Seni en çok ne zaman özlüyorum biliyor musun?
Gecenin en karanlık ve en sesiz vaktinde .
Çünkü senden önce karanlıktan korkardım.
Karanlıkta boğulmaktan ,korkardım yanlızlıktan.
Bir gün sen çıkıp geldin işte.
Acıyla karışmış gülüşünle ,yorğun bakışlarınla .
Benim karanlığım boğmaz dedin seni
Bıraktım kendimi senin karanlığına,
Sonra alışmışım karanlığa ,
Ama ne sen ne'de karanlığın kalmıştı geride!
Kaybolup paramparça oldum bilmediğim karanlıklarda .
Umutlarını yitirmiş bir mahkum gibiyim bu karanlıkta .
Sensiz ve çaresiz.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
YÜREĞiMDEN FISILTILAR
PoetryHadi bir şiir molası... Bazen kimselere anlatamadığımız şeyleri birkaç satıra sığdırmaya çalışırız . Kendinizi anlatırsınız yazarken , kendi içinize yönelirsiniz , bazen yaşananları yazarız bazen de yaşamış gibi yaparız ama hissederek yazarız . Şiir...
