Ups! Ten obraz nie jest zgodny z naszymi wytycznymi. Aby kontynuować, spróbuj go usunąć lub użyć innego.
Pora na kolejne ciekawostki. Tym razem o pisarzach i pisarkach!
1. Aleksander Głowacki, lepiej znany pod pseudonimem Bolesław Prus, zadebiutował w wieku zaledwie 16 lat. 10 stycznia 1864 roku w „Kurierze Niedzielnym" opublikowano jego wiersz „Do Pegaza". Podpisał się pod nim jako Jan w Oleju. Tego pseudonimu używał przez kilka następnych lat. Dopiero w 1867 roku po raz pierwszy podpisał się jako Bolesław Prus. Prawdziwym nazwiskiem sygnował tylko poważne artykuły.
2. Maria Konopnicka ewidentnie nie mogła poradzić sobie z przemijaniem i upływem czasu. Przez wiele lat niezwykle trudno było ustalić datę urodzenia pisarki. Konopnicka w rozmowach unikała tego tematu albo odmładzała się o kilka lat (od 4 do 6). Co więcej, o swoim młodszym bracie mówiła jak o starszym, co dodatkowo utrudniało badaczom rozstrzygnięcie kwestii jej wieku.
3. Władysław Reymont, który pierwszą wersję swojej powieści spalił, po czym postanowił napisać ją od nowa, niezwykle cenił sobie ciszę. Zdyscyplinowany pisarz sporą część „Chłopów" napisał w Paryżu, gdzie łatwiej było mu się skupić na pracy. Bardzo często tworzył także w kościele, bo tam mógł liczyć na spokój.
4. Tadeusz Boy-Żeleński twierdził, że „Wesele" miało być przede wszystkim złośliwym pamfletem napisanym przez Wyspiańskiego na swoich znajomych; nie bez powodu wielu z nich wyszło z premiery teatralnej urażonych. Artysta w niewybredny sposób wypowiadał się o innych, między innymi o Adamie Asnyku: „Asnyk... tak... Asnyk, to taki wypchany orzeł; ma wszystko, dziób, skrzydła, tyle tylko, że nie poleci".
5. Adam Mickiewicz wymyślił imię Grażyna i nadał je tytułowej bohaterce swojego poematu wydanego w 1823 roku. Pochodzi ono od litewskiego przymiotnika graži, czyli piękna. Bohaterkę utworu cechowały również rozwaga i rycerstwo. Imię Grażyna zyskiwało popularność wraz ze wzrostem zainteresowania dziełami wieszcza narodowego.
6. Ukochany pies Henryka Sienkiewicza rasy jamnik wabił się Wykop. W Internecie można znaleźć fotografię, do której pisarz pozuje wraz ze swoimi dziećmi, Henrykiem i Jadwigą, oraz psem siedzącym na piedestale.
7. Henryk Sienkiewicz przez całe życie cierpiał z powodu kompleksu niskiego wzrostu. Polski noblista mierzył zaledwie 154 cm. Kiedy w 1863 roku w wieku 17 lat zgłosił się na ochotnika do powstańczego oddziału, spotkał się z odmową. Uznano, że wygląda jak dziecko. Nie bez powodu dwadzieścia lat później uczynił drobnego, lecz walecznego Michała Wołodyjowskiego jedną z głównych postaci trylogii i najlepszym szermierzem Rzeczypospolitej.
8. Adam Mickiewicz lubił towarzystwo kobiet. W szkole wiele mogliśmy usłyszeć na temat niespełnionej wieszcza do Maryli Wereszczakówny czy jego małżeństwa z Celiną Szymanowską, z którą miał sześcioro dzieci. Natomiast kwestia tego, że do grona jego kochanek należała również Maria Szymanowska — matka jego przyszłej żony — jest raczej starannie pomijana. Poeta miał także romans m.in. z doktorową Karoliną Kowalską, Karoliną Sobańską, Joanną Zaleską i Henriettą Ankwiczówną.
9. Życie Hansa Christiana Andersena było przepełnione lękiem. Duński baśniopisarz panicznie bał się, że zostanie pochowany żywcem, dlatego na nocnym stoliku kładł kartkę z napisem „Ja tylko wyglądam jak umarły". Gdy nocował w hotelach, zawsze zabierał ze sobą linę długości 7,5 metra na wypadek pożaru, aby móc ewakuować się przez okno. Nie wybierał pokoi powyżej pierwszego piętra. Na dworcach pojawiał się kilka godzin przed czasem, żeby się nie spóźnić. Lękał się także tego, że oszaleje jak jego dziadek.
10. William Szekspir, Wolter, Percy Shelley, Lew Tołstoj, Artur Schopenhauer, H. G. Wells, Franz Kafka, Mark Twain — tych wybitnych literatów łączyło jedno. Wszyscy byli wegetarianami i miłośnikami zwierząt. Dietę roślinną proponował między innymi Platon w „Dialogach" i „Timajosie". Filozof wyrażał przekonanie, że przodkowie Greków zgodnie z wolą bogów nie jadali tego, co ma duszę. „Wegetarianizm stanowi kryterium, dzięki któremu możemy poznać, czy czyjeś dążenie do moralnej doskonałości jest prawdziwe i szczere" — pisał z kolei autor „Anny Kareniny".
11. Julian Tuwim fascynował się demonologią. Julian Tuwim przez wiele lat prowadził badania demonologiczne, które zebrał w antologii "Czary i czarty polskie" opisującej m.in. dzieje czarnoksięstwa w Polsce. Diabłom i zabobonom z nim związanym poświęcił jeszcze kilka publikacji. Poeta kolekcjonował też książki na temat czartów — jego domowa biblioteka liczyła ponad 1000 opasłych tomów. Co ciekawe, miał również mnóstwo książek poświęconych szczurom. Planował napisać dramat "Szczury w domu, ale nigdy do tego nie doszło".
