Het komt goed

Hoofdstuk 25

-pov Lisa-

Het was ongeveer een week na de wedstrijd. Ik had het ook aan James verteld over de jongen bij de fysio. James vond het wel goed, maar ik wist gewoon dat hij het er niet helemaal mee eens was.
"Ik heb jou heel vaak geholpen met jouw sport, dus vandaag ga je mij helpen." zei ik lachend toen ik en James samen op mijn kamer zaten.
"Ja maar schat, dat kan ik toch helemaal niet." zei hij lachend.
"Het is niet zo moeilijk hoor." zei ik geruststellend en we liepen naar de stallen. Ik gaf het halster van Storm en ik zei: "Probeer deze maar eens om te doen." 
"Oké, dat lukt denk wel." zei hij een beetje zelfverzekerd en met een klein beetje hulp lukte het. Ik deed snel Warriors halster om en we liepen naar de paddock. Ik zette Warrior in de paddock en ik deed het hek open van de andere paddock.
"Oké, loop er in en dan kan je het halster touw losmaken." legde ik uit en James deed braaf wat ik zei. "Dit is ook de eerste keer dat je naar mij luistert." zei ik lachend en hij schudde zijn hoofd. "Jij bent zeker de leukste thuis." zei terwijl hij in mijn zij prikte en we liepen naar de zadelkamer. Sinds een weekje reed ik weer op Storm en vandaag ging ik  ook weer rijden. Ik pakte mijn zadel uit mijn kastje en ik gaf hem meteen aan James.
"Ja die kan ik niet tillen vanwege mijn been enzo." zei ik plagend en James zuchtte.
"Ik word hier echt weer misbruikt." zei hij lachend en we liepen naar de poetsplaats. We legden de spullen neer en we liepen naar de paddocks.
"En nu gaan we wachten." zei ik terwijl ik op het bankje ging zitten dat bij de paddocks stond. James kwam naast me zitten en ik legde mijn hoofd op zijn schouder.
"Heb je al zin in je achttiende verjaardag?" vroeg hij na een tijdje.
"Soort van." antwoorde ik een beetje afwezig.
"Hoezo niet?" vroeg hij een beetje verbaasd. 
"Het 18 worden is wel leuk enzo, maar ik kan dan niet echt meer makkelijk starten op wedstrijd." zei ik een beetje teleurgesteld.
"Hoezo niet?" vroeg hij.
"Vanaf 18 jaar moet je bij de paarden rijden, maar met een pony red je dat eigenlijk niet." zei ik teleurgesteld.
"Maar verkoop je Storm dan?" vroeg hij een beetje bezorgd.
"Nee Storm gaat nooit weg," zei ik geruststellend. "Maar Warrior is pas 1,5 dus met hem kan ik ook niet starten en ik heb ook geen tijd en geld voor en derde paard."  
"Het komt goed." fluisterde hij soort van in mijn oor. "Je hebt dit altijd tegen mij gezegd en bij mij werkte het." ik keek naar hem en ik glimlachte. Hij heeft gewoon zo'n lach waar je uren naar kan kijken.
"Maar wat ga jij eigenlijk voor opleiding doen?" vroeg ik.
"Ik weet het niet," zei hij twijfelend. "Het liefste wil ik door naar de topsport, maar waterpolo verdiend niet zo goed als bijvoorbeeld voetbal, maar ik wel een soort back-up hebben maar ik weet niet wat." 
"Dan kom je toch lekker bij mij op de opleiding?" zei ik lachend.
"Wat ga je doen dan?" vroeg hij.
"Paardenhouderij." zei ik lachend en hij schudde zijn hoofd.
"Ja, dat gaat niet gebeuren schat." zei hij lachend en hij gaf me een kus op mijn hoofd.
Na ongeveer drie kwartier pakten we Storm en Warrior uit de paddock en liepen we naar poetsplaats. Ik legde aan James uit wat hij met welke borstel moest doen en ik ging Warrior poetsen. Ik keek stiekem over het randje van de scheidingswand tussen de twee poetsplaatsen en het deed me goed om te zien hoe zorgzaam hij eigenlijk was. Ik ging snel verder zodat het niet opviel. 
Nadat ik klaar was met Warrior poetsen, zette ik hem op stal en ging ik Storm opzadelen. Nadat ik Storm opgezadeld had, stapte ik op en gingen we naar de bak. 

-pov James- 
Tijdens het rijden had ze heel de tijd een glimlach van oor tot oor. Het deed me goed dat ze weer kon genieten. Ik wist dat de voorgaande maanden zwaar voor haar waren geweest. Zonder dat het aan had gegeven, had ik het wel gemerkt aan haar. Ik dacht terug aan het moment dat ik en Mark onderweg waren naar het ziekenhuis na de val van Lisa. De vraag was 'Wat als de oude Lisa nooit meer terug komt?' en nu wist ik het antwoord: de oude Lisa was terug.