Sacrifice For Love

Chapter 8

"Andrei ikaw muna bahala Kay Andrew at mama ah, wag mo sila pababayaan Doon. Ikaw muna tumayong panganay sa kanila ha?"

"Ate kanina mo Po iyan sinasabi ay nung isang araw pa po".

Salubong Ang kilay niya. Di ko napigilang matawa, pero nakakalungkot isipin na mawawalay sila sa akin. Hayy kailangan mo nang tanggapin self na kailangan, para sa pamilya mo. Napasimangot nanaman ako.

" Ikaw naman, halika nga dito yakapin niyo si ate. Alam niyong matagal tayong magkakahiwalay eh, Basta ikaw Andrew ipangako mo sakin na magpapagaling ka Doon ah. Dapat pagbalik mo magaling na magaling kana ha?"

Nginitian niya Lang ako at saka yumakap siya nang mahigpit sa akin.

Aalis na kasi sila. Oo pumayag na ako, nung Gabi ding iyon ay sumangayon na ako sa Plano nila para din Naman Kay mama at sa kambal Ito eh. At least gagaling na si Andrew,gagaling na ng maayos si Andrei sa America, plus Hindi na mahihirapan si mama sa kakatrabaho.

"Tama na Yan, mag-impake kana ng gamit mo anak, para mamayang madaling araw makaalis na tayo, sige na."- nakangiti si mama nang sabihin niya iyon pero Kita din sa kanyang mga Mata Ang lungkot. Hinila ko si mama tsaka niyakap naming tatlo. Nagyakapan kami.

"Basta Rish anak magiingat ka dito, wag mo pababayaan sarili mo. Maging mabuti ka ding asawa Kay Marcellus, mabait Naman itong Batang you eh. Kaya Alam kong aalagaan ka niya."

Mama mukha Lang Naman!"

Ang ganda na ng moment namin eh bigla ba Naman isingit si panget tss. Tumawag Lang si mama tsaka kami ulit nagyakapan.

Nong gabi na nandoon kami sa mga Anderson ay pumayag na ako sa pagpapakasal Kay Marcellus. Tuwang Tuwa Naman sila Kaya napipilitan akong ngumiti ng gabing iyon, kahit si mama. Sinabi agad ni tita Eunice Yung Plano sa kasal namin at kinukuha an Niya ako ng opinyon Ang kaso Sabi ko bahala na sila.

Sinuggest ni Marcellus na wag ng church wedding at sa Italy kami ikakasal. Ang kaso Sabi ko ayoko ng ganon, Ang gusto ko Yung madalian na Lang at hiniling Naman ni Marcellus sa mga magulang niya na kami na bahala Doon. Taka Kayo Kung bakit parang okay lng kay Marcellus na ikasal kami? Ako din eh haha.

Sina mama Naman ay don muna sila sa America hanggang sa gumaling si Andrew. Malala na daw kase talaga Yung sakit niya na brain tumor, Kaya nirequest ng doctor ni Andrew na ipadala na siya sa America.

Nung maaksidente kase si papa kasama niya non si Andrew, pauwi sila dito non, at si Andrei namn ay may sakit Kaya di nakapasok. 5 years old pa Lang si Andrew non Kaya malaki din daw natamo, simula noon Hindi na din nakapagsalita si Andrew.

"Oh kumain na tayo nagluto ako nang paborito niyong magkakapatid"- nakangiti si mama na humiwalay siya sa grouphug namin.

"Yeheyy"- sabay na sigaw namin ni andrei at si Andrew Naman as usual ngiti Lang at tumalon talon haha.

Pumunta na kami sa mess at sabay sabay na kumain, syempre nagdasal muna kami at ako naglead ng prayer. Nagkwentuhan kami at nagsubuan, ganto kami magbonding eh, Ang saya Lang, mamimiss ko to Lalo na sila siyempre.

Nandito na ako sa kwarto ko, tabi tabi kami matutuloy ngayon dito sa sahig. Si mama ay nanonood ng TV, habang ako Naman ay nagiimpake at tinutulungan ako nang kambal, Ang saya nga eh haha.

Nakita ko naman Yung binigay sakin ni Rence, Yung mga gifts niya sa akin. Nilagay ko kasi sila lahat sa isang kahon hehe sayang Naman Kung itatapon diba? Kinuha ko iyong teddy bear na medium size. Hays ayoko dalhin Ang mga bigay niya pero ayoko din itapon.

" Andrew ibibigay ko na Lang sayo itong teddy bear ko. Aalagaan mo iyan ah, yayakapin mo Yan kapag namimiss mo na ako ha. Isipin mo na Lang na ako Yan" -nakangiti niya Naman iyon kinuha at saka niyakap ako. "Ikaw din Andrei kapag namimiss mo na ako makiyakap ka na Lang dito okay. Payakapin niyo na Rin si mama hehe, total pink Naman Yan eh haha."