YİRİM SENİ •||YARI TEXTİNG||•

19

Aramız baya uzun olmuş üzgünüm. Diğer hikayelerle uğraşıyordum.

Neyse bölüme atlayın.

Esneye esneye kahvaltımı yaptım ve evden çıktım. Baranlar'ın evinin önüne geldim, elimi zile götürüp birkaç kez çaldım. Ama kapı açılmıyordu. Geri gidip yerden elime taş aldım ve Baran'ın odasının camına attım.

- Baran!

Hızla balkona çıktı. Üzerinde bir şey yoktu.

Baran- N-noldu!?

- Lan git içeri! Üzerine bir şey giyip kapıyı aç çabuk.

Baran- Tamam gülüm.

O gittikten birkaç dakika sonra kapı açıldı. İçeri girip merdivenleri çıktım. Kapıda sırıtarak bekliyordu. Beni görünce göz kırpıp geri çekildi.

Baran- Hoş geldin güzelim.

- He hoş buldum... Annen gitti galiba?

Baran- He he gitmiş... Uyandırmıştı aslında ama uyuyakalmışım.

Ayakkabılarımı çıkarıp içeri girdim. Bir anda ağlama sesi duyuldu.

Baran- Buse uyandı.

Baran gidince, bende onun peşine düştüm. Buse ayağa kalkıp, elleriyle beşiğe tutunmuş bize bakıyordu. Baran kucağına alınca ağlaması dindi.

Baran- Abim, bak yengen geldi.

Buse gülümseyerek kollarını açınca kucağıma aldım.

- Git de kahvaltını et geri zekâlı.

Baran- Ben niye geri zekâlı oldum şimdi!?

- Dün neyle uğraşıyordun!?

Baran- Önemli bir şey değildi.

- Önemli değilse söyle!

Baran- Bahar bana bağırma!

Buse tekrar ağlamaya başladı. Biraz daha durursam, Baran bana biraz daha bağarırsa bende ağlayacaktım. Gözlerim dolmuştu bile.

Baran- Bak özür dilerim.

- İstemez.

Buse'yi kucağına verip evden çıktım. Böyle eve de gidemezdim. En iyisi parka gitmekti. Telefonumu da kapatıp cebime attım. Yavaş yavaş yürüyerek parka geldim ve banka oturdum. Göz yaşlarım istemsizce akıyordu.

Aklıma Rabia ablayla dünkü konuştuklarımız geldi.

Rabia A- Peki onun için her şeyi göze alabilir misin?

- Ne gibi şeyler?

Rabia A- Baran biraz sinirlidir, kendine hakim olamaz bazen. Sana dokunmaz ama sözleriyle kalbini kırabilir. Onu öyle de sevebilir misin?

- Hı hı.

Sevebilir miyim?... Sevdim.

Ben çok uzattım sanırım. Ama önemli bir şey değil diyor, niye göstermiyor?

Omzuma birinin dokunmasıyla irkildim.

Sinan- Selam.

- Aleykümselam.

Gelip yanıma oturdu ve elimi tuttu.

Sinan- Sen niye ağlıyorsun?

Hızla elimi çektim.

- Bu seni hiç ilgilendirmez.

Sinan- Arkadaş olduğumuzu sanıyordum.

- Evet öyleyiz. Ama sadece arkadaş.