Psikopatlar İçinde

Geçmiş

Gözlerim şaşkınlıkla açılırken Atakan benim bu halime güldü. Ardından elini yavaşça ağzımdan çekip koltuğa uzandı. Ona anlamsızca bakarken ayakkabı ile uzandığını gördüm ve hemen koltuğun yanından yastığı alıp kafasına vurdum.

"Seni kahrolası koca popolu pislik! Sen ayakkabı ile içeri mi girdin!? " 

"Sen benim popoma mı bakıyorsun? " deyince utançla yüzüm kızardı yine de hiç bozuntuya vermeden

"Sen bu eve nasıl girdin! Kimden izin aldın!? " diye bağırınca 

"Ben izin almam güzelim, cevabını öğrenmeye geldim. " derken sinirlendiği belliydi ve oturur pozisyona geldi. Cevap mı ah aklımdan çıkmıştı. 

"Ben... unuttum... düşünmedim ki. Ve şuan gitmelisin. " diye kelimelerde duraksayarak konuştum. 

"Şimdi düşün vaktim var benim. " deyince sinirle soluyarak

"Çık şu evden be! " diye bağırdım. Bağırmam onu bu kadar sinirlendireceğini beklemediğimden korkmuştum. 

Birden ayağa kalkınca bu hızı karşısında koşarak kapıya giderken bir anda belimden yakaladı. Bütün vücudum titrediğini hissediyordum. Evet korkuyordum. Hemde fazlasıyla. 

"Bırak beni! " derken gözümden bir damla aktı. Hemen burada Egemen'in olmasını istiyordum, beni korumasını. 

Tabi ben Egemen'e ihanet etme planları kuruyordum. 

"Lütfen. " dediğimde sesim çaresiz ve fısıltı gibi çıkmıştı.

Elektrik çarpmış gibi beni bırakınca bende bacaklarıma hakim olamayıp yere düştüm. Bana yaklaşıp yanağımdaki yaşları silince ondan uzaklaştım.

"Dokunma sakın, git buradan! " yanımdan ayrılıp kapıya doğru yürürken "Sana mesaj atarım bir daha gelme. " diye seslendim. 

Arkasına dönmeden çıkıp gitti. O bana birşey yapabilirdi. Biz evde yalnızdık. Telefonu elime alıp Egemen'i aradığımda çok geçmeden telefon açıldı ve Egemen'in sesini duydum. Ne dediğini umursamayıp ''Hemen,şimdi yanıma gelir misin?'' deyince telefonun kapanma sesi geldi.

Yaklaşık 15 dakika sonra kapının zil sesiyle oturduğum yerden kalkıp kapıyı açtım. Egemen'i gördüğümde kollarımı boynuna doladım. Hiçbirşey söylemiyordu. Sadece sarılıyorduk. Bende söyleyecek gücü bulduğumda ''Beni bırakma.'' diye fısıldadım.

Beni yavaşça omuzlarımdan ittiğinde ''Sana ne oldu? '' dedi. Aklımdan yalan uydurmaya çalışıyordum eğer Atakan'ın buraya geldiğini öğrenirse neler olacağını düşünemiyordum. 

''Anneannemin durumu kötüymüş galiba. '' 

deyince yalanıma kendim bile anlam verememiştim. Yine de devam ettim; 

''Sevdiklerimden hep ayrılıyorum. Şey,senin işin vardır ben özür dilerim.''  

diye sözlerimi -yalanlarımı-bitirdim. Egemen'in dudağı yukarı doğru kıvrılırken ''Benim senden önemli bir işim mi var güzelim?'' 

dedi. Ondan ayrılmak istemiyordum ama bir karar almıştım hemde onun iyiliği için ve kararımdan dönmeyi düşünmüyorum. 

''Sen niye bu kadar dalgınsın? '' 

diye sorduğumda düşüncelerimden koptum. 

''Billmiyorum, farkında değildim.'' dediğimde; 

''Bugün ki kağıdı sormuştum lakin duymadın galiba. '' 

dedikten sonra gülümsedi. Ben yine yalan düşünürken telefonum çalmaya başladı. Halamın aradığını görünce yüzümde bir gülümseme oluştu.