I'm yours -chanlix- (√)

24

Chan okulun kapısına zar zor gelmişti, toplamda yarım saat dahi uyuyamamıştı ve günleri çok yorucu geçiyordu. Her şey kötü gidiyordu, kendini ilk kez bu kadar kötü hissediyordu.

Gruptaki diğer üyeler gülerek bir şeyi tartışıyorlardı, sırada öylece oturan Chan'ı görüp yanına ilerlediler. Hepsi olanları biliyordu ama teselli vermek yerine unutturmaya ve daha iyi hissettirmeye çalışıyorlardı, bunun daha iyi geleceğini düşünüyorlardı.

"Chan hyung?" Jisung kafasını sıraya gömmüş çocuğu dürttü, yorgunca kafasını kaldırdığında ilk başta Jisung olmak üzere hepsinin gözleri büyümüştü.

Chan cidden bitir bir haldeydi, göz altları öylesine mordu ki metrelerce öteden bile fark edilebiliyordu. Gözlerinin içi adeta kan çanağıydı, teni bir ölü kadar beyazdı. Giyinimi, saçları ve her şeyi berbat bir haldeydi.

Changbin Chan'ın omuzlarını sarstı, gerçekten bu kadar kötü bir halde miydi?

"Hyung, sorun ne?" Hyunjin yumuşak bir ses tonunda sorusunu yöneltmişti.

"Ailesel meseleler, insomnia, dersler, hayat ve diğer her şey Hyunjin, her şey bok gibi." Donuk sesiyle bunları söylemiş ve kafasını geri sıraya gömmüştü.

"Ve..sanırım Felix?" Jeongin'in dediği şeyle Minho onun koluna vurmuştu. Chan kafasını kaldırmadan konuştu,

"Birde o var, dediğim gibi hiçbir şey yolunda gitmiyor."

Çocuklar daha bir şey dememiş, başlayan derslerine gitmişlerdi. Chan ders boyunca ne uyumuş, ne de dersi dinleyebilmişti. Zihni uyuşmuş gibiydi, sesler kulağından giriyor ve kafasında yankı yapıyordu. Kelimeleri kavrayamıyor, bir eylemde bulunamıyordu.

Yarım saatlik araya girdiklerinde 'artık kalkmalıyım' diye düşündü ve ayağa kalktı. Yüzünü yıkayıp kantinde bir şeyler yemeyi planlıyordu.

Soğuk suyu yavaşça yüzüne vurduğunda gerçekler de aynı hızla yüzüne çarptı. Bulunduğu durum hiç iç açıcı değildi, hayatına bakıyor ve bir tane iyi giden şey arıyordu. Ama yoktu, gerçekten her şey berbat haldeydi. Ailesel kavgalar, ailesinin baskısı, dersler, mezun olamama korkusu, insomnia, Felix ve bir çok sorunu vardı.

Olumlu bakmaya çalışsa da imkanı yoktu, dolu yönünden bakmaya çalışacağı bir bardak bile kalmamıştı.

Tuvaletten yüzünü kurulamadan çıktı ve yavaş adımlarla kantine ilerledi. Masaya varmadan birkaç adım önce Felix'le göz göze geldiler, gayet iyi bir haldeydi. Her zamanki gibi insanlarla konuşuyor, eğleniyordu.

Birbirlerinin yanından birer yabancı gibi geçip gittiler. Chan'ın bedeninde dayanacak güç kalmamıştı, masaya birkaç adım kala zihnini kaplayan karanlığa teslim oldu ve yere yığıldı.

------

Kıyamam Chan'ıma :' mükemmel planlarım var✊

Ve hiç bu konuya girmedim ama okunmalar inanılmaz bir şekilde artıyor, bu kitabın yüz okunma bile olmayacağını düşünmüştüm JXLSKXLSKXLSKXLDKSLSX teşekkürler <33

En kısa zamanda yb atarım, görüşmek üzere💖