Het komt goed

Hoofdstuk 3

-pov Lisa-

"Warrior?!" riep ik. De voetstappen die ik hoorde bleken van Warrior te komen. Blijkbaar was hij me gevolgd. Ik dacht dat ik droomde dus ik liep maar gewoon verder. Toen ik bij de boerderij van mijn opa en oma was gekomen, belde ik aan. Alleen er werd niet open gedaan. Ik belde nog een paar keer aan omdat ik dacht dat ze mij niet hoorden. Maar na 5 keer aanbellen gaf ik het op. Teleurgesteld ging ik op het bankje in de voortuin zitten. Warrior liep naar me toe en snuffelde voorzichtig aan mij. Toen ik hem een beetje wilde kriebelen, zette hij weer een paar stapjes naar achteren. Ik was zo moe en geïrriteerd van alles dat het mij niet eens meer boeide dat ik hem niet kon aaien. Ik liep om het huis heen om te kijken of ze in de achtertuin zaten, maar toen ze daar ook niet waren liep ik maar naar de stal toe waar de koeien stonden van opa en oma. Gelukkig hebben mijn opa en oma een paar paardenstallen in de koeienstal laten bouwen. Ik en Warrior gingen samen de stal in en ik maakte een bedje van stro voor mij en voor Warrior. Voordat ik er erg in had, sliep ik al. Midden in de nacht werd ik wakker door een enorm kabaal. Ik stond te trillen op mijn benen, maar toch liep ik richting het woonhuis waar het kabaal vandaan kwam. Toen ik door het raam in de achterdeur keek, zag ik een man die het hele huis overhoop haalde. Zo snel als ik kon zocht ik mijn telefoon in mijn broekzak, alleen kon ik hem niet vinden. Ik zocht nog beter maar ik kon hem nog steeds niet vinden. Ik ging zo als ik kon naar de stal waar Warrior nog steeds was. Hij was ook helemaal gestrest en liep heel onrustig door zijn stal. Ik herinnerde mij dat hij natuurlijk ook nog geen eten had gehad. Opa heeft ooit tegen mij gezegd dat als er een koe dood gaat bij de bevalling dat hij dan altijd melkpoeder voor de zekerheid had liggen in een kast in de stal. Dus ik snelde naar de kast toe waar gelukkig ook een waterkoker stond. Ik kookte het water en maakte de melk. Toen de melk klaar was ging ik weer naar Warrior die nog steeds onrustig in de stal rond liep. Hij hinnikte toen ik aankwam en toen ik de speen van de fles in zijn mond voelde begon hij gulzig te drinken. Toen hoorde ik weer een enorm kabaal. Ik schrok me weer helemaal rot en ik begon weer te zoeken naar mijn telefoon en uiteindelijk vond ik hem in het stro waar ik had geslapen. Zo snel als ik kon belde ik de politie. "Er is een inbreker in het huis van mijn opa en oma!" schreeuwde ik haast door mijn telefoon. "Oké, blijf heel even rustig. In welke straat is het huis van je opa en oma?" vroeg de vrouw van de meldkamer. Ik haalde even rustig adem en toen zei ik: "ehh het adres is Amsterdamlaan 42". "Oké dankjewel, de politie komt er zo snel mogelijk aan" zei de mevrouw van de meldkamer. Een paar minuten later hoorde ik sirenes. Toen de sirenes uit gingen en ik autodeuren dicht hoorde slaan bleef ik in de stal zitten omdat ik niet naar het huis durfde. Warrior had door dat ik bang was dus hij kroop voorzichtig tegen mij aan en eindelijk kon ik hem aaien. Toen ik het eindelijk durfde ging ik eindelijk naar het woonhuis toe. Toen ik naar de voordeur liep stond daar een politie agente. "Ben jij degene die heeft gebeld?" vroeg ze. "Ja dat ben  ik" zei ik bangig. "Twee van mijn collega's zijn nu het huis in als we op de portofoon een melding krijgen hebben ze iets gezien" zei de agente. "We... hebben... hem... gevonden.." kraakte de portofoon van de agente. De agente rende het huis in en ik stond nu in mijn eentje bij het huis te wachten. Een paar minuten later liep de dief tussen twee agenten in naar buiten. Toen kwam dezelfde agente naar buiten die mij een paar minuten geleden nog dingen had gevraagd. "Hoi! Mag ik je naam weten en jou kant van het verhaal wat er is gebeurd" vroeg ze. Ik sloeg helemaal dicht en kon geen woord uit mijn mond krijgen en uit angst rende ik naar de stal waar Warrior was. Ik hoorde de auto waar de dief in zat weg rijden en de agente kwam achter mij aan gelopen. Warrior voelde dat ik hulp nodig had toen kon ik hem weer knuffelen en huilend viel ik hem om zijn hals. Ik voelde me gewoon weg verschrikkelijk. Ik wist niet eens waar mijn opa en oma waren, er had een dief in gebroken in het huis waar ik vroeger zo veel had gespeeld en geravot. Ik wist niet eens of ik eigenlijk wel geaccepteerd werd in mijn eigen gezin. De agente zag dat ik het moeilijk had. "Ik snap dat je er nu misschien niet over wilt praten, maar het is belangrijk voor het onderzoek" zei ze op een aardige toon. "Ik moet nu echt even een flesje maken voor Warrior en dan ga ik proberen het uit te leggen" zei ik. Ik liep weer naar de kast, maakte het flesje en voerde Warrior. Ik legde heel het verhaal wat ik vandaag en gisteren had meegemaakt aan haar uit. "Het lijkt me verstandig dat we nu eerst even naar je ouders gaan. Ik snap dat je eerst wilt weten waar je opa en oma zijn, maar we gaan eerst jou en je veulen thuis brengen zodat je ook iets kan eten en dan gaan we opzoek naar je grootouders" zei de agente. Ik wilde er tegen in gaan maar ik wist dat ik naar haar moest luisteren.