Yine söndü tüm ışıklar.,
Yine yalnızım, birkaç kâbus eşlik ediyor yalnızlığıma, yaşamla ölüm arasındaki kuytu bir ücrada .
Yalnızlığın ıssız ve soğuk nefesini hissediyorum tam boynumda, bir ölüm kadar yakınımda.
Ayaklarına prangalar vurulmuş hayallerim umutlarını yitirmiş bi çare duruyor karşımda !
Kana bürünmüş kirli kırık bir camdan bakıyorum şimdi kahkahalar gülücükler saçan insanlara, acının ve ızdırabın kol gezdiği bir mahsenden.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
YÜREĞiMDEN FISILTILAR
شِعرHadi bir şiir molası... Bazen kimselere anlatamadığımız şeyleri birkaç satıra sığdırmaya çalışırız . Kendinizi anlatırsınız yazarken , kendi içinize yönelirsiniz , bazen yaşananları yazarız bazen de yaşamış gibi yaparız ama hissederek yazarız . Şiir...
