Kayboluyorum sessiz sessiz.
Farketirmeden yavaş yavaş gidiyorum
İz bırakmadan .
Yara açmadan ,gidiyorum
Herşeyden herkesten ,en önemlisi benliğimden
Usul usul soluyor umutlarım, gülüşlerim,
Siyaha boyanıyor herşey....
Karanlıkta yapayanlız gibiyim .
Yok oluşun başında
Geriye dönmek imkansız
İlerlemekse çıkmazdan başka bir şey değil.
Sesiz sesiz yok oluşumu izliyorum .
Sonbaharda rüzğarda savrulan yapraklar misaliyim.
Rüzğarda dans edercesine yavaşça yok oluyorum.
İlk baharı bekleyen kelebekler misali umutlarım var.
Yolumu kaybedip boğulduğum karanlığa inat .
Siyahı süsleyen papatyalar var narin bir o kadarda inatçı
Baharı bekliyen umutlar varmış siyahın arkasına saklanmış umutlar ,gülüşler varmış .
Zamanı değilmiş filizlenip açmanın ,rüzgarda dans etmenin , papatyalar narin miş ne kadar inatçı olsalarda
Artık karanlığı süsleyen umut kırıntılarıyla aydınlanıyor karanlık , bir şehrin akşam karanlığında yıldızlar gibi parlayan küçüçük pencerelerden taşan mutluluklar kahkalar bazende hüzünler var ....
ŞİMDİ OKUDUĞUN
YÜREĞiMDEN FISILTILAR
PoesíaHadi bir şiir molası... Bazen kimselere anlatamadığımız şeyleri birkaç satıra sığdırmaya çalışırız . Kendinizi anlatırsınız yazarken , kendi içinize yönelirsiniz , bazen yaşananları yazarız bazen de yaşamış gibi yaparız ama hissederek yazarız . Şiir...
