 years a very happy memories." I said.

"4years? You mean?" He was so shocked. Kitang kita ko sa mga mata nya.
"Yes Saito, you are officially my boyfriend." I said.

Walang pasa pasabi na hinalikan nya ako sa labi. Kasabay ng pagngiti nya. "I couldn't wish for more!" He said ang hugged me so tight.

Someone's Pov

That should be me, i am the one who you loved.
But everything was too wrong for us.

Lumabas ako ng Com. room at dumiretso sa building ng klase ko.

Yeah it's hurt a lot  knowing the girl you loved is now totally inlove with someone else.

Maybe, someday you will fall for me and forget him.
Maybe someday i will be the one who you loved and kissed like the way you do him.

And i hope that someday I'm dreaming comes true.

I really love you Avery.