HAFIZA LABİRENTİ

10.Bölüm

Kadın mavi gözlüydü.Herkesin dikkatini çekecek bir güzellikteydi ama benim tipim değildi.Kadın her an ağlayacak gibi duruyordu,umursamadım.Adam ise benim yaşlarımda bir gençti.Yakışıklı denilebilirdi.

Adam"Ben Yusuf,yanımdakiyse eşim Eylül."dedi.

Afallayarak"Ben n'apabilirim?"dedim.

Yusuf kısa bir gülümsemeyle"Lise arkadaşınım.Beni hatırlamıyorsun,durumunu biliyorum."dedi.

Omuzlarımı düşürdüm."Parkta oturalım,isterseniz."

Eve çağırmayı reddettim çünkü tadilat içindeydi.Birkaç değişiklik yapacaktım.

Teklifimi kabul edip boş bir banka oturdular.Eylül ve Yusuf karşımdalardı.

Yusuf"İlk öncelikle ailenin haberini aldığımda çok üzüldüm.Allah rahmet eylesin.Nur içinde yatsınlar.Çok iyi insanlardı.Benimle çok güzel ilgilenirler,severlerdi.Benim tek ailem olmuştu.Neden böyle dediğimi merak ediyorsundur şimdi.Annem ve babam ben çok küçükken boşandılar.Yani aile hissini bir tek senin ailende yaşadım."deyip derin bir iç nefes verdi.

Ailemi hatırlayamamak,ailemle geçirdiğim anıları düşünüp hüzünlenememek.Vefat etmiş olsalarda onlar için üzülmeyi,ağlamayı çok isterdim.Daha doğrusu bunlara mecbur kalmasaydım.

Yusuf,gülümseyerek bana baktı."Dostluğumuz çok güzeldi."dedi.Gözlerinin altında yatan bir hüzün vardı sanki.

"Sonradan n'oldu?"

"Hiçbir şey."deyip geriye yaslandı.

Aramızda bir şey geçmiş ve dostluğumuz bitmişti,buna emindim.

Aklıma gelen şeyle hemen fotoğraf makinesini çıkardım.

Onlara durumu izah edip"Fotoğraflarınızı çekebilir miyim?"dedim.

Yusuf,kocaman gülümseyerek makineye baktı.Fotoğrafı çektikten sonra Eylül'e baktım.

Hala ağlayacak gibi duruyordu.Kıpkırmızıydı.

Daha fazla umursamadan fotoğrafı çektim.

"Soyadlarınız ne?Filmin altına yazacağım da."dedim.

Bir süre cevap gelmeyince başımı çevirip soru sorarcasına onlara baktım.

Yusuf,telefonla konuşuyordu.Başımı Eylül'e çevirdim.

"Eylül hanım?Soyadınız ne?"

Sesi titreyerek"Ba...Baysal."dedi.

Kız renkten renge girmişti.Anlayamamıştım.

Bir kaç dakika konuştuktan sonra Yusuf gitmek için izin istedi.

"Peki.Hoşçakalın."dedim.

Yusuf,gözlerini bi Eylül de bi bende gezdirerek hiç memnun olmadığını belli eden bir sesle"Eylül,ben arabayı çalıştırıyorum.Sende gelirsin."deyip parktan çıktı.Eylül'le başbaşaydık.Yusuf,neden böyle yapmıştı,anlayamamıştım.

"Gitmicek misin?"deyip işaret parmağımla Yusuf'un gittiği yönü gösterdim.

Eylül,bileğimden tutarak ara sokağa çekiştirdi.Çantam,her şeyim parkta kalmıştı.

Sinirlendiğimi belli eden bir ses tonuyla"N'apıyorsun sen?"dedim.

İli elini yüzümü arasına aldı.Çok yakındı.Gözlerimi koyu mavi gözlerine diktim.Gözleri kıpkırmızıydı.Ağlamışa benziyordu.

"Beni hatırlamıyor musun?"dedi.

"Bunu kaç kere söyleyeceğim.'Hatırlamıyorum.'dedim ya."

"Ne yani Yusuf yanımda diye yalan söylemedin mi?"