Belki yıllar sonra yeniden yazıyorum, yazıp yazıp sildiğim kaçıncı satır bu bilmiyorum herzaman insanların beni anlamasından korktum belkide ondandır yazıp yazıp silmelerim, belkide huzur bulduğum yalnızlığımın gitmesidir korkularım. Bu satırları hatırlar mısınız bir keresinde yanlızlıktan bahsetmiştim bir cümlemde" yazıf güçsüz görünmemek için sahte gülücükler saçarsınız, o zorla saçtığınız gülücükler in altında zayıf ve güçsüz kendinizi saklarsınız." Güçsüz birimiyim yoksa bu gün bunları yazarak çok şey başarmış güçlü birimiyim daha emin değilim emin olduğum birşey tek birşey var, susmak sessiz kalmak huzur veriyor özelliklede 70'li yıllarda söylenen şarkılar gerçekten o yıllarda yaşamak isterdim o huzurlu sesleri canlı canlı dinlemek, hissetmek isterdim. Zamanla farkettim ki ne kadar dibe batarsaniz batın o gülücükleri güçlü görünmek için atmıyorsunuz eğlenceli bir arkadaş gurubuyla atılan kahkahalar en içten ve en güzeliymiş belkide tek eksiğimiz yer yer ağlıyacagimiz yer yer bağıra bağıra şarkı söyliyeceğimiz yer yer gülme krizine sokacak arkadaşlarımızmış güçlü gözükmek.
Oysa bilmediğim birşey vardı, sen en mükemmel olana layiksin
