İstanbul Beyefendisi | Yarı Texting

2.8

Sen ne anlarsın ki hâlden? Beraber ölmeyeceğiz.

-Berkay Altunyay.

"Öl Tuna, geber Tuna!"

Senem Tuna'nın omzuna vurup bağırdığında gözlerimi kıstım. 

"Ya kızım yeter artık!"

Tuna en sonunda Senem'in kollarından tutup onu durdurduğunda güldüm. Çok komiklerdi.

"Akay ve Amaç bizi çağırmasa hiç yüzünüzü göremiyoruz Tuna bey! Kabul et işte odunun tekisin."

Senem oturduğu koltukta kollarını göğsünde birleştirip gözlerini devirdiğinde Tuna bıkmışa benziyordu. Bir an Tuna'nın bana baktığını fark ettim. Yardım dilenen bakışlar atıyordu. Başımı olumlu anlamda sallayıp oturduğum yerden kalkıp Tuna ve Senem'in arasına oturdum. Senem'in omuzlarından tuttum.

"Senem, sana hiç yakıştıramadım." deyip Tuna'ya döndüm. Minnettar bakışlar atıyordu. Sonrasında sırıttı. Ardından Senem'e dönüp ekledim. "Ağzına sıçman gerekirdi, iki vurup bıraktın!"

Tuna kolumdan tutup beni ona döndürdüğünde sırıttım.

"Şerefsiz Tuna."

Diye tıslayıp omzundan onu ittirdim. Oturduğum yerden kalkacaktım ki Tuna'nın oturduğu yerden yere düştüğünü gördüm. Kolunu tuttuğunda acı içinde inliyordu. 

"Kırıldı! Kolum kırıldı!"

Tuna neredeyse tüm evi inlettiğinde Akay, Senem ve ben başına toplandık. Diğer kolunda tutup kafasını kendime çevirdim. Bana acı bir bakış attı. 

"İyi misin?"

Diye sorduğumda başını olumsuz anlamda salladı. Acaba beni şikayet etse hapse girer miydim? 

"İyi oldu sana."

Senem yanımdan konuştuğunda koluna vurdum. Bazen abartıyordu. Elimi kalkması için uzattığımda bana bir bakış attı. O an anladım...

Elini yavaşça kaldırdığında gözlerine bakıyordum. Tam elimi tutup beni yere çekecekken elimi bir anda geri çektim. Geri yere düştüğünde ağzından bir küfür savurdu.

"Pislik."

Deyip koltuğa doğru yönelecektim ki ayağıma bir şey değdiğini hissettim. Ardından ona takılıp yüz üstü yere düştüğümde takıldığım şeyin Tuna'nın ayağı olduğu kavramam uzun sürmedi. Acı içinde bağırdığımda burnumun ezildiğini hissettim. Burnumun üzerine düşmüştüm!