[Entry 10-----]
Felix’ POV:---
“Kasalanan ko lahat to” nasabi ko sa sarili ko habang nakaupo sa isang sulok sa may burol ng nanay ni Mhae “dapat may ginawa ako para di mangyari to!”
Yinuko ko ang aking ulo at dahan-dahang sinabunutan ang mga bangz ko. “Ugggghhhhhhh!”
Napalingon ako sa may kabilang sulok. “Tulala na naman si Mhae. Ilang gabi na siyang ganyan.”
Kitang-kita sa mga mata niya ang pangingilid ng luha, at pag-aasam na maibalik ang mga panahong magkasama pa sila ng mama niya. “Kung may nagawa lang talaga ako….”
Ugggghhhh! *sabunot-sabunot-sabunot*
“tenenenen – tenenenen – ten …”
ONE MESSAGE RECEIVED
Bhe, long time no text ah. Text2 naman tayo.
From: Boyfriend #07
-______________________________-
“Ugggghhhh. H’wg kayong makisabay ngayon mga punyeta! Di ko nga ma-comfort ng maayos ngayon si Mhae, makikisabay pa kayo!” para na kong baliw na nagsasalita ditto. Di ko na alam gagawin ko. Ano ba uunahin ko? Kausapin si Mhae o yung papa niya o ung mga kamag-anak niya o mga boyfriends ko? Asaaaaaaaaaaar. “Gusto kong kausapin si Mhae kaso ilang beses na ko nag-attempt sa kanya na makipag-usap, kaso…wa epek-____-“
“Try ko ulit. Kaya ko to!” AJA AJA AJA – crossfingers.
Tumayo na ko sa kinauupuan ko, at inayos ang mga lukot kong punyetang mga damit…at nag=ayos ng buho…at…at…at…tae, walang make-up dito, ampanget ko -____________-
Anyway,dahan-dahan akong lumapit kay Mhae.
“Mhae, paupo sa tabi mo…” paalam ko sa kanya. Pero di ko na inantay sagot niya, umupo na ko agad para wala na siyang palag.
“Mhae… Bestfriend… Kumain ka na ba?” tae, wala akong maisip na topic >.<
“Bakit wala kang nagawa…” nagsalita siya ng di lumilingon sakin. “Bakit di mo sila inawat…”
Napatunganga ako sa sinabi niya.
“Kala ko ba bestfriend kita?” dagdag niya.
“Mhae……” nag-umpisa na ulit mangilid mga luha sa mga mata ko. “M-mhae… natakot ako… at di ko alam ang gagawin ko..”
“Kala ko ba lagi kang nandyan para tulungan ako….pero bakit best?” she said coldly at humarap sakin na lumuluha ang mga mata.
Muli, niyuko ko ang aking ulo. Nahihiya ako sa kanya. Hiyang-hiya. Ako na siguro ang pinakawalang kwentang bestfriend na nakilala niya.
Tumayo siya sa kinauupuan niya. Iniwan ulit ako? Pero I understand naman eh. She needs to ease the pain from her heart.
“I’m sorry Mhae…” lumuluha kong sabi. “Patawarin mo ‘ko….”
Mhae’s POV:---
After my awkward conversation with Felix, I went upstairs to fix myself.
“Taeeeeeeeeeeeeeeee, masyado na kong stress…” I said to myself habang nakaharap sa salamin.
“Ang laki na ng eye-baggage ko, nangingitim pa. Dry na rin masyado buhok ko… How I wish nandto si mama to cure my dead hair”
I lay down on my bed. Thinking deeply for something.
(Sa isip lang habang nakatulala)
He isn’t that kind. He is a deceiver!
Bakit ba sa dinami-dami ng tao dito sa village namin, siya pa ang nakakita ng pangyayari?
