Am I Wrong?

7+

Doğum yapalı yaklaşık sanırım bir iki saat oluyordu. Bedenimin kolay iyileşmesiyle şuan eski halimden herhangi bir farkım yoktu. Yerimden yavaşça doğrulup düşünceleriyle boğuşan eşimin yanına ilerlemiştir yavaşça. Beni fark ettiğinde ise ayağa kalkmıştı hızla "Niye ayağa kalkıyorsun ki hemen? İyi misin ki? Dikkat et lotusum...", söylediklerine aldırış etmeyerek az önce oturduğu koltuğa oturup onu da elinden çekip oturtturmuştum "İyiyim ben. Bir şeyim yok.". Kolunu omzuma atıp beni kendine çekmiş ve başımı omzuna yaslamamı sağlamıştı.

"Yoongi... iyi olacak değil mi?" bir kaç saat öncesinde bağırmaktan ses tellerim oldukça hassaslaşmıştı, "İyi olacak bebeğim..." diye mırıldandığında boynuna sokulmuştum dinlenmek adına. Orada uyuyakalacağım aklımın ucundan bile geçmezdi. Fazla yorgun olduğunu hissetmiyordum o anlık ama yanılıyormuşum.

Gözlerimi yavaşça aralarken uykunun arada sesler sayesinde bölündüğünü ve bir kaç şey duyduğumu hatırlıyordum 'Artık eve gitseniz daha iyi' ya da 'Dikkatli taşı onu' bir kerede 'Lotusum' diye seslenişini duymuştum. Odamızın duvarına baktığımı kavradığım sıralarda boynumdaki dudaklarını hissetmiştim. Yüzünü gömmüş ve büyük ihtimal evin sıcaklığından uyuyakalmış Yoongi'den biraz uzaklaşıp dudaklarına eğilmiş ve öpücük bıraktıktan sonra mırıldanmıştım "Yoongi...". Beni duymadığını bilsemde yinede sormadan edememiştim "Yoonmin hastanede mi?". Gözlerini yavaşça aralarken ağzını şapırdatmış ve umursamadan dudaklarıma öpücük bırakmıştı, elimi yanağına çıkartıp uykulu haline gülümsemiştim.

Uykuluyken bir kediden farksız oluyordu.

Yanağını okşarken öylece aralık gözleriyle beni izliyordu "Yoongi... soruma cevap vermeyecek misin?", iç çekmiş ve mırıldanmıştı "Bu hafta sonu bebeğimizi alıp geleceğim...". Kaşlarım istemsizce çatılmıştı çünkü mantıksız bir şeyler vardı, bir şeyler uyuşmuyordu.

"Jungkook nerde?" diye hafifçe doğrulurken sorduğumda cevaplamıştı gecikmeden "İşine dönmesini sağladım. Artık burada olmayacak.", elim istemsizce karnıma gittiğinde bana bakmıştı "Bir şey mi oldu?". "Her şeyin yolunda olduğundan emin misin?" gözlerime bakmıştı "Evet bebeğim... doğum yapalı iki gün oldu. Bebeğimizin de prosedürlere göre ameliyatları yapılıyor. Taehyung odasında-" sözünü elimi ona doğru kaldırıp konuşarak kesmiştim "Ne demek doğum yapalı iki gün oldu. Saatler önce hastanede değil miydik? Sadece uyuduğumu hatırlıyorum...".

"Hayır hayatım hastanede uyudun ve bizde seni eve getirdik. Uzun zamandır da uyuyorsun..." dediğinde gözlerine söylediklerinin doğru olup olmadıklarını anlamak için uzun bir süre bakmıştım "Yoonmin'i görme ihtimalimiz yok mu?".

Başını iki yana sallarken yanıma yaklaşmıştı "İyi misin bebeğim?", yanağıma öpücük bıraktığında gülümsemiştim istemsizce "İyi değil miyim sence?". Belimi kavramış okşarken yüzümü inceliyordu "Sadece... değişik davranıyorsun.", uzanıp boynuna sokulmuş ve gözlerimi kapatmıştım "Seni seviyorum lotusum...". Söylediklerine hafifçe gülüp boynuna öpücük bırakmıştım "Yoonmin için endişeliyim sadece...", saçlarımla oynarken mırıldanmıştı "Endişelenme bebeğim... Miniğimiz iyi. Güven bana.". Sızlanarak onu yatağa kendimle beraber yatırmıştım "Sana hiç güven olmuyor ki hayatım...", gülmüş ve ince belimi kavrayıp "Haklısın..." demişti kısaca.

Kısa bir süre sessizce öyle beklemiştim yatakta, bedeninin üstünde yatarken boynuna sokulmuş vaziyette duruyordum o ise belimi ve sırtımı okşuyordu "Jimin...", "Hm?" diyerek boynundan kalkmıştım. Bacaklarımı iki yana açarak dengemi sağladığımda elleri bacaklarıma inmişti. Kalçam ve bacaklarımda dolaşan ellerini tutup ciddi bir surat ifadesiyle ona bakmıştım "Ne oldu hayatım... Söylesene.".

Gülerken kalçamı sıkmasıyla eline vurmuştur sertçe "Ya! Sıkma diyorum sana her seferinde! Canımı yakıyorsun!", gülerek doğrulmuş ve gözlerime bakmıştı "Hadi ama... biraz sevişelim. Özledim seni.".