I woke up feeling weak. I feel like I can't open my eyes from crying last night. A folded towel fell on my lap when I attempted to sit. "She was sick last night but she's okay now" I heard ryan speaking on the phone. "Yes tita I will" Biglang bumukas yung pinto at pumasok si ryan.
Tinapunan lang niya ako ng tingin at nilagay sa side table yung pagkain na dala niya bago tumabi sa akin. He checked my temperature bago ako pinakain. "Ako na. I can do it" Sabi ko nung kuhanin ko yung kutsara sakanya. "I know." hinayaan ko lang siya na subuan ako hanggang sa maubos yung pagkain ko at pina inom agad ng gamot. Minsan nagkaka tinginan kami pero umiiwas din siya.
He never talked to me. But he's busy taking care of me "I'm sorry" I'm trying to start a conversation.
"Masama na pala yung pakiramdam mo kagabi hindi mo sinabi sa akin. Hindi na sana ako nag laro ng basketball" He said habang nililigpit yung pinagkainan ko.
"Wala lang to'. I am fine now" tatayo na sana ako papuntang Cr "Anong kailangan mo?" Tanong niya agad sa akin. "Maliligo lang ako" naguguluhang sagot ko sakanya.
"I'll just go for a run. Do your thing" lumabas agad siya ng kwarto. Bigla na naman akong naiyak. Kailan pa kaya mauubos yung luha ko.
It's already 12nn at nagutom ako bigla, I decided to go downstairs para kumain pero naunahan na ako ni ryan. "Sorry natagalan. Are you hungry?" Nag aalalang tanong niya. Nilapag niya yung pagkain sa mesa malapit sa couch ko. Nakatingin lang ako sakanya habang abala siya sa paghahanda ng pagkain.
Napa isip ako bigla kung gaano ako swerte kay ryan "I am so sorry" Bumuhos na naman yung luha ko. Kahit alam kung galit siya sa akin, pero hindi niya pa rin ako iniwan.
Naramdaman ko agad yung hawak ni ryan sa mga kamay ko. "Shh, what's wrong?" Nag aalalang tanong niya.
"Sorry kung nasaktan kita. Hindi ko alam kung paano mo pa ako mapapatawad. I lied to you and I hate myself for doing that" I uttered weakly.
He hugged me, kaya mas napa iyak ako "I am sorry too, for not trusting you enough, for a second I doubted your love. But I understand now, you just did that because you don't want me to get hurt or to think anything. I am sorry for realizing it late. Nabulag ako sa galit" He wipe my tears and kissed my forehead.
"Stop crying" He said. "Akala ko ayaw mo na sa akin" I cried.
"No bub! That will never happen. You know how much I love you right?" Pinunasan niya yung mga natitirang luha sa pisngi ko.
"I love you" we both said and laughed. "Gutom na ako-" hindi ko na natapos yung sasabihin ko nung hinalikan niya ako at binuhat papunta sa kama. He used his tongue to open my mouth and I welcome it with a smile "Ryan let's eat first" sabi ko habang hinahabol yung pag hinga ko.
Sinamaan ko siya ng tingin kasi parang ayaw niya ng tumigil. "Fine" ngumuso siyang pabalik sa couch.
After we eat we decided to watch movies"Uuwi na pala tayo nextweek. Do you have plans this week before we leave?" Tanong ni ryan sa akin. Nilalaro niya lang ang buhok ko habang nasa dibdib niya yung ulo ko.
"We have to finish our work here para pagbalik natin okay na. Tapos we can have dates somewhere and then you decide kung ano pa ang gagawin natin" I said.
"Are you sure?" He replied. "Or you want us to stay here and make love?" He whispered kaya natawa ko. Naramdaman ko agad yung labi niya sa akin and we're moving in sync.
"Kamusta sila?" I asked Jane. Niyaya niya ako sa shop niya "They're fine except justin" She said.
"How about Anne?" Napa buntong hininga si jane bago sumagot "Sila padin, hindi alam ni anne na nag away si justin at ryan. But you don't have to worry anymore. I hope you and ryan are doing well." She hugged me.
