343 Kafe/Texting (DÜZENLENİYOR!)

/17/

İyi Okumalar❤

 Medya: Barış

Şarkı Cemre Solmaz  Bir dilek

Şarkı söylemeye devam ederken birisi arkadan kulaklığımı çekti.

"Merhaba." dedi sadece.

Kaşlarımı çatarak "Merhaba. Tanışıyor muyuz acaba?" dedim benim yaşlarımda olduğunu tahmin ettiğim Genç kıza.

"Hatırlamadın mı beni." diyerek dudak büzdü ve devam etti "Lila ben" dediğimde şaşkınlıkla ona baktım.

"Liloş" diyerek sarıldım. "Kusura bakma." dediğimde "Problem değil ben de başta zaten emin olamadım sen misin değil misin diye." dediğinde başımla onayladım. "Eee sen de okula mı gidiyorsun sabah sabah." dediğimde "Evet biraz erken çıktım normalde şoförümüz getiriyor ama bugün hava güzel olduğu için biraz yürüyüş yapayım dedim." dedi ve devam etti "Ama galiba az sonra taksiye bineceğim okulum baya uzak eve." dediğinde gülümsedim.

"İyiymiş, bu arada haftaa sonu bize geleceksiniz abin haber vermiştir zaten." dediğimde gülümsedi. "Evet, söyledi." dedi. "Ben taksiye bineceğim şimdi sizde görüşürüz o zaman." dediğinde "Görüşürüz." dedim.

Kulaklığımı kulağıma takma ihtiyacı duymadın zaten okula çoktan varmıştım.

Okula girdiğimde etrafta neredeyse kimse yoktu. Tabii ki sınıfa girmeyecektim. Okulun kütüphanesine girdim. Orada da tahmin ettiğim gibi 5-6 kişi vardı ve 12.sınıflardandılar onları görünce "Seneye acaba ben de böyle harıl harıl çalışacak mıyım? İyi bir üniversite kazanacak mıyım?" diye düşünmeden edemiyordum. Bir panik te basmıyor değil.

Kütüphanedeki koltuklardan birine oturdum ve çantamdan laptop umu çıkarttım.

Wattpad teki hesabıma girdim  ve hikaye okumaya başladım. Textingleri seviyordum çerezlik kitaplardı çoğu... Hiç aklıma gelmezdi bana da biri gizli numaradan yazacak ta ben ona aşık olacağım... Bunlar bana göre saçma ama eğlenceli hikayelerdi... Ben de watpadten hikaye yazacak olsam sanırım texting yazardım...

Yine bir texting açtım ve okumaya başladım. Genelde textinglerde ağlayan bir insan değilim 2-3 hikayede ağlamışımdır en fazla onda da yazar baş karakterleri öldürüyor... AŞIRI SAÇMA DEĞİL Mİ? Biz o zaman niye okuyoruz karakterler ölüyorsa??? İşte buna hiçbir anlam veremiyorum... Eğer bir gün kitap yazarsam asla karakterleri öldürmem...

10.bölüm e geldiğimde saate baktım 7:45 idi. Harika dedim içimden dersin başlamasına 15 dakika kalmış!

Hızla laptop umu çantama koydum. Sessize aldığım telefonun sesini açtım. Emirden-Anonim olarak- , Arda dan ve gruptan mesaj vardı.

İlk Arda nın mesajını açtım. Muhtemelen okula gelmişlerdi ve beni görmeyince telaşlanmışlardı. Alt dudağımı ısırarak mesajı açtım.

ARDA KUŞUM💚: Biz okula geldik ama seni göremedik?

ARDA KUŞUM💚: Meriç ve Ada geldi şimdi onlar da görmemiş seni

ARDA KUŞUM💚: Neredesinnnnnnnnnnn

ARDA KUŞUM💚: Suuuuuuu

Eyvah dedim içimden gerçi mesajı atalı 5 dk dan daha kısa bir süre olmuş ama...

Telefonumdan 'Kişiler' kısmına girip 'ARDA KUŞUM💚' yazısını buldum ve sağa kaydırarak aradım.

Telefon ikinci çalışta açıldı "Neredesin sen?" diye sordu telaşla "Ben kütüphanedeydim bilirsin telefonumu sessize alırım kütüphanedeyken özür dilerim." diye mırıldandım.