Silent People (BeomJun)

1

"Günaydın anne. Babam erken mi çıktı?"

Yeonjun, uyurken dağılmış saçlarını karıştırıp mutfaktaki annesinin yanına gittiğinde babasını etrafta göremediği için sorusunu yöneltmişti. Annesi ise başını olumlu anlamda sallamış ve Yeonjun'un ağzına az önce kestiği domatesten bir parça tıkıştırmıştı.

"Erkenden çıktı çünkü ufak birkaç iş birikmiş."

Yeonjun anladığını belirtmek için başını salladıktan sonra annesine kahvaltı hazırlamasında yardım etmiş ve onunla beraber kahvaltı yapmaya başlamıştı.

"Yeon, babanla bu sabah konuştuk. Bir süre hiçbirimiz karşı binadaki komşulara gitmeyeceğiz, tamam mı?"

"Kim teyzenin evinden mi bahsediyorsun? Son zamanlarda biraz korkunç. Biliyorsun, odamın camı onların evine bakıyor. Zavallı kadın, iki aya kalmadan ölür. Aşırı zayıf ve penguen gibi yürüyor. Belki de radyoaktif bir penguen tarafından ısırılmış bir çubuktur."

"Böyle söylemesene!"

Annesi hafif bir şekilde Yeonjun'un koluna vurup güldüğünde Yeonjun da gülmüş ve kahvaltısını yapmaya devam etmişti.

Stabil geçen günün sonunda Yeonjun kendini yatağına atıp bakışlarını tavana sabitlemişti. Son zamanlarda her boş kaldığında hissettiği korkunç his geri gelmişti. Kötü bir şeyler olacağını hissediyordu ve bu uyumasına engel oluyordu. Bu yüzden her zaman yaptığı gibi komodine uzanıp telefonunu almış ve çocukluk zamanından beri tek ve en yakın arkadaşı olan Beomgyu'yu aramıştı. İlk çalışa telefonun açılması onu şaşırtmamıştı. Sonuçta telefonunun tüm gün elinde olduğunu biliyordu. O tam bir bağımlıydı.

"Hyung, bu saatte uyumuş olman gerekiyordu."

"Sen uyumadıysan bunu bana söyleyemezsin."

Yeonjun, arkadaşının homurdanmasını işittiğinde kıkırdamış, gözlerini kapatmıştı. Beomgyu ve o bir süre sessiz kaldıktan sonra Yeonjun derin bir nefes alıp mırıldanmıştı.

"Şu Kim teyze, son zamanlarda daha korkunç."

"Bana onun etrafta ruh gibi dolandığını söylemiştin."

"İyice çökmüş görünüyor. Açıkçası onun adına endişeleniyorum ama annem onun yanına gitmemi yasakladı."

"Belki de gitmemen daha iyidir. Bilirsin, korkunç birinin yanında kalırsan korkunç şeyler olur. Bunu bana sen söyledin."

"Yıllar önceydi. Hem o zamanlar saçma büyü ve canavar şeyleriyle de kafayı bozmuştuk."

"Ama söylediğinde haklıydın. Her neyse, yanıma ne zaman uğrayacaksın?"

Beomgyu'nun konuyu değiştirmesiyle birlikte Yeonjun gülümsemiş ve yine ikisinden biri uykuya dalana kadar konuşacaklarını anlamıştı. Ne kadar meşgul olursa olsun kendisine zaman ayırdığı için arkadaşına minnettardı.

_____

Kısa ve basit bir ilk bölüm oldu çünkü olaya ilk bölümden tam olarak giriş yapmak istemedim. Diğer bölümleri daha iyileştirmeye çalışacağım

İyi okumalar✋🏻