Iki gün önce kaza geçiren arkadaşımı ziyaret etmek üzere hastaneye gelmiştim. Oda numarasının 522 olduğunu söylemişti. Kaçıncı katta yada hangi taraftaki koridorda bilmiyordum.
Birisine sormayı umut ederek asansöre bindim. Bir tane adam asansördeki aynaya doğru dönük duruyordu. Ona 522 numaralı odanın hangi katta olduğunu sordum. Konuşmak yerine düğmeye bastı.
Teşekkür ederek aynadan kendimi izlemeye başladım. Asansör durduğu zaman indim. Hemen üst köşede bir ekran olduğunu görünce içeride kamera olduğunu anlamıştım. Ama ekranda az önce içeride olan adam yoktu!
Benimle birlikte inmiş olmalıydı çünkü en yukarı kattaydım. Bu kadar sürede de aşağı inmiş olamazdı. Buradan tek başıma indiğimden de emindim oysa. Koridora baktığım zaman kimsenin olmadığını gördüm.
Herhalde ben ekrana bakarken buradan uzaklaşmıştı. Odaların olduğu koridora gitmek üzere arkamı döndüm ki bir temizlikçinin bana baktığını gördüm. Hemen ardındansa ekrana baktı.
Başını iki yana salladıktan sonra buradan uzaklaşıyordu ki onu durdurdum. Sanki bir şey söylemek istiyor gibiydi bu yüzden ne düşünüyor olduğunu sordum.
"Belki de o adam hiçbir zaman orada olmadı " cevabını aldığım zaman bir şey anlamamıştım. Sonradan öğrendim ki bu kata ne zaman çıkmak isteyen biri olursa aynı adamı görüyormuş. Kadının uyarılarını dikkate alarak merdivenler ile aşağıya indim.
Arkadaşımın odasının ise iki kat aşağıda olduğunu duydum. Hemen yanına giderek başıma gelenleri anlattım ve şu cevabı aldım. "Belki de o kadın hiçbir zaman orada olmadı."
~
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Tek Bölümlük Korku
Short StoryYazan kısa korku hikayelerinin hiç birisi gerçek yada alıntı değildir, hepsi bana ait uydurma hikayelerdir.
