Tek Bölümlük Korku

Gülümseyen çocuklar

Kardeşimin birçok hayali arkadaşı vardı. Bunların normal olduğunun farkındayım ama bu bahsettiğim hayali arkadaşlar 10 kişiden fazlaydı. Annem ve babam bunu pek önemsemedi.

Ben de öyle. Ama kardeşim git gide içine kapanık birisi oldu. Yemek yemek ve tuvalete gitmek dışında odasından çıkmıyor hayali arkadaşları ile oynuyordu.

Artık bunun kardeşime zarar verdiğini düşünerek onu karşıma aldım. Artık bu arkadaşları ile oynamasına izin vermediğimi söyledim. Hatta kırıcı olmamak için onlarla da konuşabileceğimden bahsettim.

Kardeşim görünmez arkadaşlarını karşıma getirdi. Onların var olmadığını bildiğim halde kardeşimi incitmemek için onları görüyormuş gibi hayal edip açıklama yaptım.

Ardından onlardan kurulacaktım. Hayalî arkadaşlarının bu konuda ne düşündüğünü, bana hak verip vermediklerini sordum. Kardeşim buradan gitmeyi kabul ettiklerini ama bir veda partisi istediklerini söyledi.

Hiç itiraz etmeden hayali arkadaşları için parti düzenlemeye başladım. Annem ve babamın ilgisiz tavırları yüzünden bu hale gelen kardeşimi kurtarmak için her şeyi yapacaktım.

Sonunda bir sürü balon, müzik ve pastadan oluşan parti için hazırlıkları tamamlamıştım. Kardeşimin isteği üzerine sizi özleyeceğiz yazan bir kart bile hazırlamıştım.

Pastaları 16 ayrı tabağa koydum. Pastaları yedikten sonra topluca fotoğraf bile çekindik. En sonunda kardeşim onların gittiğini söyledi. Buna son vermiş olmamıza çok sevindim.

Ortalığı toplarken tüm tabakların boş olduğunu fark ettim. Yalnızca bir tanesi dokunulmamıştı. Hepsini kardeşimin yemiş olduğunu düşünmek istiyordum.

Gözüm fotoğraf makinesine kaydı. Hızla son fotoğrafı açtım ve gördüm. Bir sürü çocuk kameraya gülümsüyordu. Ellerim titreye titreye onları saydım.

Ben dışında farklı çocuk vardı. Korku ile fotoğraf makinesini elimden düşürdüm. Kişiler tam sayıyı, 16'yı veriyordu ama kardeşim, o fotoğrafta yoktu. Kardeşimin kapının arasından bana gülümsediğini gördüm.

Bembeyaz bir yüz ile..