De Zonnekoningin

Morgenrood 1.1

Anna liep langs de juwelen kamer toen ze het geschreeuw hoorde. Binnen het paleis gebeurde dat wel vaker, maar dit was volgens hun vader niet iets nieuws in zijn koninklijke familie. Een huwelijk van twee koninklijke families monde altijd uit in een machtsstrijd en dat kon, volgens haar vader het best openlijk opgelost worden.

Het schreeuwen en geruzie tussen de twee was een gewoonte die tot zijn minst begon bij de geboorte van hun oudste dochter. Het bracht veel ergernis bij Anna en de rest van hun kinderen, bediendes en andere inwoners of zelfs gasten in het huis. De ruzies waren dan ook berucht en zorgde niet voor een goede status.

Sommigen twijfelde zelfs of het huwelijk tussen de twee wel als een symbool kon staan van de goede band tussen Hukorië en Zwassië. Maar de meeste vonden dat je de heersers en hun land niet door elkaar kon halen.

Anna besloot daarom van vroegs af aan dit soort dingen te vermijden en te trouwen met iemand waartegen ze niet hoefde te schreeuwen en het machtsspel hoefde te spelen. Ze zou later vanaf haar troon voor vrede en harmonie zorgen, niet voor conflict en woede.

Ze droeg een armband van parels en streek ermee over het gouden borduurwerk op haar jurk. Ze hield er altijd van om zichzelf mooi en extravagant aan te kleden en dat werd niet altijd gewaardeerd. Gelukkig had ze nu een reden om zich mooi te kleden, want het was haar negentiende verjaardag. Iets wat ze vandaag een aantal keer vergat, omdat de feest stemming lastig te zoeken was. Alles werd overschaduwt  door dingen die gebeurde achter de deur. En ze bleef staan uit angst.

Haar moeder schreeuwde steeds harder aan de andere kant van de eikenhouten muur tot het gebonk en gesmeek de overhand namen. Anna kon horen dat alleen één iemand zorgde voordat geluid. De koning werd steeds kalmer en standvastiger.

'Doe niet zo hysterisch,' zei hij rustig.

Een zonnestraal scheen door het sleutelgat. Anna ging zitten en probeerde erdoor heen te kijken. Haar ouders waren dichtbij elkaar, vlakbij de kast met versierde zwaarden. Ze kon de wapens zelf niet zien, maar ze herkende het goed omdat ze er vaak ging kijken. Haar moeder smeekte weer uit in tranen en Anna deinsde terug van de angst. Ze wilde dit niet zien. Ze moest iets doen. Desnoods schreeuwde ze iets, zodat een bediende kon ingrijpen.  

'Ik had veel verwacht, maar dit Jacob?'

'Dit?' Zei hij met een valse warme toon.

Anna legde haar hand op de deurknop, maar het lukte haar niet om het met haar rillende handen naar beneden trekken. Haar spieren konden schijnbaar alleen maar verstijven of bibberen. Ze moest iets doen. Anna kreeg tranen in haar ogen en bonkte met haar hoofd tegen de deurknop.

'Er is geen weg terug,' zei haar moeder huilend.

Anna voelde iets akeligs haar lichaam inkomen. Ze had een nieuwe kalmte gevonden in haar gedachten. Er is iets mis, maar het is nu of nooit. Anna schreeuwde, krijste.

Een dienstmeisje rende de gang in. 'Wat kan ik voor u doen mevrouw?'

'Er is iets mis, stop het alsjeblieft!'

Een groot gewicht viel in de juwelen kamer toen Anna het laatste woord om hulp riep. Het dienstmeisje hielp haar om op te staan en se liepen samen de kamer binnen.

De koning sloot de ogen van de koningin in een bad van bloed. Op de muur achter hen waren spetters te zien en de glazen van de kast waren kapot gebroken.

'Ik wilde haar stoppen,' zei hij.

Anna zat vol tranen, verwarring en woede. Het dienstmeisje trilde met haar lip en gaf Anna een hand op haar schouder voordat ze de rest binnen riep.

De kamer was binnen een minuut vol met huilende en geschokte mensen. De dienaars haalde de koningin op en brachten haar op een soort brancard om haar later te verplaatsen naar haar slaapkamer.

Anna ving nog een glimp op van haar moeders lichaam. Ze lag als een donker sprookje met haar twee handen op het robijnen versierde zwaard. Doorgestoken door haar hart. Het bloed kleurde haar buik rood en haar gezicht was in tranen.

'Vergeef me,' zei de koning tegen haar dochter. Anna knikte. Ze dacht dezelfde woorden, maar kon ze niet uitbrengen. Niet tegen hem.