Saat sabahın 4:30 'u
Seni sen geçiyor hasretim ...
Uykularım bile sensiz garipler.
Sessizlikte sesin yankılanıyor ,
Şafakta doğmayı bekleyen güneş gibi ...
Sabahın 4:30'u , yine aklımda sen....
Sol yanımda karanlığa kapılıp kaybolan sen.
Gecenin soğuğunda sana üşüyüşlerim.
Karanlığın puslu perdesini aralayan gülüşün!
Yine sensin uykularımı bölen ....
Sabahın en sesiz vaktisin bende...
Karanlığın en ıssız ve soğuğu..
Siyaha sürgün bir adam.
Ve Siyaha sürgün bir adamı seven bir kadın!
Aydınlığına inat siyaha kapılışlarıyla
Siyaha sürgün bir adama prangalı bir kadın..
Yine saat bende seni sen geçiyor,
Özlem ve hasretle boyanmış kum saatleriyle,
Siyahın puslu karanlığı yavaş yavaş aralanırken.
Yine sensizlik kaplıyor doğan güneşle beni ...
Bir matem çöküyor omuzlarıma .
Geceye ihanet ediyor gözlerim bedenim ve ruhum, karanlığından uzak olduğu her an ....
ŞİMDİ OKUDUĞUN
YÜREĞiMDEN FISILTILAR
PoetryHadi bir şiir molası... Bazen kimselere anlatamadığımız şeyleri birkaç satıra sığdırmaya çalışırız . Kendinizi anlatırsınız yazarken , kendi içinize yönelirsiniz , bazen yaşananları yazarız bazen de yaşamış gibi yaparız ama hissederek yazarız . Şiir...
