I'm yours -chanlix- (√)

21

Chan elindeki telefonu cebine sıkıştırıp dişleriyle dudağını ezmeye başladı. Bu gergin olduğunda yaptığı bir alışkanlıktı.

Felix'in bu ciddiyetsizliği, sevgilisinin ne kadar kıskanç olduğunu bilmesine rağmen insanlarla yanlış anlaşılmaya müsait bir temas içinde olması sinirlerini bozuyordu.

Bu konuyu Felix'le konuşmaya çalışmıştı ama konu hemen dağılmıştı. Chan sevgilisinin onu sevdiğini biliyordu fakat bazı anlarda ciddi olmasını istiyordu.

Felix kısıtlanmayı, gereğinden fazla kıskanılmayı sevmeyen ve bunlardan rahatsız olan biriydi. Bunu açık açık söylemişti ve Chan'da ciddi bir olay söz konusu olmadıkça onu sıkmayacağını söylemişti. Bu konuda anlaşmışlardı.

Lakin kendine engel olamıyordu, kantinde Felix ve bir çocuk sırnaş sırnaş vakit geçiriyor ve gülüşüyorlardı. Mesaj yoluyla onu uyarıp bakışlarıyla rica etse de bir işe yaramamıştı. O da kendine engel olamayıp çocuğun kafasına sandalye atmıştı.

Şanslıydı ki çocuk refleksleri sayesinde koluyla sandalyeyi durdurmuş ve kafasının kırılmasını önlemişti. İlk başta kendisine abarttım mı diye sorsa da pişman değildi, uyarmıştı sonuçta.

Günün bitmesine 2 ders kalmıştı. Virüs sebebiyle 2 gün yüz yüze, 3 gün online eğitim alıyorlardı. Chan Felix'in yanına gitse de aralarında bir diyalog geçememişti. Yüksek ihtimalle Felix sinirlenmişti ve trip atıyordu. Bu tür durumlarda ne yapacağını bildiğini söylerdi her zaman, Chan bildiğini bilse de kendine engel olamayacak kadar kıskançtı.

Zil çaldığında Felix'in sınıfta olmadığını gördü. Muhtemelen derse girmeyecekti.

O da sınıftan çıktı, konuşmanın vakti gelmişti.

Çatı katında resim çizdiğini tahmin edebiliyordu. Zaman kaybetmeden adımlarını merdivenlere yönlendirdi.

Büyük demir kapıyı yavaşça açtı, Felix'in sırtı ona dönüktü. Müzik dinleyerek bir şeyler çiziyordu. Chan artık bir sorun olduğuna emindi.

Felix'i korkutmamaya dikkat ederek arkadan sarıldı. Felix ona dönüp müziği kapatmış ve şaşkın bakışlarını karşısındakinin gözlerine yönlendirmişti.

"Neden burdasın?"

"Sen burdasın diye" Tavırları soğuktu, bu soğukluk Chan'ı kötü bir şey olacağı hissine itmişti.

"Bir sorun mu var bebeğim?" Elini saçlarına atıp karıştıracakken Felix Chan'ın elini yavaşça itmiş ve ayağa kalkmıştı.

"Bir sorun yok, nereden çıkardın?"

"Hadi ama, belli oluyor. Yalan söyleme ve ne olduğunu anlat."

Felix derince iç çekip omuz silkti, kelimeler ağzından dökülmeye başladı,

"Bu durum canımı sıkıyor. Beni rezil ettin, bunu umursamıyorum. Ama fazla kıskançlığı ve kısıtlanmayı sevmediğimi sana defalarca söyledim, sevgili olmamız insanlarla olan ilişkilerime karışabileceğin anlamına gelmiyor."

"Biliyorum ama rahatsız edici bir yakınlıktaydınız, uyarmama rağmen beni umursamadın bile."

"Ne yani, şimdi de benim suçlu olduğumu mu söylüyorsun?"

"Sadece saçmaladığını söylüyorum Felix."

"Asıl saçmalayan sensin" Chan sakin olmaya çalışıyordu, öfkeliydi ama karşısındaki genci kırmak istemiyordu. O ise resmen bunun için uğraşıyor, iğneleyici cümleler kuruyordu.

"Belki de bir ara vermeliyiz, bu durumdan sıkıldım." Chan Felix'in soğuk sesiyle söylediklerine gözlerine büyüttü. Gerçekten böyle küçük bir olay yüzünden ayrılacaklar mıydı?

"Sen ne dediğinin farkında mısın Felix?"

"Gayet farkındayım, şimdi git lütfen." Felix göz temaslarını kesti, ona arkasını döndü ve gitmesini bekledi. Chan üstündeki şaşkınlığı belli etmek istemiyordu, güçlü bir görünüm vermeliydi. Soğuk bir 'pekala' dedikten sonra çatı katını terk etti.

Daha fazla okulda durmak istemiyordu, gruba çantasını almalarını söyleyip okuldan çıktı.

Sinirleri feci derecede bozuktu.

------

Kaos geliyorum demez ;)

Kitap tuhaf bir şekilde okunuyor aw DNSLMXSLKDLSMSPX teşekkürler :3

Neyse bakalm biraz da düz bölüm yazayım :'))

AYH BİDE BU BÖLÜMÜ GECENİN ÜÇÜNDE AİLEMDEN GİZLİ BIR ŞEKİLDE TELEFONU ALIP YAZIYORUM iLleGaL iŞlEr yApIyOrUm tEhLiKeLiYiM :sSs  KXLSMXLSMSLSMDLSL

Güncelleme: yakalandım -_-

Neyse söylemek istedim sadece,, mutlu günler/geceler diliyorum~ (bunu ne zaman okuyacağınızı bilmiyorum ;-; )