Sofia's Pov
"Tulog pa siya sa ngayon pero sabi ng doctor kailangan niya lang daw ng pahinga" Narinig kong sabi ni manang.
"Di niya kasi dala yung epipen niya" she added "Pasensya kana Ed natagalan din kasi kami ni berto sa paghahanap ng gamot niya" I felt bad.
"Oo. Wala na syang malay nung nakarating si berto doon. Hindi parin ba natatapos yung meeting nila Pau?"
"Sige tatawaf ako ulit pag nagising na siya. Pasensya ulit ed" She ended the call.
"Manang" I whispered. Napatingin din agad si manang sa akin at dali-daling lumapit sa akin.
"Ano ng nararamdaman mo?" She asked worriedly
"Paano po ako naka uwi?" Tanong ko. The last thing I remember andun ako sa bahay nila justin.
"Pagdating ng manong berto mo doon. Nahimatay kana kaya dinala ka nila pauwi." Paliwanag ni manang lydia.
"Buti nalang naagapan pa ng manong berto mo. May nag punta na rin na doctor dito" Naiiyak na sabi ni manang.
"Sorry fia di agad kami naka punta sayo" biglang tumulo yung luha ni manang kaya niyakap ko agad siya. "Okay lang po ako manang. Kasalanan ko po kasi di ko dinala yung gamot ko" Naiiyak na rin ako "I feel better now manang lydia. Thank you po and I'm sorry" Malungkot na sabi ko.
"Nasaan nga po pala si manong berto?" Tanong ko.
"Andoon sa baba kausap yung mga kaibigan mo" Sabi ni manang na ikinagulat ko. Andito sila? So alam na nila kung saan ako nakatira? At nakita na rin nila yung mukha ko kanina.
Nakakahiya. "Namumula pa rin po ba ako?" Tanong ko kay manang. "Oo. Sabi ng doctor kailangan mo munang mag stay sa bahay. Kailangan kitang i monitor kung wala na ba talaga yung allergy mo" paliwanag niya.
"Kaya mag pa hinga ka muna. Ipagluluto kita ng makakain mo. Para maka inom ka ng gamot mo" Sabi ni manang at lumabas ng kwarto.
Papagalitan talaga ako ni daddy at mommy nito. Tapos nakakahiya pa kela justin.
I heard someone's knocking "Pasok" I said hoping na narinig niya yun.
I saw justin enter the room "Finally, gising ka na" He said.
Lumapit siya sa akin at umupo sa tabi ko. "Alam mo ba ngayon ngayon lang ulit ako kinabahan?" Seryosong sabi niya.
"When you faint. I really dont know what to do. All of us were concerned about you." Sabi niya. Nakatingin lang siya sa akin.
"I'm okay now. Thank you so much guys for taking care of me. I know bago pa lang tayo magka kilala. I really appreciate all of your kindness" I smiled.
"We got you sofia" He pats my head. Everytime he calls me sofia I feel like I'm in a cloud 9
"I look like a mess right now I'm sorry" I can't look at him. Too shy to show him my face.
"Don't worry you still look pretty." He smiled at me. My heart is running wild again.
"Ayan ka na naman" Reklamo ko. Para hindi halata na kinikilig ako.
