Psikopatlar İçinde

sorular

MİRA'DAN 

Yatakta 1 saattir aynı şeyi düşünüyordum. 'Kardeşim.'. Nasıl yani siz nerden kardeşsiniz, siz ne zamandır kardeşsiniz? Nerede görüştünüz de kardeş oldunuz? Kafam darmadağandı. Onları ayırmaya çalıştığımda başarılı olmuştum ancak beni zorla okula götürmüştü.

Kendisi gelmemişti! Sanki okulda çok birşey anlamışım gibi... Telefonla arıyordum lakin sürekli meşgule alıyordu. Neredeydi,  ne yapıyordu ve en önemlisi nasıldı?

Aşağıdan sesler gelince tedirginlikle kapıya doğru ilerledim. Odamın kapısını açınca karşımda halamın geldiğini anlamayıp ufak çaplı bir çığlık attım. Çığlığım bitince halam bana gülmeye başladı. Gerçekten halamın gülmesini dinleyecek değildim. O yüzden yanından geçerken kolumdan tutup ''Ya özür dilerim canım, birşey mi oldu sana?'' yüzüne bakıp zorla gülümseyerek

''Tamam, önemli değil. Birşeyim yok hala.'' diye söylenip yanağını öptüm ve aşağı indim. Egemen'i bulmam lazımdı. Yukarıya seslenerek ''Ben biraz dolaşacağım fazla geç kalmam.'' deyip kendimi dışarı attım. 

Nereye gideceğimi dahi bilmiyordum ama yakında ki parka doğru yürümeye başladım. Park büyüktü.

Etrafa baktığımda yiyişen çiftlerden uzak yürümeye başladım. Arkamdan gelen ıslık sesleriyle birlikte yan gözle arkama baktım ve adımlarımı hızlandırdım. Arkadan bir kol belimi kavrayınca; 

''Bırak beni!'' 

diye cırladım. Sonra çocuk benim kulağıma yaklaşıp; 

''Burada beni arayacak kadar zekisin ama yalnız başına gelecek kadar da aptalsın!'' 

dediğinde kalp atışlarım düzelmeye başlamıştı.

''Neden telefonlarımı açmıyorsunuz beyefendi?'' 

diye sorunca; 

''Çok mu merak ettiniz hanımefendi?'' diye sırıttı. Kollarını benden ayırınca ona doğru döndüm ve; 

''Evet gerizekalı, neredeydin?'' diye sinirle koluna vurdum. 

''Ufak bir işim vardı.'' 

''Neymiş o iş?'' deyince gözlerini devirdi. Kolunu omzuma atarak ilerlemeye başladık. 

''Bende seni seviyorum güzelim.'' deyince 'of' diyerek seslice iç geçirdim. Egemen'in eli omzumda bir şekilde parkta yürürken birkaç teyze sanki ayıp birşey yapıyomuşuz gibi bakarak kınıyorlardı.

Bu haraketlerine Egemen gülerken bende kolunun altından çıkmaya çalışıyordum. Egemen beni birden kolumdan tutup kendine doğru çekti. Aramızda çok az bir mesafe varken Egemen'in gözleri dudaklarıma kaydı. Şuan hayatın benim için durduğunu hissediyordum. Kalbim yerinden çıkacak gibi hızlı hızlı atarken Egemen yavaşça yüzüme yaklaşmaya başladı. Gözlerim şaşkınlıkla açılırken Egemen burnuma ufak bir buse kondurup gülerek geri çekildi. Ardından kendini tutamayıp bir kahakaha atarken konumaya başladı; 

''Bu kadar heyecanlanacağını beklemiyordum.'' deyip birdaha kahkaha attı. Gülerken gözleri kısılıyordu ve bu onu daha da çekici kılıyordu. Egemen hala kahkaha atarken sertçe kafasına vurdum. Egemen'in yüzündeki sırıtış silinirken yaptığım şeyden çok pişman oldum. Egemen üzerime yürürken hemen konuştum; 

''Egemen, sakin ol. O an ki sinirle vurdum. Gerçekten özür dilerim.'' derken geri geri ilerliyordum. Egemen belimden tutup kendine doğru çekerken kulağıma yaklaştı. Kulağımın altına bir öpücük koyu fısıltı gibi çıkan sesiyle konuştu; 

''Emin ol bunlar birşey değil. Fazlasını görmek istemiyorsan uslu bir kız ol.'' deyip nefesini boynuma doğru üfledi. Egemen böyle yaptıkça kalbim yerinden fırlayacaktı.