O kadar çok isterdim ki o 10 yaşındaki
Saf kız çocuğu olmayı, toz pembe hayallerimi.
Hatta rüyalarıma giren canavarları bile, !
Yağmur yağdığında hiç düşünmeden ,korkmadan ,
Delilerce dans edip şarkı söylemeyi,hatta dondurmam düştü diye ağlamayı bile!
Ne çok özlemişim kıymetini bilemediğim çocukluğumu !
Gökgürtüsünden korktuğumda babamın sım sıcacık kolarına sarılmayı ,
Düşüp dizlerimi kanatığımda merhem gibi gelen
Annemin sıcacık öpücüğünü ne çok özlemişim!
Şimdi toz pembe değil hayallerim!
Yas misali siyahlara bürünmüş....
Helle o rüyalar eski saflığından eser yok kan içindeler!
En kötüsüde artık yağmur yağdığında hiç korkmadan Delilerce dans edip şarkı söylemeye korkuyorum .
Aslın da en korkuncu ,gökğürlediğinde o sıcacık kolar yerine buz gibi soğuk yorğanlara sarılmak....
Düştüğümde elimden tutup kaldırcak,öpücüğüyle yaramı saracak birinin olmaması!
Aslında benim için en kötüsü artık o saf kız çocuğu olmamam!...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
YÜREĞiMDEN FISILTILAR
PoetryHadi bir şiir molası... Bazen kimselere anlatamadığımız şeyleri birkaç satıra sığdırmaya çalışırız . Kendinizi anlatırsınız yazarken , kendi içinize yönelirsiniz , bazen yaşananları yazarız bazen de yaşamış gibi yaparız ama hissederek yazarız . Şiir...
