ညနေခင်းက ခြံထဲ အချိန်အတူဖြုန်းခဲ့သလို အခု ညဘက်ကိုလည်း နှစ်ယောက်သားအတူ
"သည်ချိန်ကြီး ဘာလို့ ဖုန်းက လာတာလဲ!"
Chuရင်ခွင်ထဲထိုင်ပြီး
ဇာတ်ကားကြည့်နေကြတုန်း
"အရေးကြီးလို့ နေမှာ Jen
ကိုင်လိုက်လေး"
"ဖေဖေပဲ!!"
Chu အသံထွက် ရယ်တော့သည်....
"ရှူး Chu"
"ဟုတ် ဖေဖေ
အခု Chuနဲ့ အတူရှိနေတာ
ဟင် မေမေ ခြေခေါက်လို့!!
Jenအခုပဲ လာခဲ့မယ်..."
"ဒုက္ခပဲ ကိုယ်ပါ လိုက်ခဲ့မယ် Jen"
"Jenပဲ သွားမယ်
Chuလည်း သိရက်နဲ့ ဟိုရောက်ရင် Chuရော ဖေဖေတို့ရော
အနေရခက်လိမ့်မယ်...."
"တောင်းပန်ပါတယ် Jen ဒါပေမဲ့
Chu လိုက်တော့ပို့ပါရစေ
အိမ်ပြင်ကစောင့်မယ်လေး..."
"Noo...အေးကအေးနဲ့ အိမ်ထဲမှာပဲ နေ
Jenသွားပြီ....."
တွေ့ရာ အပေါ်၀တ် ထပ်၀တ်ပြီး ပါးကို ဖြတ်ခနဲ့
နမ်းပြီး အမြန်ပဲ သွားတော့တယ်
"Jen က အမြဲကောင်းပါတယ် ဒါပေမဲ့
သူ့အိမ်ကိုဆို Chuကို အလိုက်မခံဘူး
Chuက ဒူးထောက်တောင်းပန်ရလည်း
သူ့မိဘတွေနဲ့ အဆင်ပြေချင်တာကို....
ထားပါတော့"
ရှေ့က ဇာတ်ကားလည်း
စိတ်မ၀င်စားတော့တာမို့ ပိတ်လိုက်ပြီး
ခြံထဲ လမ်းထလျှောက်နေလိုက်တယ်.....
"ဆရာ သည်အချိန်ကြီးကို အလောတကြီး
တစ်ခုခု ဖြစ်လို့လား....."
"အားတော့နာတယ် Ruby ဒါပေမဲ့ အရေးကြီးလို့"
"ဆရာတို့ သူတို့စခန်းကိုပါ ၀င်ဆီးချင်လို့
အဲ့ဒါ တည်နေရာပြစက်လေး
သူ့အင်္ကျီပေါ် တပ်ပေးလိုက်ဦး....
အိပ်ခန်းထဲက
အသံဖမ်းစက်ကကြားရတဲ့အတိုင်းဆို
မနက်ဖြန် သူတို့ ဖော်မြူလာ
အလဲအလှယ်လုပ်မဲ့ကိစ္စ တိုင်ပင်ကြမယ်တဲ့...
သူတို့ အလဲအလှယ်လုပ်မဲ့တစ်ဖက်လူက
ဆရာတို့ဆိုတာ မသိပေမဲ့
YOU ARE READING
PSYCHO
Poetryတကယ်တော့ ဇာတ်လမ်း ဇာတ်ကွက်နဲ့ ရေးချင်တာ ကိုယ်က အဲ့လိုဖက်မှာ ပါရမီ ပါမလာခဲ့ဘူး ထင်ရဲ့ ရေးဖို့ကြိုးစားပေမဲ့ ဘယ်လိုမှ ဖြစ်မလာခဲ့ဘူး...... ဒါ့ကြောင့် ကိုယ် အားသန်ရာ စာအပိုင်းအစလေးတွေနဲ့ပဲ ပုံဖော်ထားပါတယ်...... သဘောတွေ့ချင်မှလည်း သဘောတွေ့ကြမယ် သဘောမတွေ့...
