Alışırsın zamanla onun yokluğuna varlığında yaptığınız güzel şeyler bir film şeridi gibi geçer gözlerinin önünden onunla adım attığın her sokak sana zindan gibi gelir sanki boş bir kolidordasın ayak seslerini yankılanır kulaklarında gülme sesleri oturduğunuz bank ve onunla yaptığın bir çok şey gelir aklına gözünden bir damla yaş süzülür gider ardından sel olur gözlerim ağlamamak için kendini tutasın belki küsersin aşk'a hertarafı için gibi karanlık ve olumsuz görürsün belki de sigaraya başlatmıştır seni yokluğu aklında geldikçe kaç paket sigara bitirdin ya da kaç kere bir köşeye geçip saatlerce düşündün ? insan bir süre sonra yokluğuna alışmaya başlıyor çünkü bu düzen le olmuyor insan yenilik yapmak istiyor hayatına bu seferde onda yaşayamadığını başka birinde yaşamaya çalışıyor farkında olmadan onun kalbini kırıyor, canini yakıyor, duygularıyla oynuyor ama ne yapsa nafile boş yere umut veriyorsun ilk önce kendini toparlarla aynadan bi kendine bak ve aş o karanlık zindanları hayatında yeni kararlar al
kırıp döktüğünüz insanlar bir gün en büyük yaraniz olması dileğiyle
